نگاه نوشاید خیلی از دوستان اینجا سنشون به اون موقع نباشه.البته منم سنم زیاد نیست.جنگ تمام شد و صلح شد و سریعا یک بازی فوتبال برگذار شد. خیلیها خون گریه کردند بابت این موضوع.منظورم نه اونهایی که طلب جنگ میکردند و جنگ و درگیری رو دوست داشتند نه. منظورم اون مادری بود که فرزندشو ازدست داده بود یا همسرشو یا یکی خانوادشو در بمب باران. یادمه اون زمان ملت توی شوک رفته بودند. خیلی بازی اول بعد از صلح زود برگذار شد و خیلی زشت بود.کسی که تا چند ماه قبل داشت با ما میجنگید یکدفعه برادر شد. اگر کورش کبیر زنده بود میگفت خدایا نمیخواد مملکت رو از دست دزدی و دروغ و خشکسالی نجات بدی. خدا مملکت رو از دست لمپنها نجات بده. کما اینکه هنوز در فوتبال عراق ایران رو دشمن شماره یک میدونه. بزارید جنگ داخلیش تمام بشه و کشورش سر و سامان بگیره بعد خوب میبینید که چطور با ایران و ایرانی برخورد میکنند. همه که مثل ما همه چیز رو بخاطر منافعشون فراموش نمیکنند که.
