طرفداری- کریس اسمالینگ مدافع میانی انگلیسی منچستریونایتد که در دیدار رفت تیمش برابر لسترسیتی در رقابت های لیگ برتر گلزنی کرد، گفته است که بار دیگر مهیای تقابل با لسترسیتی و و به ویژه جیمی واردی هم تیمی خود در تیم ملی انگلستان است.
اسمالینگ که در پیروزی 4-0 تیمش در ورزشگاه اولدترافورد برابر شاگردان کلودیو رانیری گلزنی کرد، در پرسش و پاسخی با خبرنگار MUTV شرکت کرده است که شرح آن را به نقل از تارنمای رسمی باشگاه منچستریونایتد می خوانید.
آیا این که بازی ها یکی پس از دیگری در رقابت های مختلف از راه می رسند را دوست داری؟
بله، من ترجیح می دهم به جای یک بازی در هفته و پنج-شش روز تمرین، بیشتر بازی کنم. این همان چیزی است که همواره خواستارش بوده ام و فکر کنم بیشتر بازیکن ها هم چنین خواسته ای داشته باشند چون همه دوست دارند بازی کنند. تمرین کردن خوب است و موجب پیشرفت بازیکن می شود ولی اصل ماجرا بازی کردن است.
مارکوس روخو، فیل جونز، دالی بلیند و اریک بایی می توانند زوج تو در قلب خط دفاعی باشند. آیا تلاش می کنی که از بازی همه آن ها درکی داشته باشی تا بتوانی کنارشان بازی کنی؟
بله، یقینا. ما همیشه در تمرین در قالب زوج های دگرگونی بازی می کنیم و در هر بازی مشخص نیست که چه مهاجمانی رو در روی مان قرار می گیرند. فکر می کنم بیشتر این شناخت از هم در تمرینات و کارهای روزانه حاصل می شود اما من با همه آن ها احساس راحتی می کنم و به همین منوال آن ها هم با من؛ چون ما هر روز با یکدیگر بازی می کنیم.
حریف بعدی منچستریونایتد لسترسیتی است. آیا تو از جایگاه فعلی مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر در جدول رده بندی شگفت زده شده ای؟
بله، فکر می کنم همین گونه باشد و معتقدم بسیاری از مردم هم چنین دیدگاهی دارند. فارغ از این که بتوانند بار دیگر برای قهرمانی تلاش کنند یا نه، انتظارم این بود که بالاتر از جایی که اینک در آن قرار دارند، باشند. با این حال نمی توانیم کیفیتی که در راه قهرمانی شان به نمایش گذاشتند را فراموش کنیم، آن ها مدافع عنوان قهرمانی هستند و از همین رو باور دارم که ما بایستی درباره خطرات احتمالی شان و آنچه که فصل قبل انجام دادند و نه شرایطی که الان در آن قرار دارند، بیش از پیش هوشیار باشیم.
جیمی واردی در کتاب زندگینامه خود نوشته است که تو سرسخت ترین حریفش بوده ای. حس خوبی دارد که یک بازیکن حرفه ای از تو تمجید به عمل بیاورد؟
بله، همین گونه است؛ به ویژه از این بابت که جیمی از آن دسته مهاجمانی است که عده کثیری از مدافعان در بازی برابر وی به مشکل می خورند. من هم باید از دشواری بازی مقابل او بابت غیرقابل پیش بینی بودنش، سرعت وی و دقت ضرباتش بگویم که موجب می شود وقتی کمی جلویش ایستادگی می کنید، خنده بر لبانتان نقش ببندد.
او هم همانند لستر فصلی مشابه فصل گذشته را تجربه نمی کند. آیا هنوز هم او را در زمره آن مهاجمانی به شمار می آوری که یک ثانیه هم به حریف خود امان نمی دهند؟
بله، هنوز. به هر حال او فصل گذشته روی نوار گلزنی قرار داشت. معتقدم او فارغ از شرایطی که تیمش در آن قرار دارد و یا تعداد گل هایی که به ثمر رسانده، از آن دست بازیکنانی است که همه توانش را برای تیمش می گذارد و از تلاش باز نمی ایستد. وقتی برابر او صاحب توپ می شوید، می دانید که نسبت به بسیاری از بازی های دیگر فرصت کمتری برای تصمیم گیری دارید.
