اینکه رقبای نامدار از شما تمجید می‌کنند، بهترین پاداش است؛

بوسکتس: پیروزی 3-1 مقابل منچستریونایتد، بهترین بازی بارسلونای گواردیولا بود؛ به جز باخت‌های اتفاقی، هیچ انتقادی به این نسل بارسلونا وارد نیست

مهدی آزادی 04/08/2019 - 16:47 مشاهده پروفایل

5,303 مشاهده / 215 دیدگاه 124 36 56

صحبت‌های جذاب یکی از منحصر به فرد ترین هافبک‌های تاریخ فوتبال درباره یکی از بهترین تیم‌های تاریخ فوتبال.

طرفداری - سرخیو بوسکتس، هافبک بارسلونا در آستانه رویارویی دوباره این تیم با منچستریونایتد در لیگ قهرمانان اروپا، مصاحبه مفصلی با نشریه معتبر گاردین داشته است. این مصاحبه توسط سید لاو و در زمانی که بوسکتس در اردوی تیم ملی اسپانیا در ماه مارس حضور داشته ضبط شده است.

به گزارش گاردین، بوسکتس می‌گوید:

فارغ از سبک فوتبالی که از اجرایش در زمین لذت بردیم، آن تحسین و تمجیدها از سوی حریفان، آن هم افراد بی نهایت معتبر و مهمی چون فرگوسن، رونی، کریک و بقیه، به شما حس افتخار و غرور می‌دهد. گاهی وقتی حریف بسیار بهتر از شما است، شاید موجب مستاصل و درمانده شدن شما شود ولی به جای این حس، آنها آمدند و این گونه از ما تمجید کردند. این خودش بالاترین تمجید است. با حفظ توپ، ضربه بزرگی به منچستریونایتد زدیم چون آنها مدت‌ها دنبال گرفتن توپ می‌دویدند. آن بازی بهترین بازی عصر گواردیولا بود؛ جایی که موفقیت و برتری ما کاملا خودش را ثابت کرد. آن بازی مثال بارزی بود از سبکی که می‌خواستیم فوتبال بازی کنیم.

به همه چیزهایی که در دوران فوتبالم تجربه کرده‌ام، افتخار می‌کنم. دلم برای روزهای اول تنگ شده است. برای همه موفقیت‌های قبلی. رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا و جام جهانی کار بسیار دشواری است و دوست دارم دوباره این حس را تجربه کنم. زمان زیادی تا پایان فوتبالم باقی نمانده چون من از آن دست بازیکنانی نیستم که تا 40 سالگی فوتبال بازی می‌کنند. به نظرم این بیش از حد کش دادن است و دور نیست روزی که کفش‌هایم را بیاویزم.

ژاوی و اینیستا؟ البته که جای خالی‌شان را احساس می‌کنم. همه این حس را دارند. آنها منحصر به فرد هستند؛ بازیکنانی که در عمرتان فقط یک نمونه از آنها را به چشم می‌بینید و من سال‌ها کنارشان بازی کردم. در همه چیز با هم شریک و دوست بودیم. یکدیگر را به نحوی بی نقص، تکمیل می‌کردیم. همه ما از لاماسیا آمده بودیم و تکرار چنین چیزی بسیار بعید و دشوار است که تمام اعضای اصلی هافبک تیم از داخل باشگاه پرورش یافته باشند. فقط با یک نگاه یکدیگر را درک می‌کردیم و با هم دوست بودیم. ولی خب فوتبال همین است و هر بازیکنی روزی بازنشسته می‌شود. من از آنها جوان تر هستم و چیزی که اهمیت دارد، لحظاتی است که کنار هم تجربه کردیم.

والورده؟ او نسبت به مربیان قبلی آرام‌تر و ساکت‌تر است. شخصیتی که برای رسانه‌ها جذاب باشد را شاید کمتر از بقیه داشته باشد. در جامعه و فوتبال اسپانیا، دستاوردها همیشه به اندازه‌ای که باید مورد تمجید قرار نمی‌گیرند. هیچ کس به خاطر نمی‌آورد که در زمان نه چندان قبل - 1992 - بارسا فقط یک قهرمانی اروپا داشت ولی اکنون ما 5 قهرمانی داریم. می‌دانیم توقعات چقدر بالاست و تلاش می‌کنیم در سطح لازم باشیم. با این حال سوای شکست‌های ناگهانی و اتفاقی که برای هر تیمی رخ می‌دهد، واقعا جای انتقادی از این نسل نیست. چه از لحاظ تعداد جام‌های فتح شده چه به لحاظ سبک بازی. همه چیز عظیم بوده است.

آیا می‌توان گفت تیم‌های بعد از تیم پپ، برخی از مشخصات سبک بازی بارسا را حتی بهتر از بارسای پپ اجرا کردند؟ گفتنش سخت است چون تیم‌ها پس از آن بهتر از قبل آماده شدند. به لحاظ فیزیکی، تاکتیکی و ذهنی. و از همه مهم تر، حالا بازیکنان متفاوتی در تیم هستند. معتقدم بهترین عصر بارسا با پپ بود. ولی فوتبال همیشه ثابت نمی‌ماند و مدام در حال تکامل است. بنابراین شما نمی‌توانید کاری که اکنون در زمین انجام می‌دهیم را با کاری که قبلا می‌کردیم، مقایسه کنید. یا حتی کاری که تیم در آینده انجام خواهد داد. قبلا با یک سیستم کاملا مشخص که 4-3-3 بود بازی می‌کردیم. الان هم سیستم تیم همین است ولی گاهی هم 4-4-2 می‌شود. چهار سه سه ای که قبلا بازی می‌کردیم را بیشتر دوست داشتم ولی با بازیکنانی که اکنون داریم، می‌توانیم به هر سیستمی بازی کنیم. در نهایت فلسفه بازی تیم یکسان است.

لیگ قهرمانان اروپا به هدف اصلی بارسا تبدیل شده. این را از حرف‌های ابتدای فصل مسی می‌توان فهمید؟ لئو گاهی این طور است! او شاید خجالتی باشد ولی وقتی باید حرفی را مستقیم و بی پرده بزند، حتما این کار را می‌کند. و گذشته از این، این طور حرف زدن حالا وظیفه و کار او است چون کاپیتان تیم است. ما نمی‌دانستیم قرار است این حرف‌ها را بزند و فکر هم نمی‌کنم خود لئو از قبل برنامه ریزی کرده بود ولی همه می‌خواهند قهرمان اروپا شوند. لیگ قهرمانان، شیک ترین جام موجود در فوتبال است. به خصوص برای ما که سال‌ها از آخرین قهرمانی‌مان می‌گذرد و فصل گذشته هم به آن صورت حذف شدیم. چرا این طور شد؟ چون بردن لیگ قهرمانان بسیار دشوار است. فقط بارسا نیست؛ به جز رئال مادرید که سه سال متوالی قهرمان شد، هیچ کس بیشتر از ما اخیرا قهرمان اروپا نشده است. این درست است که در سال‌های اخیر در بازی‌های خارج از خانه خوب کار نکرده‌ایم؛ به اندازه کافی باصلابت نبوده‌ایم و این در مقابل بهترین تیم‌ها کار را سخت می‌کند. امیدوارم از این اتفاقات درس گرفته باشیم. می‌دانیم که بهترین بازیکن دنیا را داریم ولی مسی به تنهایی نمی‌تواند برای قهرمانی کافی باشد.

مسیری کاملا انگلیسی تا رسیدن به جام؟ اگر منظورتان این است که ما به فینال می‌رسیم، بگویید کجا را باید امضا کنم! مسیر تمام انگلیسی سخت‌ترین مسیر نیست ولی آسان‌ترین هم نیست. یونایتد زیر نظر سولسشر تیم بهتری است. برای آنها مهم نیست که مالکیت توپ با شما باشد. حریفان آنها ممکن است به لحاظ تکنیکی بهتر باشند ولی همان طور که مقابل پاری سن ژرمن دیدیم، یونایتد به خوبی ضد حمله می‌زند و در کاشته‌ها نیز عملکرد خوبی دارد. اگر اشتباهی مرتکب شوید، از آن استفاده خواهند کرد. اگر در فینال مقابل سیتیِ پپ قرار بگیریم؟ باز هم تمام تلاشمان را می‌کنیم تا تیم خودمان پیروز شود ولی احترامی که پپ نزد من دارد، دست نخورده باقی می‌ماند.

گفتنی است برای مشاهده همه اتفاقاتی که افتاد تا تیم گواردیولا به یکی از بهترین تیم‌های تاریخ فوتبال تبدیل شود، می‌توانید مستند زیبای بارسلونای گواردیولا را تماشا کنید.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻