ایتالیای چزاره پراندلی در این تابستان حول محور نسل آینده خواهد بود. بازیکنانی همچون آندره پیرلو و بوفون نقشی حیاتی برای آتزوری ها در جام جهانی ایفا خواهند کرد ولی تمام حواس ها بر این است که جوانان تیم چطور ظاهر خواهند شد؟
ایتالیای چزاره پراندلی در این تابستان حول محور نسل آینده خواهد بود. بازیکنانی همچون آندره پیرلو و بوفون نقشی حیاتی برای آتزوری ها در جام جهانی ایفا خواهند کرد ولی تمام حواس ها بر این است که جوانان تیم چطور ظاهر خواهند شد؟
بعد از زوج پا به سن گذاشته‌ای که در بالا ذکر شد٬ دنیل ده‌روسی بزرگترین بازیکنی است که در ترکیب اصلی تیم قرار می گیرد٬ هافبکی که تازه به سی سالگی رسیده است.
پراندلی با جوان گرایی در تیم به ویژه در خط حمله گامی بزرگ برداشته است. چیرو ایموبیله٬ ماریو بالوتلی٬ ماتیا دسترو و لورنزو اینسینی همه کمتر از ۲۴ سال سن دارند. و پشت آن ها٬ در میانه زمین٬ مطمئنا مارکو وراتی ۲۱ ساله با کلی مهارت انکار نشدنی حضور خواهد داشد.
بعضی ها از ایتالیا انتقاد می کنند و می گویند ایتالیایی ها تجربه را به تیمی که پر از جوانان است٬ ترجیح داده اند ولی این کلیشه ای غلط و اشتباه است.
مطمئنا در گذشته تیم ملی ایتالیا و همچنین سری‌آ بر بازیکنان مسن این کشور ساخته شده بود ولی همه این ها به این دلیل بود که بازیکنان ایتالیایی بهتر از بازیکنان سایر کشورها از خود مواظبت می کنند و از نظر فیزیکی همیشه آماده هستند.
به عنوان مثال٬ پائولو مالدینی در سن ۴۰ سالگی در میلان جوان تر و کارآمدتر از دیگر مدافعان دنیا که در دهه سی سالگیشان بودند٬ بازی می کرد و سخت است بخواهیم تصور کنیم وین رونی در سن ۳۷ سالگی با بازی اش مردم را خوشحال کند و از سد مدافعان همان طور که فرانچسکو توتی می گذشت٬ عبور کند.
با همه این احوال٬ هنوز جای خالی تجربه به ویژه در سطح جهانی در این تیم دیده می شود. در یک نگاه٬ پیرلو سرمایه ارزشمندی برای هر تیمی است حتی اگر هافبکی پر جنب و جوش نباشد. با روند جوان گرایی٬ تجربه نه تنها در جام جهانی برزیل بلکه برای جام ملت های اروپای فرانسه ۲۰۱۶ عامل کلیدی خواهد بود.
