چرا کلوپ از بنیتز و راجرز بهتر است ؟
درخشش لیورپول در فصل اخیر و خیز برداشتن برای فتح پریمیر لیگ و رسیدن به آرزوی چندین ساله قرمزها بهانه ای شده است تا این تیم با تیم های فصول اخیر که تا آستانه فتح جام جلو رفتند مقایسه شود . تقریبا تمام بزرگان لیورپول و اهالی فوتبال این تیم را قوی ترین لیورپول چند سال اخیر میدانند که پس از چند سال آنها را به فتح جام امیدوار کرده است . اما چه نکته مهم و تفاوتی بین تیم کلوپ و مربیان قبلی وجود دارد که آنها را به این نتیجه رسانده است که این تیم از تیم های قبلی که در بعضی موارد تا آستانه فتح جام هم پیش رفتند قوی تر بدانند . به نظر من این تفاوت یک اسم است : یورگن کلوپ !
مربیان قبلی که قرمزها را تا آستانه فتح جام پیش بردند اما در انتها ناکام ماندند رافا بنیتز محبوب و برندن راجرز هستند . اما به راستی چه تفاوتی میان آنها و کلوپ وجود دارد ؟
ابتدا به بررسی رافا بنیتز میپردازیم این مربی نه چندان خوشتیپ اسپانیایی از سال 2004 تا سال 2010 هدایت قرمزها را بر عهده داشت او در ابتدای کار خود با چالش از دست دادن بهترین بازیکن لیورپول یعنی مایکل اوون روبرو بود که به رئال مادرید پیوسته بود اما در ادامه با خرید جوان های اسپانیایی مثل آلونسو و لوییز گارسیا سعی کرد تیم خود را تقویت کند . او در همان فصل اول عالی نتیجه گرفت و لیورپولی که در آستانه ی حذف از چمپیونز لیگ قرار داشت را در جام نگه داشت و در انتها در فینال عجیب و دراماتیک استانبول جام را بالای سر برد.
در فصول بعدی بنیتز روند نسبتا با ثباتی را طی کرد هرچند در لیگ قهرمان نمیشد اما تیم روند خوبی را داشت و جایگاهش در بین بیگ فور آن زمان تثبیت شده بود .بالاخره بعد از پنج فصل بنیتز گام بلندی برای رسیدن به رویای لیورپولی ها برداشت در فصل 9-2008 بنیتز تا آستانه فتح جام جلو رفت اما نیمکت ضعیف و عدم وجود بازیکنان جایگزین با کیفیت بازیکنان اصلی و همچنین بدشانسی و داوری های یک طرفه به سود یونایتد جام را به اردو رقیب دیرینه یعنی منچستر یونایتد فرستاد .
پس از بنیتز کنی داگلیش بزرگ و روی هاجسون در دوران افت لیورپول و همچنین بحران اقتصادی باشگاه هدایت تیم را برعهده داشتند تا نوبت به برندن راجرز رسید . در ابتدای کار کسی تصور نمیکرد راجرز بتواند کاری بزرک برای لیورپول بکند . اما این مربی به آرامی روند توسعه و پیشرفت را بازی به باز ی طی کرد تا در نیمفصل دوم با 12 برد پی در پی و افت رقیبان در فصل 14-2013 تیم را تا آستانه فتح جام جلو ببرد لوییس سوارز ، پسر شرور قرمزها نقش اصلی را در تیم او داشت که در پایان توانست کفش طلای پریمیر لیگ را از آن خود کند همپنین معجزه دیگر جوانی انگلیسی به نام دنیل استوریج بود که یک خرید کم سر و صدا و معمولی به حساب می آمد اما در پایان با گلزنی ها و پاس گل های خود همه را متعجب کرد . این دو بازیکن که توسط استرلینگ و کوتینیو جوان و کاپیتان جرارد مصمم تغذیه میشدند لیورپول را تا فتح جام جلو بردند اما امان از زمین آنفیلد و سر خوردن پای کاپیتان که دمبابا مهاجم چلسی را با مینیوله جوان و بی تجربه تک به تک کرد و همچنین تساوی 3-3 در زمین کریستال پالاس که جام را به بخش آبی آسمانی شهر منچستر برد.
اما حالا یورگن کلوپ و تیمش در پایان هفته بیست و دوم با چهار امتیاز اختلاف نسبت به سیتی پیش هستند آنها درون دروازه و در مرکز خط دفاعی خود به ادعای خیلی از کارشناسان بهترین دروازه بان جهان و بهترین دفاع وسط جهان یعنی آلیسون بکر و ویرجیل فن دایک را دارند ! دروازه لیورپول امن تر از همیشه است این را تعداد گل های خورده و کلین شیت های آنها نشان میدهد . در بخش هجومی مثلث آتشین خود را حفظ کرده اند که با اضافه شدن ژردان شکیری حرارت آن بیشتر هم شده است . اگر مصدومیت ها و نیمکت نسبتا ضعیف در ثیاس با ترکیب اصلی و سیتی فوق العاده آماده این روزها بگدارند لیورپول به فتح جام نزدیک تر از همیشه است .
اما چه تفاوتی میان کلوپ و راجرز و بنیتز وجود دارد که من طرفدار لیورپول را این همه امیدوار کرده است . اولین تفاوت کلوپ خوب بازی گرفتن از بازیکنان و تبدیل بازیکنان درجه 2 و 3 به ستاره است .خاصیتی که راجرز و بنیتز در قیاس با کلوپ میزان کمتری از آن را دارا هستند در واقع کلوپ به کار لیورپول که نمیتواند در بازار زیاد هزینه کند به شدت می آید او قبل از اینکه مربی باشد یک ستاره ساز است که این را در دورتموند هم نشان داده بود جایی که جوان هایی مثل مارکو رویس ، ماریو گوتزه و ایلکای گوندوغان را به ستارگانی نامدار تبدیل کرد . او در لیورپول هم این کار را تکرار کرد اندرو رابرتسون که با 6 میلیون پوند به لیورپول آمد را به رابرتسون 50-60 میلیون پوندی امروز تبدیل کرد . ترنت الکساندر آرنولد و جو گومز از دیگر شاهکارهای او در لیورپول هستند . همچنین او توانایی خاصی در احیای بازیکنان افول کرده دارد ، چمبرلین نا امید کننده آرسنال در فصل پیش و شکیری در استوک سقوط کرده در این فصل از نمونه های احیای این مرد آلمانی هستند .
اما تفاوت بزرگ تر دوم به روحیه شخصی کلوپ و خلقیات او برمیگردد . این مربی برون گرا و پر انرژی روحیه برد و ناامید نشدن را در تیم تزریق کرده است . جایی که در سال 2016 آن تیم فاجعه را در لیگ اروپا در برابر دورتموند حفظ کرد و به فینال رساند و امسال لیورپول را پر انرژی تر از همیشه به سمت جام پیش میبرد .روحیه ای که بنیتز و راجرز فاقد آن بودند . در دنیای فوتبال مربیان دو دسته اند : برون گرا و درون گرا ، مربیان درون گرا معمولا نشان داده اند در تیم هایی که ستاره کمتری دارند جواب نمیدهند . نمونه بارز آن کارلو آنجلوتی مربی ساکت و درون گرایی است که در میلان و چلسی و پی اس جی و ... با انبوهی از ستارگان روبرو بود و جام ها را یکی پس از دیگری فتح میکرد اما در تجربه های بعدی خود در تیم های کم ستاره تر ناموفق بود . ارنستو والورده ، زیدان ، آلگری و ... دیگر مربیان درونگرایی هستند که در تیم های خود انبوهی از ستاره و ابرستاره دارند و نتیجه میگرند . در واقع آنها برنامه های خود را توسط ستارگان خود اجرا میکنند و معمولا نیازی به احیا و شوک و ... به تیم خود ندارند . چیزی که تیم های کم ستاره تر به شدت به آن نیاز دارند چیزی که کلوپ در لیورپول و دیه گو سیمئونه در اتلتیکو مادرید به خوبی آن را اجرا میکنند .
شاید شمایی که این متن را میخوانید تصویر خوشحالی بعد از گل آدام لالانا به نوریچ و شسکته شدن عینک کلوپ و خوشحالی بعد از گل اوریگی به اورتون در این فصل و دویدنش به داخل زمین را در ذهن خود تداعی کنید . آری یورگن کلوپ همان است ، بدون سانسور ! او در این 4 سال جام نبرده اما شور و حرارت را به مرسی ساید برگردانده و لیورپول را دوباره به همان تیم پرشور و حرارت همیشگی و آنفیلد را دوباره به همان استادیوم ترسناک همیشگی تبدیل گرده است ! او شاید با فتح پرمیر لیگ به محبوب ترین آلمانی ای تبدیل شود که در انگلستان زندگی و کار میکرده ، دوست داشتن یک آلمانی برای یک انگلیسی کار دشواریست اما یورگن کلوپ به خوبی از پس این ماموریت برآمده و امسال به دنبال تکمیل آن است . جایی که به ناکامی 30 ساله لیورپولی ها خاتمه دهد و جام را به موزه افتخارات رنگین و شلوغ باشگاه لیورپول اضافه کند.
داریوش بهادرخانی
چرا کلوپ از بنیتز و راجرز بهتر است ؟
درخشش لیورپول در فصل اخیر و خیز برداشتن برای فتح پریمیر لیگ و رسیدن به آرزوی چندین ساله قرمزها بهانه ای شده است تا این تیم با تیم های فصول اخیر که تا آستانه فتح جام جلو رفتند مقایسه شود . تقریبا تمام بزرگان لیورپول و اهالی فوتبال این تیم را قوی ترین لیورپول چند سال اخیر میدانند که پس از چند سال آنها را به فتح جام امیدوار کرده است . اما چه نکته مهم و تفاوتی بین تیم کلوپ و مربیان قبلی وجود دارد که آنها را به این نتیجه رسانده است که این تیم از تیم های قبلی که در بعضی موارد تا آستانه فتح جام هم پیش رفتند قوی تر بدانند . به نظر من این تفاوت یک اسم است : یورگن کلوپ !
مربیان قبلی که قرمزها را تا آستانه فتح جام پیش بردند اما در انتها ناکام ماندند رافا بنیتز محبوب و برندن راجرز هستند . اما به راستی چه تفاوتی میان آنها و کلوپ وجود دارد ؟
ابتدا به بررسی رافا بنیتز میپردازیم این مربی نه چندان خوشتیپ اسپانیایی از سال 2004 تا سال 2010 هدایت قرمزها را بر عهده داشت او در ابتدای کار خود با چالش از دست دادن بهترین بازیکن لیورپول یعنی مایکل اوون روبرو بود که به رئال مادرید پیوسته بود اما در ادامه با خرید جوان های اسپانیایی مثل آلونسو و لوییز گارسیا سعی کرد تیم خود را تقویت کند . او در همان فصل اول عالی نتیجه گرفت و لیورپولی که در آستانه ی حذف از چمپیونز لیگ قرار داشت را در جام نگه داشت و در انتها در فینال عجیب و دراماتیک استانبول جام را بالای سر برد.
در فصول بعدی بنیتز روند نسبتا با ثباتی را طی کرد هرچند در لیگ قهرمان نمیشد اما تیم روند خوبی را داشت و جایگاهش در بین بیگ فور آن زمان تثبیت شده بود .بالاخره بعد از پنج فصل بنیتز گام بلندی برای رسیدن به رویای لیورپولی ها برداشت در فصل 9-2008 بنیتز تا آستانه فتح جام جلو رفت اما نیمکت ضعیف و عدم وجود بازیکنان جایگزین با کیفیت بازیکنان اصلی و همچنین بدشانسی و داوری های یک طرفه به سود یونایتد جام را به اردو رقیب دیرینه یعنی منچستر یونایتد فرستاد .
پس از بنیتز کنی داگلیش بزرگ و روی هاجسون در دوران افت لیورپول و همچنین بحران اقتصادی باشگاه هدایت تیم را برعهده داشتند تا نوبت به برندن راجرز رسید . در ابتدای کار کسی تصور نمیکرد راجرز بتواند کاری بزرک برای لیورپول بکند . اما این مربی به آرامی روند توسعه و پیشرفت را بازی به باز ی طی کرد تا در نیمفصل دوم با 12 برد پی در پی و افت رقیبان در فصل 14-2013 تیم را تا آستانه فتح جام جلو ببرد لوییس سوارز ، پسر شرور قرمزها نقش اصلی را در تیم او داشت که در پایان توانست کفش طلای پریمیر لیگ را از آن خود کند همپنین معجزه دیگر جوانی انگلیسی به نام دنیل استوریج بود که یک خرید کم سر و صدا و معمولی به حساب می آمد اما در پایان با گلزنی ها و پاس گل های خود همه را متعجب کرد . این دو بازیکن که توسط استرلینگ و کوتینیو جوان و کاپیتان جرارد مصمم تغذیه میشدند لیورپول را تا فتح جام جلو بردند اما امان از زمین آنفیلد و سر خوردن پای کاپیتان که دمبابا مهاجم چلسی را با مینیوله جوان و بی تجربه تک به تک کرد و همچنین تساوی 3-3 در زمین کریستال پالاس که جام را به بخش آبی آسمانی شهر منچستر برد.
اما حالا یورگن کلوپ و تیمش در پایان هفته بیست و دوم با چهار امتیاز اختلاف نسبت به سیتی پیش هستند آنها درون دروازه و در مرکز خط دفاعی خود به ادعای خیلی از کارشناسان بهترین دروازه بان جهان و بهترین دفاع وسط جهان یعنی آلیسون بکر و ویرجیل فن دایک را دارند ! دروازه لیورپول امن تر از همیشه است این را تعداد گل های خورده و کلین شیت های آنها نشان میدهد . در بخش هجومی مثلث آتشین خود را حفظ کرده اند که با اضافه شدن ژردان شکیری حرارت آن بیشتر هم شده است . اگر مصدومیت ها و نیمکت نسبتا ضعیف در ثیاس با ترکیب اصلی و سیتی فوق العاده آماده این روزها بگدارند لیورپول به فتح جام نزدیک تر از همیشه است .
اما چه تفاوتی میان کلوپ و راجرز و بنیتز وجود دارد که من طرفدار لیورپول را این همه امیدوار کرده است . اولین تفاوت کلوپ خوب بازی گرفتن از بازیکنان و تبدیل بازیکنان درجه 2 و 3 به ستاره است .خاصیتی که راجرز و بنیتز در قیاس با کلوپ میزان کمتری از آن را دارا هستند در واقع کلوپ به کار لیورپول که نمیتواند در بازار زیاد هزینه کند به شدت می آید او قبل از اینکه مربی باشد یک ستاره ساز است که این را در دورتموند هم نشان داده بود جایی که جوان هایی مثل مارکو رویس ، ماریو گوتزه و ایلکای گوندوغان را به ستارگانی نامدار تبدیل کرد . او در لیورپول هم این کار را تکرار کرد اندرو رابرتسون که با 6 میلیون پوند به لیورپول آمد را به رابرتسون 50-60 میلیون پوندی امروز تبدیل کرد . ترنت الکساندر آرنولد و جو گومز از دیگر شاهکارهای او در لیورپول هستند . همچنین او توانایی خاصی در احیای بازیکنان افول کرده دارد ، چمبرلین نا امید کننده آرسنال در فصل پیش و شکیری در استوک سقوط کرده در این فصل از نمونه های احیای این مرد آلمانی هستند .
اما تفاوت بزرگ تر دوم به روحیه شخصی کلوپ و خلقیات او برمیگردد . این مربی برون گرا و پر انرژی روحیه برد و ناامید نشدن را در تیم تزریق کرده است . جایی که در سال 2016 آن تیم فاجعه را در لیگ اروپا در برابر دورتموند حفظ کرد و به فینال رساند و امسال لیورپول را پر انرژی تر از همیشه به سمت جام پیش میبرد .روحیه ای که بنیتز و راجرز فاقد آن بودند . در دنیای فوتبال مربیان دو دسته اند : برون گرا و درون گرا ، مربیان درون گرا معمولا نشان داده اند در تیم هایی که ستاره کمتری دارند جواب نمیدهند . نمونه بارز آن کارلو آنجلوتی مربی ساکت و درون گرایی است که در میلان و چلسی و پی اس جی و ... با انبوهی از ستارگان روبرو بود و جام ها را یکی پس از دیگری فتح میکرد اما در تجربه های بعدی خود در تیم های کم ستاره تر ناموفق بود . ارنستو والورده ، زیدان ، آلگری و ... دیگر مربیان درونگرایی هستند که در تیم های خود انبوهی از ستاره و ابرستاره دارند و نتیجه میگرند . در واقع آنها برنامه های خود را توسط ستارگان خود اجرا میکنند و معمولا نیازی به احیا و شوک و ... به تیم خود ندارند . چیزی که تیم های کم ستاره تر به شدت به آن نیاز دارند چیزی که کلوپ در لیورپول و دیه گو سیمئونه در اتلتیکو مادرید به خوبی آن را اجرا میکنند .
شاید شمایی که این متن را میخوانید تصویر خوشحالی بعد از گل آدام لالانا به نوریچ و شسکته شدن عینک کلوپ و خوشحالی بعد از گل اوریگی به اورتون در این فصل و دویدنش به داخل زمین را در ذهن خود تداعی کنید . آری یورگن کلوپ همان است ، بدون سانسور ! او در این 4 سال جام نبرده اما شور و حرارت را به مرسی ساید برگردانده و لیورپول را دوباره به همان تیم پرشور و حرارت همیشگی و آنفیلد را دوباره به همان استادیوم ترسناک همیشگی تبدیل گرده است ! او شاید با فتح پرمیر لیگ به محبوب ترین آلمانی ای تبدیل شود که در انگلستان زندگی و کار میکرده ، دوست داشتن یک آلمانی برای یک انگلیسی کار دشواریست اما یورگن کلوپ به خوبی از پس این ماموریت برآمده و امسال به دنبال تکمیل آن است . جایی که به ناکامی 30 ساله لیورپولی ها خاتمه دهد و جام را به موزه افتخارات رنگین و شلوغ باشگاه لیورپول اضافه کند.
داریوش بهادرخانی
