صدرنشینیِ قابل پیش‌بینیِ یوونتوس، پدیده‌یِ آتالانتا، بحران‌هایِ اینتر، جذابیتِ تورینو... جیمز هورن‌کاسل نگاهی می‌اندازد به وضعیتِ تک تکِ تیم‌هایِ سریِ آ در نیم فصلی که گذشت.
1-یوونتوس: با تمام حرف‌هایی که درباره‌یِ نمایش‌هایِ نه چندان قانع کننده‌یِ تیم و ستاره‌هایِ تازه‌واردشان و روندِ نه چندان متداولِ یوونتوس در این فصل می‌زنند، بانویِ پیر با یک بازیِ کمتر با چهار امتیاز اختلاف در صدرِ جدولِ سری آ قرار دارد و با فتحِ گروهش در چمپیونز لیگ قرعه‌ای مناسب در دورِ یک هشتم به دست آورده. تمامِ این اتفاقات وقتی مهمتر جلوه می‌کنند که به یاد داشته باشیم کلودیو مارکیزیو و پائولو دیبالا بخشِ زیادی از نیم فصلِ اول را به خاطر مصدومیت از دست داده‌اند و بی.بی.سی فقط پنج بار کنارِ هم بازی کرده‌اند.
مدافعِ عنوانِ قهرمانی این فصل اسکوادی بسیار پرعمق دارد و در هر بازی رویِ نیمکتش مهره‌هایی را می‌بیند که می‌توانند یک‌تنه سرنوشت یک بازی را تغییر دهند. هیگوایین تا پایانِ نیم فصل اول 13 گل زده، از جمله گل‌هایش در بازی‌هایِ بزرگ مقابل ناپولی و تورینو و رم و میرالم پیانیچ هم کم کم ارزشِ واقعیِ خودش را نشان می‌دهد. برایِ همین یووه حالا ششمین قهرمانیِ پیاپیِ سری آ را در افق می‌بیند، اتفاقی که تا به حال در تاریخ این لیگ رخ نداده. مشکلاتِ همیشگیِ بیانکونری در چمپیونز لیگ هم امسال کمتر از سال‌هایِ دیگر قابلِ انتظار است. پس سه‌گانه؟ چرا که نه.
2-رم: شکست در تورین تلخ بود، اما رمی‌ها بیش از این شکست از امتیازاتی که در خانه‌یِ کالیاری و امپولی از دست دادند و همینطور باختن به آتالانتا عصبانی هستند. با این حال رم به رهبریِ لوچانو اسپالتی نمایشی واقعا خیره‌کننده داشته. از زمانِ بازگشت اسپالتی به الیمپیکو، جالوروسی از 37 بازی 84 امتیاز گرفته‌اند، حتی با وجودِ مصدومیت‌هایِ بلندمدتِ آنتونیو رودیگر، ماریو روی و آلساندرو فلورنتزی. اسپالتی در این دوران از رم تیمی چند بعدی ساخته، فرانچسکو توتی را مجاب کرده که نقشِ ذخیره‌یِ طلایی را قبول کند و از ادین ژکو که به نظر می‌رسید آینده‌ای در جمعِ جالوروسی نداشته باشد یک ماشینِ گلزنی ساخته.
پیش از سفر به جی استادیم به نظر می‌رسید رمی‌ها از نظر ذهنی شرایط بسیار خوبی دارند. شاگردانِ اسپالتی در بازی‌هایِ سخت و نزدیک لاتزیو و میلان را شکست داده بودند، همچنین اینتر و ناپولی را در سن پائولو. بعد از یوونتوس، رم بهترین تیمِ سری آ است.
3-ناپولی: پارتنوپی فصل پیش هم در این مقطع دقیقا همین مقدار امتیاز داشت، و تازه این فصل با گلِ زده‌یِ بیشتر، با بهترین رکوردش از سالِ 1957 بدین سو (101 گل در سالِ 2016). اینکه ناپولی در حالِ حاضر در رده‌یِ سوم قرار دارد و نزدیک‌تر از این به صدر نیست نه لزوما به خاطر فروشِ مهاجمِ رکوردشکنشان، گونزالو هیگوایین به یوونتوس و مصدومیتِ جانشین‌اش آریک میلیک، بلکه بیشتر تحتِ تاثیرِ غیبتِ شش هفته‌ایِ رائول آلبیول در قلبِ خط دفاعی و اشتباهاتِ فردی در بازی‌هایِ بزرگ، از جمله جدال مقابلِ یووه و رم است. با این حال ناپولی به رهبریِ مائوریتزیو ساری همچنان تیمی بسیار جذاب است و تغییرِ پستِ دریس مرتنز به "شماره‌یِ 9 کاذب" الهام‌بخشِ آن‌ها در این نیم فصل بوده.
4-لاتزیو: جدا از میروسلاو کلوزه و آنتونیو کاندروا این همان تیمِ جوان و پرانرژی‌ای است فصلِ 2015-2014 به مقامِ سومِ سری آ رسید. برایِ همین عجب بود که از اول فصل اینقدر دست کم گرفته می‌شد. عمقِ اسکوادِ لاتزیو این فصل هم در حدی است که جایِ خالیِ مصدومینِ بزرگی مثلِ استیون دِوری و لوکاس بیلیا را پوشش بدهد. حضور نداشتن در رقابت‌هایِ اروپایی، مثلِ میلان، فرصتِ بیشتری به سیمونه اینتزاگی برایِ آماده کردن تیمش برایِ لیگ می‌دهد، مربی‌ای که نشان داد در پایانِ همان فصل پیش لیاقتِ قراردادِ دائمی بود. در واقع باید گفت با نیامدنِ مارسلو بیسلسا عدو سببِ خیر شد.
5-میلان: وینچنزو مونتلا را واقعا باید تشویق کرد. میلانِ او بدونِ بازیکنانی که لازم داشت تا فلسفه‌یِ خودش را در تیم وارد کند، خیلی بالاتر از حدِ انتظارات ظاهر شده. مونتلا در این راه خودش را با شرایط موجود تطبیق داد و به جوانانِ باشگاه اعتماد کرد. جانلوئیجی دوناروما و مانوئل لوکاتلی، ستاره‌هایِ پیروزی مقابلِ یوونتوس، سمبل‌هایِ جوانترین تیمِ لیگ هستند و جانلوکا لاپادولا نمادی از ذاتِ سخت‌کوشِ میلانِ مونتلا. سوزو را هم فراموش نکنیم که این فصل خیلی خیلی خوب بوده.
6-آتالانتا: جان پیرو گاسپرینی مدعیِ جدیِ عنوانِ بهترین مربیِ سال است. بعد از شروعی نه چندان خوب، گاسپرینی به جوانانش اعتماد کرد و از آن‌ها تیمی ساخت که اینتر، رم و ناپولی را در برگامو به زانو درآوردند. حالا خیلی از باشگاه‌هایِ بزرگ اروپایی دنبالِ جذبِ پدیده‌هایِ آتالانتا، از جمله ماتیا کالدارا، روبرتو گاییاردینی و فرانک کِسی هستند، که البته به نظر می‌رسد یوونتوس در این رقابت سر بیش از یکی از این بازیکنان پیروز خواهد شد.
7-اینتر: اخراجِ روبرتو مانچینی دو هفته قبل از شروعِ لیگ، اخراجِ فرانک دبور در نوامبر، تحقیر شدن در یوروپا لیگ و فاصله گرفتن از جمعِ مدعیان در سریِ آ. همه‌یِ این اتفاقات بعد از خرجِ 135 میلیون یورو رخ دادند و تازه زندگی‌نامه‌ای که باعث شد اولتراها از باشگاه درخواست کنند بازوبندِ کاپیتانی را از مائورو ایکاردی بگیرند و ماجرایِ مرموزِ "گابی‌شات" (گابریل باربوسا) بماند. خوشبختانه حالا استفانو پیولی سر و سامانی به وضعیت داده و اینتر سالِ 2016 را با سه پیروزی پیاپی به پایان برده و ایکاردیِ استثنائی در صدرِ جدول گلزنانِ لیگ قرار گرفته است.
8-تورینو: جو هارت یک سو و آندره‌آ "کریستین ویریِ جدید" بلوتی در سویِ دیگر. این جذاب‌ترین تورینویِ سال‌هایِ اخیر است. سینیسا میهایلوویچ با اتکا به تاریخِ غنیِ باشگاه کاریزمایِ خوبی برایِ خودش در جمعِ گراناتا پیدا کرده است.
9-فیورنتینا: مردم از پائولو سوسا می‌پرسند چرا اصلا در فیورنتینا باقی ماند. مشخصا عدمِ حمایت و نداشتنِ جاه‌طلبیِ لازم فصلِ پیش باعث شد فیورنتینا شانس برایِ قرار گرفتن در کورسِ قهرمانیِ لیگ را از دست بدهد. امسال هم وضعیتِ باشگاه تغییر خاصی نکرده، فقط فدریکو برناردسکی واقعا شبیهِ "توتیِ ارغوانی‌پوش" شده.
10-اودینزه: لهجه‌یِ جی‌جی دلنری به قدری غلیظ است که سیریل ترئو، مهاجمِ اودینزه، اعتراف می‌کند بازیکنان گاهی اصلا حرفش را نمی‌فهمند. با این حال دلنری تیمش را به خوبی هدایت کرد و در ضمن استعدادیاب‌هایِ معروفِ اودینزه یک استعداد دیگر را هم کشف کرده‌اند: سکو فوفانا.
11-کیوو: کیووه نشان داد هیچ‌وقت برای یاد گرفتن دیر نیست. مسن‌ترین تیمِ این فصلِ سری آ از منظر تاکتیکی یکی از خلاق‌ترین‌هاست. مهاجمِ کلیدیِ کیوو، سرجو پلیسیر هم این فصل به باشگاه گلزنانِ صدتاییِ سریِ آ پیوست.
12-جنوا: شاگردانِ ایوان یوریچ، پیروِ مکتبِ گاسپرینی، لیاقتِ بیشتری از رده‌یِ دوازدهم دارند. جنوا این فصل یوونتوس و میلان را در ماراسی از پا در آورده و "ال چولیتو"، جووانی سیمئونه، باعثِ افتخارِ پدرش، دیگو بوده است.
13-سمپدوریا: سمپ بهترین لحظه‌یِ نیم فصل را برایِ ما رقم زد، وقتی کریستین پوجونی، دروازه‌بانِ 35 ساله و هوادارِ قدیمیِ باشگاه، بالاخره برایِ تیمِ محبوبش، در دربی دلا لانترنا مقابلِ جنوا، به زمین رفت و پیروز شد.
14-کالیاری: بینِ تیم‌هایِ این فصل صعود کرده کالیاری وضعیت بهتری از باقی تیم‌ها داشته و به احتمال زیاد بعد از پرو پاتریا در 1951 بدل به اولین تیمی می‌شود که با خوردنِ 42 گل در نیم فصلِ اول در سریِ آ باقی می‌ماند. اما به شکلِ نامعلومی برخی از هوادارانِ تیم و خودِ شاگردانِ ماسیمو راستلی از شرایطِ موجود راضی نیستند.
15-بولونیا: حرف‌هایِ پیش‌فصل مبنی بر خیز برداشتن به سویِ سهمیه‌هایِ اروپایی در حد همان حرف باقی ماند. مصدومیت‌ها این فصل جلویِ پیشرفتِ بولونیا را گرفت.
16-ساسوئولو: یکی از ناامیدکننده‌ترین داستان‌هایِ فصل. البته برنامه‌یِ سنگینِ پنجشنبه‌ها بازی در یوروپا لیگ و یک‌شنبه‌ها بازی در سریِ آ و موجِ وحشتناکِ مصدومان که قربانیِ بزرگی به نامِ دومنیکو براردیِ بسیار رویِ فرم را گرفت، این موضوع را قابلِ درک می‌کند.
17-امپولی: تیمی که قبلا تماشایِ بازی‌هایش جذابیت داشت در نیم‌فصل اول در 13 بازی موفق به گلزنی نشده است. خوش‌شانسیِ توسکان‌ها حداقل اینجاست که آن‌ها سخت هم شکست می‌خوردند، نکته‌ای که بیش از بقیه آن را مدیونِ دروازه‌بان‌شان، لوکاژ اسکوروپسکی هستند.
18-پالرمو: پالرمو تنها تیمی در منطقه‌یِ سقوط است که مربی‌اش را عوض کرده و امیدوار است تا سه نشه بازی نشه برایشان صادق باشد. بازگشتِ پالرمویی‌ها هفته‌یِ پیش مقابلِ جنوا و پیروزیِ ارزشمندشان باعث شد تا بالاخره روندِ 9 شکستِ پیاپی، رکورد در تاریخِ باشگاه، به پایان برسد.
19-کروتونه: کروتونه که مجبور بود تا پایانِ ماه اکتبر بازی‌هایِ خانگی‌اش را در پسکارا، در فاصله‌یِ 600 کیلومتری‌شان، برگزار کند زمانِ زیادی طول کشید تا به اولین پیروزیِ فصل برسد. امیدِ اولِ آن‌ها برایِ بقا در سریِ آ دیگو فالچینلی است.
20-پسکارا: اگر ساسوئولو ماهِ آگوست با بازیکنی که نباید به زمین می‌فرستاد مقابلِ پسکارا قرار نمی‌گرفت، آن‌ها هنوز باید دنبالِ اولین پیروزیِ فصلشان بودند. اولتراهایِ پسکارا جشنِ کریسمسِ تیم را متوقف کردند و تمریناتِ تیم با اسکورتِ پلیس برگزار شده است. فوتبالی که پسکارا بازی می‌کند خیلی بازتر از آن است که به باعثِ بقایشان در سریِ آ شود.
