طرفداری- یکی از طولانی ترین نبردهای دنیا، میان شورشیان چپ گرای فارک و دولت کلمبیا با توافق صلح میان طرفین سرانجام به پایان رسید. نیروهای مسلح کلمبیا ملقب فارک در سال1964 با هدف سرنگونی دولت و ایجاد حکومتی مارکسیستی تشکیل شدند. آمار نشان می دهد در این جنگ 52 ساله، بیش از 260 هزار نفر قربانی شده اند.
با افزایش فعالیت این گروه شورشی در دهه های 80 و 90، آن ها به یکی از بزرگترین و مجهز ترین نیروهای چریک آمریکای لاتین تبدیل شدند. امّا پیمان صلح میان کلمبیا و این گروه شورشی به این نبرد 52 ساله خاتمه داد، پیمان صلحی که باعث شد تا کمیته صلح نوبل، جایزه صلح نوبل 2016 را نیز به رئیس جمهور کلمبیا به خاطر تلاش هایش برای پایان یکی از طولانی ترین جنگ های دنیا، اهدا کرد.
امّا می خواهیم نگاهی بیاندازیم به لحظات کلیدی نبرد 52 ساله دولت کلمبیا و شورشیان فارک
1964 - این گروه توسط مانوئل مارولاندا پس از این که احساس کرد دولت به گروه های کمونیست اهانت کرده، تأسیس شد.
1966 - حزب کمونیست کلمبیا، گروه فارک را به عنوان شاخه نظامی خود معرفی کرد.
1977- شورشی های فارک یک آمریکایی را برای سه سال گروگان گرفت و با دریافت 250 هزار دلار باج وی را آزاد کرد.
1984- در پی مذاکرات با دولت، آتش بس برقرار شد.
1986- گروه فارک از شرکت نفتی شل برای کار در دره ماگالیز مبلغ 100 میلیون دلار درخواست کرد، آن ها این درخواست را رد کردند ومجبور شدند عملیاتشان در این منطقه را تعلیق کنند.
1987- در پی ترور یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری که به فارک وابسته بود، آتش بس 1984 شکسته شد.
1991- مذاکرات صلح برای دومین بار صورت گرفت و یک سال بعد شکست خورد.
1996- فارک، 60 سرباز کلمبیایی را گروگان گرفت، این بزرگترین گروگان گیری این گروه چپ گرا به حساب می آمد.
1999- آندرس پاسترانا، رئیس جمهور وقت کلمبیا و مانوئل مارولاندا، رهبر فارک، از آغاز دوره جدید مذاکره خبر دادند. بخش‌های وسیعی از کلمبیا برای انجام این مذاکرات، غیرنظامی اعلام شدند.
2001- وزارت کشور آمریکا فارک را لیست گروه هایی قرار داد که دارایی آن ها به خاطر آنچه "جنگ با تروریسم " خوانده می شود، مشمول مصادره خواهد بود.
2002- شورشی های فارک یک هواپیمای داخلی را با 24 مسافر ربودند و همین باعث شد تا پاسترانا رئیس جمهور وقت کلمبیا مذاکرات برای صلح را که سال 1999 آغاز شده بود را به تعلیق درآورد.
2002- سناتور اینگرید بتانکور توسط شورشی های فارک ربوده شد و به مدت شش سال در اسارت فارک بود. ارتش کلمبیا موفق شد او و 14 تن دیگر از اسرا را از دست شورشی های فارک نجات دهد.
2005- فارک حملاتی را به اهداف نظامی و سیاسی انجام داد از جمله حمله به پایگاه دریایی در نارینو که در جریان آن ۱۶ نفر کشته شدند.
2005- نیروهای دولت کلمبیا توانستند یکی از پایگاه های قدیمی فارک به نام تولیما را به تصرف خود درآورند.
2006- فرناندو آروخو وزیر توسعه کلمبیا که شش سال در اسارت این گروه بود، طی یک عملیات نظامی دولت کلمبیا از دست این گروه فرار کرد.
2008- فارک تأیید کرد که موسس و رهبر این گروه، مانوئل مارولاندا به دلیل حمله قلبی درگذشته است.
2011- رهبر جدید فارک، آلفونسو کانو توسط ارتش کشته شد.
2011- فارک در پی کشته شدن کانو، تیمولئون خیمینز را به عنوان رهبر جدید خود اعلام کرد.
2012- رئیس جمهور کلمبیا، خوان مانوئل سانتوس اعلام کرد که یک مذاکرات جدی برای پیمان صلح را آغاز کرده است.
2012- مذاکرات رسمی صلح در هاوانا، پایتخت کوبا، آغاز شد. در این مدت دو ماه آتش بس موقت اعلام شد.
2013- دو طرف با انتشار بیانیه‌ای مشترک موافقت خود را در مورد اصلاحات ارضی اعلام کردند.
2014- شورشی ها فارک متعهد شدند که هرگونه معامله با تاجران مواد مخدر را پایان دهند، عمده منابع مالی این گروه از این طریق تأمین می شد.
2015- پس از سه سال مذاکره برای برقراری صلح، دو طرف توافق مهمی را امضا کردند که براساس آن متعهد به پرداخت خسارت و تضمین عدالت برای قربانیان این درگیری‌ها شدند.
2016- گروه فارک و دولت توافق دو جانبه آتش بس را امضا کردند.
2016- دولت کلمبیا و گروه فارک در بیانیه ای اعلام کردند که آن ها به توافق صلح نهایی دست پیدا کرده اند.
سپتامبر 2016 - رئیس جمهور سانتوس و رهبر گروه فراک تیموچنکو قرارداد صلح را در مراسمی در کارتاگنا به امضا رساند.
