میلانی های عزیز، سلام!
1. آقا چه بازی ای کرد پاتزینی جلو رئال. یه گل خیلی خوب که زد، یه صحنه هم از بین دو تا رئالی خییلی خوشگل رد شد. متاسفانه باید بگم با این سنش هم از باکا و هم از کالینیچ کیفیت بیشتری داره. بعید میدونم یه میلانی بازی رئال لوانته رو دیده باشه و بابت ال پاتزو افسوس نخورده باشه
2. خوشحالم که بالاخره یه تیم پیدا شد و به سیدورف اعتماد کرد. خیلی دوست دارم میلانو یه بار دیگه تحت هدایت سیدورف ببینم منتها قبلش دوس دارم تو داغون ترین تیما مربیگری کنه و کلی ببازه! چون سیدورف نشون داده تو شرایط سخت خیلی پیشرفت میکنه. و چه تیمی داغون تر از دپورتیووی در آستانه ی سقوط که رکورددار بیشترین گل خورده ی لالیگا هم هست؟ 😀
3. چند روز دیگه رقابتای جذاب لیگ قهرمانان شروع میشه. جدا از بازیای جذاب و پرگلی مثل رئال پاریسن ژرمن، خیلی دوس دارم نبرد تاتنهام یووه رو ببینم و ببینم کدوم مچ اونیکی رو میخوابونه. یه نبرد جذاب از نظر تاکتیکی میشه. پیش بینی قهرمان خیلی زوده. همه از بارسا و پاریس و سیتی حرف میزنن. ولی به نظر من یه تیم هست که میتونه مچ همه اینا رو بخوابونه: بایرن. واقعا از وقتی هاینکس اومده عجیب متحول شدن. بازیشون جلو پاریسن ژرمن شاهکار بود. به پاریس اجازه ی نفس کشیدنم نداد. یه نمایش قدرت تمام عیار بود.
4. یادمه اولین بار که مائوریتزیو ساری به میلان لینک شد کاملا مخالف اومدنش بودم. دلیلم هم این بود که میلان یه مربی طراز اول و اثبات شده و پخته میخواد نه کسی که صرفا یه سال با امپولی خوب نتیجه گرفته. هنوزم نظرم همینه که میلان نباید جای آزمون و خطا باشه. ولی امسال ساری به اووووج بلوغ یه مربی رسیده و خیلی داره دل میبره. به هیچکس پوشیده نیست که تیمای ساری از نظر هجومی قدرت وحشتناکی دارن. درواقع من ساری رو بهترین مربی دنیا از نظر تاکتیک های هجومی میدونم و به نظرم امثال گواردیولا از نظر تاکتیکای هجومی به گرد پاشم نمیرسن. تا پارسال ناپولی رو همه به عنوان یه تیم سراسر هجومی میشناختن که بازیای پرگل و جذابی هم داره. هم زیاد گل میزنه و هم زیاد گل میخوره. ساری بارها اشاره کرده بود که تا ناپولی رو قهرمان ایتالیا نکنه آروم نمیگیره. اول فصل هرکی از من میپرسید امسال کی قهرمان ایتالیا میشه، جواب من خیلی ساده بود: تو ایتالیا تیمی قهرمان میشه که کمترین گلو بخوره و محاله تیمی بتونه کمتر از یووه گل بخوره. ولی ساری این ماموریت رو تا اینجا با موفقیت پیش برده! به نظر من ساری یه معجزه ی بزرگ رقم زده و باید به احترامش کلاه از سر برداشت. من تا این فصل آرزوم این بود که ساری سرمربی میلان بشه و گتوزو دستیارش. چون ساری با ناپولی رکورد گلزنی تو یه فصل سری آ رو شکسته و سلطان هجومه، گتوزو هم تو سری بی با تیمش رکورد کمترین گل خورده رو داشت و به عنوان یه دستیار تدافعی زوج عالی ای میشن. ولی ساری به تنهایی به بلوغ تاکتیکی رسیده و حالا بهترین انتخاب برای تیمای بزرگه. به نظر من تا پارسال ساری یه مربی مثل زدنک زمن بود. با تیمای سراسر هجومی و بازیای جذاب که بی حساب و کتاب هم گل میزنن و هم گل میخورن. اینجور مربیا رو هیجوقت نباید دیدن بازی تیماشونو از دست داد ولی اصلا به درد تیمای بزرگ نمیخورن چون صرفا جزو مربیایی با بازی زیبا قرار دارن نه مربیای نتیجه گرا. ولی امسال ساری فهمیده که تیمش درحد یوونتوس نیست و برای قهرمانی، باید نتیجه گرایی رو هم چاشنی کارش کنه. و امسال بردای خیلی اقتصادی ای هم آورده. و حالا ساری رو بالغ ترین مربی و بهترین انتخاب برای هر تیم بزرگی میدونم. واقعا ترکیب ساری + گتوزو فراتر از فوق العاده میشه. ترکیب تاکتیک و شور و انگیزه...
5. لیگ اروپا هم به زودی شروع میشه و باید با لودوگورتس بلغارستان روبرو بشیم. تیمی که 6 فصل متوالی با اقتدار قهرمان لیگ بلغارستان شده و هفتمیشم تو راهه. شاید خیلیا فکر کنن که لودوگورتس حریف آسون و راحتیه ولی من برعکس بابت این تیم خیلی نگرانم. یه تیم به شدت چغر که پارسال از پاریسن ژرمن مساوی گرفت و امسالم با کمترین گل خورده از گروهش صعود کرد. تو 6 بازی مرحله گروهی کلا 5 گل خورده و هافنهایم و براگا رو هم برده و باعث حذف صدرنشین لیگ ترکیه، باشاکشهیر هم شده. مطمئنا برگ برنده ی میلان مقابل لودوگورتس گتوزوئه که میلانو از این رو به اون رو کرده و قدرت انگیزشیش تو همچین بازیایی خیلی به کار میاد. شک ندارم اگه مونتلا مربیمون بود احتمال حذفمون بیشتر از صعود بود. از شانس ما امسال سخت ترین لیگ اروپای چندسال اخیرو شاهدیم و با وجود اتلتیکو، دورتموند، ناپولی، آرسنال، تصور قهرمانی تو لیگ اروپا نشدنیه. ولی گتوزو نشون داده که نباید دست کم گرفتش. بی صبرانه منتظر اینم ببینم میلان گتوزو مقابل این تیما چه عملکردی خواهد داشت. اگه میلان قهرمان لیگ اروپای امسال بشه، باید گفت گتوزو معجزه ای درحد و شاید فراتر از معجزه ی دی متئو رقم زده...
6. همه ی اینا به کنار! برسیم به نظر جنجالی ای که چند ماهه میخوام بگم! سوسو رو باید بفروشیم! نظرات هوادارا رو که میخونم، سوسو رو زیادی بالا بردن. جالب اینکه همه جا هم میگن سوسو آندر ریتده درحالی که با همین تعریف و تمجیدا به یکی از اوور ریت ترین بازیکنای میلان تبدیل شده. من چه پارسال و چه امسال هر بار که بازی میلانو دیدم، سوسو رو یه بازیکن متوسط به بالا دیدم. سوسو اصلا بازیکنی نیست که باوجودش خیال تیم و هوادارا راحت باشه و بتونه بازی رو برامون دراره. با هر متر و معیاری حساب کنیم، سوسو رو نمیشه جزو 20 وینگر برتر اروپا حساب کرد. این نظر منه و قطعا نظر طرفداراش برعکسه و شاید حتی باشن کسایی که سوسو رو جزو 10 و شاید حتی 5 وینگر برتر اروپا بدونن. ولی اگه واقع بینانه نگاه کنیم، سوسو به هیچ وجه درحد ترکیب فیکس تیمایی مثل من یونایتد، من سیتی، لیورپول، بارسا، رئال، یوونتوس، ناپولی، پاریسن ژرمن و بایرن نیست. بحث من پیشرفت و بهتر شدنه وگرنه سوسو برای تیمی مثل میلان امسال خیلی هم خوبه. منتها ما با 3 میلان روبرو هستیم: 1. میلانی که تا پارسال شاهدش بودیم. یه تیم بحران زده و میانه جدولی که سقف اهدافش رسیدن به لیگ اروپاس. 2. میلان امسال (منظورم دوران گتوزوئه!) تیمی که کف اهدافش رسیدن به لیگ اروپاس و میتونه به لیگ قهرمانان برسه و جلو امثال یووه و ناپولی از پیش بازنده نیست. 3. میلانی که یه بار دیگه جزو بزرگان و قدرتهای اروپا به حساب میاد و میتونه حتی یقه ی بایرن و پاریس و بارسا رو هم بگیره. سوسو برای میلان اول خیلی خوب و برای میلان دوم هم خوبه. اما میلان از سال بعد باید استارت میلان سوم شدن رو بزنه و سوسو اصلا مناسب ترکیب فیکس میلانی که میخواد جزو قدرتای اروپا باشه نیست. همین نظرو درمورد بوناونتورا هم دارم ولی بونا هرچند درحد ترکیب فیکس قدرتای اروپا نمیدونمش ولی یه بازیکن آچار فرانسه س و وجود اینجور بازیکنا واسه هر تیمی یه نعمته. تمام حرف من پیشرفت تیم و ارتقای سطح تیمه و میلان تا وقتی سوسو و بوناونتورا ارکان تیمش باشن و کسیو نداشته باشه که اینا رو نمیکت نشین کنه، تو همین سطح درجا میزنه و پیشرفتی نمیکنه...
پ.ن: عکس، مقایسه ی بودجه ی تقویت دفاع سیتی و بودجه ی دفاعی نظامی چند کشور دنیاست!
