ورزشگاه یوهان کرایوف شهر آمستردام بعد از مدتها از ته دل خندید و با نگاهی امیدوارانه به آینده اندیشید. مدتهاست که آلمان، آلمان همیشگی نیست و حتی به کره جنوبی هم نه نمی‌گوید اما با این وجود برای هلندی که در 5 سال اخیر روی خوشی به خودش ندیده و در جام ملت‌های 24 تیمی هم جایی نداشته، این برد پر است از الهامات امیدبخش به روزهای در راه.
حال تصور کنید این پیروزی دلچسب در مقابل تیمی به دست آمد که سال‌ها دشمن قسم‌خورده لاله‌های نارنجی‌ها بود و هنوز هم کینه‌هایی از دوران ظلم‌های هیتلر و گماشته‌هایش در دل پیرمرد و پیرزن‌های هلندی باقی مانده و سینه به سینه به فرزندان و نوادگان آنها ارث رسیده است. عجب تضاد کنایه‌آمیزی. روزی که آلمان قهرمان 2014 شد؛ هلند استارت ناخوشی‌هایش زده شد و حالا در روزهایی که نسل جدید و پوست انداخته نارنجی در حال رشد ونمو است؛ ژرمن‌های مغرور دچار بیماری مزمنی شبیه به جام جهانی 98 و یورو 2000 شده‌اند.
پیروزی 3-0 هلند مقابل آلمان به همین راحتی حاصل نشد. لاله‌های نارنجی یک بار پرپر شدند و خزان را دیدند تا دوباره جان گرفتند و شکوفه زدند. هنوز هم اتفاقی نیفتاده. آنها راه زیادی تا رسیدن به ایام آقایی‌شان فاصله دارند. هلند تیم هفدهم دنیاست و برای ملحق شدن به جمع بزرگان، چند برد شبیه به پیروزی برابر آلمان احتیاج دارند.هلند برای رویارویی با آلمان آرایش متفاوتی داشت. آزمون و خطاهای کومان، او را به دفاع 4 نفره رساند و جواب هم گرفت. از تیمی که چند ماه قبل قرار بود ماموریت غیر ممکن را انجام دهد و به سوئد 7 گل بزند، تنها 5 نفر در زمین بودند و الباقی تغییر کرده بودند. رایان بابل تنها بازیکن بالای 29 سال تیم بود.
در درون دروازه یاسپر سیلسن جایگاه ثابت خود را داشت. در خط دفاعی ویرجیل فان‌دایک با بازوبند کاپیتانی فوقالعاده بازی کرد و دومین گل ملیاش را هم به ثمر رساند. زوج او ماتیاس دی لیخت 19 ساله بود. دالی بلیند و دنزل دامفریز هم مدافعین کناری تیم بودند که هر دو در هلند مشغول بودند.
سه هافبک تیم رل بزرگی را بازی کردند. فرانکی دی‌یونگ خوشاستعداد و آینده‌دار همه کار کرد. او با 21 سال احتمالا پرچمدار نسل جدید هلندی‌های بارسلونا خواهد بود. در کنارش جورجینیو واینالدوم از لیورپول و مارتن دِروم از آتالانتا قرار داشتند و سه مهاجم تیم هم استیون برگوین 21 ساله از پیاسوی، رایان بابل 31 ساله بشیکتاش و ممفیس دیپای آماده شده از لیون بودند. تقریبا نیمی از بازیکنان همچنان در اردیویژه توپ می‌زنند و الباقی هم روزی در هلند بازی می‌کرده‌اند.
حالا با پیروزی شنبه شب، تعداد بردهای کومان در هلند از باخت ها و تساوی‌هایش که روی عدد 2 باقی مانده سبقت گرفت و کفه ترازو به سمتش جهید. هلند در ابتدای جاده‌ای است که باید آنها را بعد از یورو 88 به دومین جام اروپایی برساند. فرصت زیادی هم در پیش است. آنها باید تا یورو 2020 خود را بسازند تا بار دیگر به سان روزهای خوش منتهی به دهه 90، دوچرخههایشان را طعنهوار به آسمان پرتاب کنند و ضمن تماشای روزهای کابوس‌وار مانشافت، از بیداری مجدد خود لذت ببرند و در کافه‌های امستردام اشتروپ وافل یا بیکر بالن(غذاهای معروف و پرطرفدار هلندی) سفارش بدهند و عیش خود را تکمیل کنند.
