در دو قرن اخیر مهم ترین اساس زندگی بشر خود اوست. انسان ها، روزگاری؛ بخصوص در دوران برده داری یک ابزار برای رسیدن به هدف بودند، اما امروزه از بشر در حوزه اجتماع به عنوان یک منبع یاد می شود. نیروی انسانی مهم ترین سرمایه هر جامعه ای است و دولت ها رویکرد خود را از محدود کردن به توسعه کیفی و کمی نیروی انسانی تغییر داده اند. از رفتار و برنامه ریزی کشورهای توسعه یافته می‌توان فهمید که مهم ترین اهرم رشد نیروی انسانی آموزش است و بازوی اجرایی این اهرم "معلمان" هستند. مردان و زنانی که مهم ترین محصول جامعه بشری را آماده می‌کنند.
نظام آموزشی پیشرفته
کشورهای پیشرفته، به سیستم آموزشی خود اهمیت ویژه‌ای می‌دهند. آنها می دانند که نیروی انسانی تربیت شده و آموزش دیده از هر ثروت و منابع زیرزمینی با ارزش‌تر است. در نتیجه با شوالیه های این ارتش آموزشی که همانا معلمان هستند به عنوان یک سرمایه ساز برخورد می‌کنند. یک الماس تراش که قیمت یک سنگ الماس را چند برابر می کند. ضریب همبستگی پیرسون پنج کشور برتر را به عنوان طلایه داران آموزش در جهان معرفی کرده است، از قضا همین پنج کشور در دسته مطلوب ترین کشورها برای زندگی قرار می گیرند. اهمیت دادن به آموزش با مهم قلم داد کردن جایگاه معلمان هم‌راستاست. قطار توسعه شتاب نخواهد گرفت مگر اینکه شوفری لکوموتیو را به دست آموزگاران بسپاریم.
پیامبران تخته سیاه
انسان را حیوان ناطق می‌نامند و این حیوان باهوش در نقطه‌ای درخشانی از تاریخ مسیرش را از سایر همسفره‌هایش جدا کرد. آن نقطه زمانی بود که از زنجیره غذایی، خود را بیرون کشید و از عقل بهره گرفت. این موجود باهوش پای را فراتر گذاشت و به ثبت تجربیات خود و انتقال آن به همنوعانش پرداخت. اینگونه بود که آموزش و آموزگاری انسان را به طبقات بالاتری از هرم مازلو کشاند. همه ما با این پیامبران تخته سیاه روبرو بوده‌ایم. مردان و زنان شریفی که با شمشیر گچی سفید و با شعبده اراده و جادوی مهر ما را به سمت نور برده‌اند. این مردمان بی ادعا بازیگوشی های ما را صبوری کرده اند و تاثیر نادری در زندگی ما گذاشته‌اند.
حرمت یک ملت
در این روزهای گنگ و مات که معلمان ما به عنوان پیشاهنگ های توسعه درگیر نان شب و معاش اند و با مهری بی سابقه ای در جامعه مواجه هستند؛ ما نباید بی تفاوت باشیم. روز معلم بهانه جذابی است. حرمت از دست رفته ما با بالا بردن حرمت اجتماعی معلمان حاصل می‌شود. باید به همان راهی رفت که آن پنج کشور توسعه یافته رفته‌اند. احترام معلمان و تقدیر از آنها بخصوص در این روزها که به نام آنها در تقویم نامگذاری شده کمترین کار است. می توان شادی و لبخند ارزشمند آنان را حتی با شاخه گلی به دست آورد. گل تنها هدیه ای‌ست که که جادوی لبخند را به همراه دارد. کمبود وقت و شرایط زندگی را بهانه نکنیم. می توان با سفارش اینترنتی یک دسته گل حرمت جایگاه کسانی که تاثیر زیادی در زندگی ما داشتند را ارزش گذاشت.
