طرفداری | کارلوس گامارا (Carlos Gamarra) زاده 17 فوریه 1971 در شهر ایپاکارای پاراگوئه است. او با قد 183 سانتی‌متر در پست دفاع وسط بازی می‌کرد. گامارا فوتبالش را از تیم‌های پایه سروپورتنوی پاراگوئه آغاز کرد و در ژانویه 1991 به تیم اصلی این باشگاه رسید. او در فصل نخست حضورش در این باشگاه در 23 بازی در ترکیب تیمش قرار گرفت. او در فصل دوم حضورش در سرو پورتنو، آمار 12 بازی، دو گل را ثبت کرد و به همراه تیمش قهرمان پاراگوئه شد. صعود به مرحله یک‌چهارم کوپا لیبرتادورس و گلزنی در این مرحله، از دیگر تجربیان گامارا در این فصل بود. سرو پورتنو در بازی با بارسلونای اکوادور، بازی را به ضیافت پنالتی‌ها رساند و با وجود گل‌شدن پنالتی گامارا، موفق به حضور در جمع چهار باشگاه برتر این جام نشد.
در نقل و انتقالات تابستانی 1992، این بازیکن راهی استودیانتس آرژانتین شد و به مدت شش ماه در این باشگاه بازی کرد. او در این مدت فقط در هشت بازی برای باشگاه آرژانتینی به میدان رفت و در نتیجه آن، در نقل و انتقالات زمستانی 1993 به سرو پورتنو بازگشت. او سه فصل در این باشگاه حضور داشت و آمارهای 15 بازی در فصل 1993، 24 بازی، یک گل در فصل 1994 و 10 بازی، یک گل در فصل 1995 را به ثبت رساند. یک قهرمانی در لیگ برتر پاراگوئه در فصل 1994، از ثمرات بازگشت این بازیکن به کشورش بود. پس از قرارداد با اینترناسیونال برزیل در سال 1995، شهرت این بازیکن در آمریکای جنوبی و حتی اروپا بیشتر شد. او سه فصل در اینترناسیونال بازی کرد و آمارهای 17 بازی در فصل 1995، 22 بازی، دو گل در فصل 1996 و 20 بازی، سه گل در فصل 1997 را به ثبت رساند.
بنفیکا در پنجره تابستانی نقل و انتقالات در سال 1997، گامارا را مورد هدف قرارداد و با او قرارداد امضا کرد. حضور در بنفیکا، نخستین تجربه اروپایی این مدافع خوش‌فکر پاراگوئه‌ای بود اما فقط شش ماه و 17 بازی دوام داشت. در ژانویه 1998، این بازیکن به برزیل بازگشت و این بار با کورینتیانس قرارداد بست. 31 بازی، سه گل از گامارا در برزیل، کورینتیانس و این بازیکن را به قهرمانی در لیگ برتر این کشور رساند. گامارا در سال‌های 1997 و 1998، مرد سال فوتبال پاراگوئه شد و با این موفقیت‌ها، در سال 1999 بار دیگر راهی اروپا شد و این بار با اتلتیکو مادرید همکاری خود را شروع کرد. او از هفته نخست لالیگا و بازی برابر رایو وایکانو، بازیکن فیکس اتلتیکو بود و در بازی مرحله نخست جام یوفا برابر آنکاراگوجو برای تیمش گلزنی کرد. گامارا در یک فصل حضورش در مادرید، آمار 43 بازی، یک گل را به ثبت رساند. در نهایت، اتلتیکو مادرید در پایان این فصل به لیگ سطح پایین‌تر فوتبال اسپانیا سقوط کرد.
فلامینگو در سال 2000 با پرداخت مبلغی معادل با شش میلیون یورو، اجازه نداد دوری گامارا از آمریکای جنوبی طولانی‌تر از یک سال شود. هشت بازی، یک گل، آمار این بازیکن در بازگشت به برزیل بود که باعث شد او پس از یک سال بار دیگر به قاره اروپا بازگردد و این بار قراردادی قرضی را با آاِک آتن یونان امضا کند. حضور در یونان، این بازیکن را به بهترین فرمش رساند و آمار 40 بازی، یک گل از او در پیراهن آاِک به ثبت رسید. گلزنی گامارا در مرحله یک‌شانزدهم نهایی جام یوفا برابر لیتکس لووچ، باعث شد تا آاِک به مرحله یک‌هشتم نهایی این جام صعود کرد. او در دو دیدار رفت و برگشت تیمش برابر اینتر، نمایش خوبی را از خود نشان داد و با وجود حذف تیمش، توسط مدیران اینتر نشانه‌گذاری شد.
پس از جام جهانی 2002 و نمایش خوب گامارا، این بازیکن راهی اینتر شد و ایتالیا را به مقاصد فوتبالی‌اش اضافه کرد. گلزنی در پیش‌فصل برابر رم و قهرمانی در جام پیرلی، شروع کار این مدافع پاراگوئه‌ای در اینتر بود. نخستین بازی رسمی این بازیکن، دیدار با باری در جام حذفی ایتالیا بود که باعث شد او در مسابقه هفته سیزدهم سری‌آ برابر لاتزیو، برای نخستین بار در لیگ برتر ایتالیا بازی کند. او در 20 بازی فصل نخست حضورش در اینتر، در ترکیب تیمش به میدان رفت. 18 بازی، یک پاس گل و شش بازی از آمارهای گامارا در دو فصل بعدی حضورش در اینتر بود. او در سال 2005 به برزیل بازگشت و این بار راهی پالمیراس شد. 30 بازی، یک گل و یک پاس گل در فصل 2005 و 11 بازی، دو پاس گل در فصل 2006، از آمارهای گامارا در پالمیراس بود. او پس از یک سال و 25 بازی در المپیای پاراگوئه، در سال 2008 بازنشست شد.
نخستین تجربه ملی گامارا، حضور در المپیک 1992 بود که با چهار بازی، یک گل و کاپیتانی این بازیکن همراه بود. او در سومین بازی مرحله گروهی برابر مراکش، موفق به گلزنی برای کشورش شد. سپس نخستین بازی ملی گامارا برای تیم ملی بزرگسالان پاراگوئه در بازی سال 1993 با بولیوی به ثبت رسید. او در سه دوره متوالی کوپا آمریکا حضور داشت و به همراه پاراگوئه موفق به حضور در مرحله یک‌چهارم نهایی هر سه دوره شد. گلزنی برابر ونزوئلا در کوپا آمریکای 1995، از جمله لحظات مهم این بازیکن بود. او در سال 1998 برای نخستین بار در جام جهانی به میدان رفت و در هر چهار بازی کشورش در این جام تا مرحله یک‌هشتم نهایی، در ترکیب ثابت حضور داشت و یکی از بازیکنان برتر جام بود. تجربه بعدی او در تورنمنت‌های ملی، در کوپا آمریکای سال 1999 رقم خورد.
گامارا در جام جهانی 2002 حضور موفقی را تجربه کرد و با وجود حذف کشورش در مرحله یک‌هشتم نهایی، عملکرد خوبی را در بازی‌های پاراگوئه برابر آفریقای جنوبی، اسپانیا، اسلوونی و آلمان ارائه داد و بدون حتی یک خطا، به کارش در این تورنمنت پایان داد. فدراسیون فوتبال پاراگوئه پس از حضور موفق این بازیکن در بازی‌های ملی، تصمیم گرفت تا نام او را به عنوان یکی از سه بازیکن بزرگسال تیم المپیک پاراگوئه، عازم المپیک آتن کند. او بازوبند کاپیتانی تیم المپیک کشورش را به همراه داشت و با گلزنی در بازی دوم پاراگوئه برابر غنا، یکی از ستارگان درخشان مسابقات فوتبال المپیک 2004 شد. او به همراه پاراگوئه به فینال المپیک رسید و پس از شکست برابر آرژانتین، مدال نقره این مسابقات را به دست آورد. تجربه بعدی گامارا، حضور در کوپا آمریکای 2004 بود که با گلزنی وی در مرحله یک‌چهارم نهایی برابر اروگوئه همراه بود. آخرین تورنمنت ملی مهم این بازیکن، جام جهانی 2006 بود. او در هر سه بازی پاراگوئه در این دوره از جام‌های جهانی به میدان رفت. آخرین بازی ملی او در سال 2006 برابر استرالیا رقم خورد. آمار نهایی این بازیکن در رده ملی، 111 بازی، 11 گل و سه پاس گل بود. از جمله دستاوردهای فردی گامارا می‌توان به حضور در آل استارز جام جهانی 1998، حضور در تیم منتخب آمریکای جنوبی در پنج سال مختلف و حضور در تیم منتخب فصل 2005 لیگ برتر برزیل اشاره کرد.
در همین رابطه
آندره اویر؛ مدافع هلندی بلکبرن، آیندهوون و آژاکس
فرنتس بنه؛ آقای گل المپیک 1964 توکیو، کابوس برزیل در جام جهانی 1966 و ماشین گلزنی مجارستان
آنتونیو لیما، کاشف نیمار و جوکر ابدی سانتوس؛ از بازی برابر پله تا حضور در مکزیک و آمریکا
فرانسوا اومام بیک؛ پرنده جام جهانی 1990 با سابقه بازی در مارسی، سمپدوریا و لیگ برتر مکزیک
