مطلب ارسالی کاربران
شبی که انگلیس روباه نبود !
قبل از شروع جام جهانی ، از میان تیم های صعود کرده به این رقابت ها تعدادی بودند که بسیار جدی گرفته شدند و تعدادی از تیم ها نیز با وجود ستاره های بزرگ مثل هامس و رونالدو اصلن جدی گرفته نشدند. طبق ذات پیش بینی نشده فوتبال ، تیم هایی که جدی نگرفته شدند با تلاش و خودباوری توانستند تا مراحل پایانی پیشروی کنند یکی ازین تیم ها انگلستان بود.
سه شیرها در بازی سرنوشت ساز با کرواسی در مرحله یک چهارم پایانی بازی برابر و حتی بهتری را به نمایش گذاشت اما همانطور که ساوت گیت تمام ویژگی های مثبت لیگ جزیره را همانند جلیقه بر تن تیمش کرده بود تمام ضعف های آن ها را نیز داشت.
سه شیرها در بازی با کروات ها نیز ریتم خوبی داشتند ولی همه چیز از اواسط نیمه ی دوم شروع شد
آن ها مانند چلسی کونته سه دفاعه بازی میکردند از آسمانی های منچستر آموخته بودند که بازی سازی را از عقب زمین شروع کنند و مانند تاتنهام پوچی توپ ها را بلند ارسال کنند و بی رحمی و دوندگی بی حد و حصر لیورپول را نیز از کلوپ به ارث داشتند.
همه چیز از آنجا تغییر کرد که اواسط نیمه دوم بازی ظرف فوتبالی سه شیرها تمام شد اشتباهات در پاس های کوتاه زیاد شد بی حوصلگی در بازی سازی (مانند تیم های آسیایی) حملاتشان را بی خطر کرد و همزمان دقت پاس های بلندشان کاهش یافت و ضعف فوتبال کلوپ یعنی خستگی مهاجمان نیز به شدت حس می شد . در این شرایط شاید انتظار میرفت که ساوتگیت با جلیقه جادویی خودش برنامه ی دیگری را در زمین اجرا کند چهار دفاعه بازی کند و به هافبک های خود استراحت دهد ولی انگار جلیقه گرت فقط یک جادو را بلد بود و هیچ جایگزینی نیز نداشت
در پایان بازی کروات ها مزد ریتم یکنواخت خود را گرفتند و به فینال رسیدند
