اختصاصی طرفداری- از آخرین گلی که رونالدو در بازی های رسمی به ثمر رسانده، زمان زیادی گذشته است. آخرین گلی که فوق ستاره پرتغالی بانوی پیر به ثمر رسانده است، مربوط به دور گروهی جام جهانی 2018، در بازی با مراکش می شود که در دقایق ابتدایی بازی با ضربه سر دروازه حریف را باز کرد. بعد از این گل رونالدو در دو بازی بعدی با ایران و اروگوئه موفق به ثبت گلی نشد. رونالدو بعد از جام جهانی به یوونتوس پیوست و در سه بازی ابتدایی که برای این تیم به میدان رفت هم موفق به گلزنی نشد تا وارد بحران عجیبی در گلزنی در دوران حرفه ایش شود. این که از لفظ بحران برای رونالدو استفاده می کنیم به این دلیل است که او در تمامی این سال ها هوادارن را به گل های تمام نشدنی اش عادت داده است و این روند در فقر گلزنی برای او بسیارعجیب و غیر عادی به نظر می رسد. به همین دلیل در این یادداشت نگاهی خواهیم داشت به مسائلی که باعث متوقف شدن روند گلزنی این ستاره بزرگ در فصل جدید سری A ایتالیا شده اند.
1- افت نسبی رونالدو در ابتدای فصل
تقریبا دو فصلی می شود که رونالدو در شروع فصل دارای شرایط خوبی نیست. افت گلزنی و کلافگی در چهره او تنها مربوط به این فصل نیست و در دو فصل اخیر در رئال مادرید هم کاملا نمود داشته است. برای مثال در فصل گذشته لالیگا، رونالدو به علت اخراج در فینال سوپر کاپ اسپانیا، 4 بازی ابتدایی فصل را از دست داد و در ادامه در چهار بازی بعدی که به تیم برگشت هم موفق به گلزنی نبود. او در نهایت در هفته هشتم موفق به باز کردن دروازه ختافه شد و توانست طلسم گل نزنی های خودش را بشکند. رونالدو در فصل جدید و در سه بازی ابتدایی خود در سری آ، 23 شوت به سمت دروازه حریفان زده است که تنها 9 شوتش به سمت چارچوب بوده است و از این تعداد شوتی که به سمت دروازه زد توفیقی در گلزنی نداشته است. با توجه به سوابق، رونالدو نشان داده است که هر چه از فصل می گذرد فرم بدنی اش بهتر می شود و می توان این امید را داشت که او در طی هفته های آتی دوباره تبدیل به یک ماشین گلزنی برای تیمش شود.
2- مارک شدن شدید رونالدو توسط مدافعین تاکتیک پذیر ایتالیایی
مربیان ایتالیایی، اصول تاکتیکی خاص خودشان را دارند و یکی از اصل هایی که همیشه آن را دنبال می کنند بستن فضا ها در یک سوم دفاعی زمین خودی است. این بدان معناست که در زمان از دست رفتن توپ، تمام تیم به عنوان یک مجموعه اکثر فضاهای خالی در زمین خودی را پوشش می دهند. این اصل یکی از دلایل بزرگ عدم گلزنی رونالدو تا به این جای فصل در فوتبال ایتالیاست. دو تصویر را مثال خواهیم زد. اگر به زمانی که توپ به رونالدو می رسد دقت کنیم، فضا و شعاع حرکتی او به شدت توسط مدافع حریف محدود شده است و در این صحنه کاملا مشخص است که مدافعان حریف هیچ فضایی را برای حرکت رونالدو خالی نگذاشته اند.
حال به این صحنه نگاه کنید. رونالدویی که به عرض زده و قصد شوت زنی دارد. به جایگیری مدافعان دقت کنید. با تجمع در برابر رونالدو کاملا فضای شوت زنی او را پوشش داده اند.
با این شرایط ضریب اشتباه در زدن ضربات بالا می رود و به این خاطر است که با این همه شوتی که رونالدو به سمت دروازه حریفان زده است، توپ هایش راهی به دروازه پیدا نکرده اند.
3- نداشتن یک مکمل مناسب در خط حمله
رونالدو 34 ساله است و دیگر آن خلاقیت های انفرادی گذشته را ندارد و برای همین از حرکات فانتزی و انفجاری اش در زمین به شدت کاسته شده است. او در سنین جوانی یکی از بهترین دریبل زن های جهان بود و هر مدافعی را با خلاقیت بی نظیرش از پیش روی بر می داشت. اما با بالا رفتن سن به علت فیزیک بدنی خاصش، کمتر در از پیش رو برداشتن مدافع مستقیمش موفق است و برای اثبات این موضوع کافیست که به آمار دریبل زنی او در سه بازی اول فصل نگاهی بیندازیم.
آمار دریبل رونالدو در سه بازی اول فصل
| تیم | اقدام به دریبل | دریبل موفق |
| کیوو | 4 | 0 |
| لاتزیو | 2 | 2 |
| پارما | 3 | 2 |
رونالدو با 4 دریبل موفق در 3 بازی آمار ناامیدکننده ای را به عنوان وینگر چپ تیمش به ثبت رسانده است. او کمتر اقدام به دریبل دارد و از نبرد های تن به تن با مدافعین به شدت پرهیز می کند. رونالدو طی سالیان اخیر بیشتر با استفاده از قدرت تمام کنندگی بالا و حضور یک مهاجم کاذب در کنارش بوده است که خود را به عنوان یکی از گل زن ترین بازیکنان جهان اثبات کرده است. رونالدو در رئال مادرید طی سالیان اخیر زوج بنزما درخط حمله بود و توانست در کنار او یکی از موفق ترین زوج های فوتبالی را تشکیل دهد. بنزما در رئال مادرید برای رونالدو نقش یک تسهیل‌کننده فرآیند گلزنی را داشت و با ساختن فضا و بازی های ترکیبی اش نقش قابل توجهی را در درخشش رونالدو و گل های بی پایان ستاره پرتغالی در ترکیب این تیم دارا بود. حال رونالدو در یوونتوس با چالشی متفاوت روبروست. او در سه بازی اخیر خود در ترکیب یوونتوس یا به عنوان مهاجم هدف در ترکیب قرار گرفته است، یا زوج مانژوکیچ در خط حمله تیم بوده است. مانژوکیچ با توجه به خصوصیات خاصش، یک بازیکن فیزیکی و جنگنده در پست خود به شمار می رود و وظایفی به مراتب متفاوت با بنزما به عنوان زوج رونالدو را داراست. آلگری اگر می خواهد کار را برای گلزنی رونالدو راحت تر کند، نیاز به استفاده از پلن های متفاوت و آزمایش بازیکنان دیگری را برای راحتی بازی ستاره پرتغالی تیمش دارد.
4- ضعف هافبک های یوونتوس در ایجاد موقعیت برای رونالدو
عدم ایجاد موقعیت گلزنی هافبک های یوونتوس هم بی تاثیر در عدم گلزنی کریستیانو نیست. اکثر لمس توپ هایی که رونالدو در زمین دارد در بیرون از محوطه جریمه است و طبیعتا شانس گلزنی در این موارد برای مهاجم بسیار پایین می آید. هافبک های یوونتوس با حضور پیانیچ، خدیرا و گاها ماتویدی بیشتر به زمین عرض می دهند و توپ هایی که آن ها در زمین پخش می کنند بیشتر به سمت کناره هاست. دو صحنه را مثال خواهیم زد. در تصویر زیر کاملا مشخص است که در آرایش تهاجمی تیم، هافبک های یووه اولین هدفشان بردن توپ به کناره هاست. توپی که درمیانه زمین در اختیار هافبک های یوونتوس است و در سریعترین زمان ممکن به جناح چپ زمین فرستاده می شود.
یا در این تصویر. در صورتی که فضای زیادی برای حرکت است توپ به جناح راست زمین فرستاده می شود تا وینگر های یوونتوس با حرکت از جناحین موقعیت سازی را انجام دهند.
در این نوع تاکتیک ها و با توجه به تجمع مدافعان حریف در زمین خودی و دفاع اتوبوسی گل زنی برای مهاجمان این تیم از جمله رونالدو بسیار سخت می شود.
تمام این فرضیه هایی که در این یادداشت مطرح شد، در این سه هفته ای که از سری آ سپری شد، نمود داشته است. ولی با شناختی که از رونالدو داریم، انتظار این را خواهیم داشت که در هفته های پیش رو و با توجه با هماهنگ شدن با جو فوتبال ایتالیا و جا افتادن در ترکیب تیمش شرایط را به نفع خودش تغییر دهد و همانند گذشته، این بار خود را به عنوان ماشین گلزنی یوونتوس در چالش جدید فوتبالی اش مطرح کند.
