شفر یک بازی بزرگ دیگر را از دست داد. این چندمین بار بود که ثابت می کرد مربی بازی های بزرگ نیست. به این لیست توجه کنید.
در آزادی:
| 21 اسفند 1396 |
استقلال 1 - العین 1 |
لیگ قهرمانان آسیا |
| 5 شهریور 1397 |
استقلال 1 - السد 3 |
لیگ قهرمانان آسیا |
| 4 آبان 1397 |
استقلال 0 - سپاهان 1 |
لیگ برتر |
| 22 آذر 1397 |
استقلال 0 - پدیده 0 |
لیگ برتر |
| 21 اسفند 1397 |
استقلال 1 - العین 1 |
لیگ قهرمانان آسیا |
| 10 فروردین 1398 |
استقلال 0 - پرسپولیس 1 |
لیگ برتر |
در خارج از خانه:
| 26 بهمن 1397 |
تراکتورسازی 1 - استقلال 0 |
لیگ برتر |
| 14 اسفند 1397 |
الدحیل 3 - استقلال 0 |
لیگ قهرمانان آسیا |
قهرمانی فصل قبل در جام حذفی هم در شرایطی به دست آورد که عملاً استقلال به هیچ تیم بزرگی برخورد نکرد و امسال هم در نخستین بازی جام حذفی که با یک تیم – نسبتاً – خوب برخورد کرد از این جام کنار رفت!.
و اینها فقط گوشه ای از بازی های بزرگ و مهمی است که شفر از دست داده است.
علاوه براین آنچه بر این نکته تاکید می کند که او مربی بزرگی نیست بهانه های کودکانه او پس از هر شکست یا عدم نتیجه گیری است. به طور مثال شب گذشته در کنفرانس خبری پس از دربی گفت: به جز یک نفر همه نارحتیم!.
دیگر حرف ها و طعنه های او بعد از عدم نتیجه گیری هم تکراری و نخ نما شده. آیا با طعنه زدن به "علی خطیر" بزرگ می شود و شکست دربی توجیه می شود؟!. اصلا باخت کاملا فنی او در دربی چه ربطی به معاون باشگاه دارد؟!.
نکته دیگری که بر بزرگ نبودن او دلالت می کند جو متشنج تیم است. ماجرای پنالتی دربی و اینکه چندین روایت از آن وجود دارد (که حتی او را مجبور می کند در سایت باشگاه حرف های کنفرانسش را تکذیب کند!) و درگیری بین دو نیمه و پایان بازی در رختکن همه و همه بر این نکته تاکید می کند که او کنترلی بر تیمش ندارد.
پ ن 1: آیا به فرشید اسماعیلی می توان گفت" فدای سرت!". خدمت دوستان استقلالی عرض کنم – شاید – به نسل دهه های 40 و 50 و 60 و حتی 70 می شد این جمله را گفت ولی به نسل حاضر که میلیاردی دستمزد می گیرند نه!. گفتن "فدای سرت" به بازیکن بی مسوولیت و خودخواه توهین به فرهنگ هواداری است.
پ ن 2: شش ماه قبل نوشتم که اکر استقلال قهرمان لیگ برتر نشود کار سه گروه تمام است و به نظر می رسد پایان کار این سه گروه نزدیک است.
