طرفداری- دو روز پس از آنکه آنتوان گریزمان در ویدیویی که بیشتر شبیه گروگان گرفته شده‌ها بود اعلام کرد از اتلتیکو مادرید جدا خواهد شد، دیگو سیمئونه برای جانشینش مورد سوال قرار گرفت. مربی باشگاه با لبخند جواب داد: "یک مهاجم که در سال ۲۰ گل می‌زند و آنچنان هم گران نیست. خریدش آسان نخواهد بود."
۲ ویژگی از ۳ تا هم بد نیست. ژائو فلیکس یک مهاجم با استعدادِ فوق العاده است. ۱۹ ساله و از حالا در مورد توپ طلای وی صحبت می‌شود. ۲۰ گل و ۱۱ پاس گل داده که گریزمان ۲۱ گل و ۱۰ پاس گل دارد. با این حال، فلیکس برای اتلتیکو مادرید ۱۲۶ میلیون یورو خرج داشت. این بالاتر از چیزی است که آنها از فعال شدن بند فسخ ۱۲۰ میلیون یورویی گریزمان به دست خواهند آورد. بندی که اول جولای از ۲۰۰ میلیون یورو به ۱۲۰ کاهش پیدا کرده بود. ۲۴ میلیون از این ۱۲۰ میلیون هم به رئال سوسیداد خواهد رسید. پس حالا، فلیکس گران ترین خرید اتلتیکو با اختلافی ۵۵ میلیون یورویی است( فلیکس تبدیل به گران ترین مهاجم شهر مادرید هم شده است- مترجم).
رکورد دار قبلی توماس لمار با ۷۰ میلیون یورو است که پارسال خریداری شد. ببینید تورم بازار به کجا رسیده است. این رقم به جز تورم، چیز دیگری را هم به ما نشان می‌دهد و آن تغییر فلسفه باشگاه که قبلا حول شخصیتی وابسته به تواضع شکل گرفته بود. و این مسئله، سوالی در مورد فلیکس مطرح خواهد کرد که آیا می‌تواند این تغییر بزرگ را انجام دهد یا نه. اما آیا خود اتلتیکو می‌تواند؟ مربیش چطور؟ اگر آنها می‌توانند، آیا این جوان پرتغالی می‌تواند این تغییر را رهبری کند؟
اگر هویت تاریخی اتلتیکو مادرید را دنبال کنید، می‌بینید که در دهه‌های اخیر حولِ ریاضت شکل گرفته است و توسط فردی مدیریت شده که آنها را از شکست بالا کشید. فلسفه اتلتیکو رو می‌توان چولویسم نامید که وام گرفته از اسم مستعار دیگو سیمئونه است و انعکاسش در زمین و بیرون آن، قابل شنیدن است. به شکل خلاصه، آنها جنگو بودند و به دنیا آمده بودند تا علیه تمام احتمالات بجنگند. و این یعنی آنها به شکل خاصی در زمین بازی می‌کردند. روشی که ثابت کرده سخت می‌شود آن را رها کرد. روشی که در آن راحت تر از هر فلسفه دیگری هستند.
خوزه موییا که در دهه ۹۰ برای آنها بازی می‌کرد، مسئول تدارکات باشگاه است و جرمن بورگوس، دستیار سیمئونه هوادار گروه متال AC/DC است.( یکی از آهنگ‌های مشهور این گروه در فایل صوتی این یادداشت قرار داده شده است- مترجم). بورگوس زمانی گفته بود: "به خاطر ظاهرم نمی‌توانستم برای رئال بازی کنم. احتمالا مجبورم می‌کردند که موهایم را بتراشم. اتلتیکو با کارگران، رانندگان تاکسی، بقالی ها و فروشندگان کوروس تعریف می‌شود." (کوروس اسنکی از آمریکای جنوبی ست که شبیه کیکِ باریک است- مترجم).
وقتی اتلتیکو در سال ۲۰۱۴ به شکل معجزه واری قهرمان اسپانیا شد، تیاگو آنها را با "رابین هود" مقایسه کرده بود. سیمئونه به شوخی گفته بود اختلاف بودجه آنها و دو غول اصلی اسپانیا "تنها" ۴۰۰ میلیون یورو است! روزی که آنها در نیوکمپ قهرمان شدند، کل ۱۱ بازیکن حاضر در زمین کمتر از ۴۰ میلیون یورو خریداری شده بودند و سسک فابرگاس به تنهایی گران‌تر از کل ترکیب اتلتیکو بود.
در جشن قهرمانی، سیمئونه به هواداران گفته بود: "این تنها یک لیگ نیست. چیزی که این افتخار به ما می‌دهد خیلی بیشتر از این حرف‌ها است. اگر ایمان داشته باشی و برایش کار کنی، می‌توانی هر چیزی را انجام دهی." آخر همان فصل، مهاجم برتر آنها رفت. تابستان قبلش هم دیگر مهاجم برترشان رفته بود. این تابستان باز هم بهترین مهاجمشان خواهد رفت. اما حالا بسیار متفاوت است. اتلتیکو یاد گرفته بود با محدودیت‌ها ستاره شود اما حالا این محدودیت‌ها کم کم از بین خواهد رفت. هر چقدر هم که حریفانشان کهکشانی‌تر شوند. به نظر می‌رسد انقلابی که ال چولو به راه انداخت، به پایان رسیده و حالا وقت ریفورم و اصلاح است. شاید هم اینطور نباشد.
در ۵ سال گذشته، اتلتیکو مادرید ۵۶۹ میلیون یورو خرج کرده است. امسال این تغییر واضح تر بود. با خرید فلیکس آنها همین الان ۱۸۰ میلیون یورو در تابستان خرج کرده‌اند. خروجی‌ها هم موثر بوده اند. گریزمان، لوکاس هرناندز، گودین، خوان‌فران و رودریگو هرناندز. وقتی گریزمان نهایی شود، اتلتیکو از فروش این بازیکنان ۲۶۰ میلیون یورو کسب خواهد کرد. نگهبانان قدیمی باشگاه رفته‌اند و تیم جدید باید ساخته شود؛ شاید حتی با هویتی جدید. با این حال منطقی است اگر سوال کنیم آیا بازیکنان رفته و آمده می‌توانند این هویت جدید را بسازند یا نه.
این دشوارترین پروژه‌ای است که از زمان آمدن ما به باشگاه با آن روبرو بوده‌ایم. بازیکنان زیادی رفتند و لحظه‌ی سختِ تغییر است. چالش جدیدی داریم. نوسازی پارسال شروع شد و در حقیقت، بسیار کار پیچیده‌ای در پیش داریم."
این‌ها صحبت‌های دیگو سیمئونه در مصاحبه با فاکس است. قبلا گفته بود جانشین گریزمان یک مهره ثابت شده نخواهد بود. درست مثل خود گریزمان که زمانی از سن سباستین به اتلتیکو مادرید آمد( ۵ سال پیش در ۲۳ سالگی). ال چولو می‌گوید روش اتلتیکو همیشه خرید بازیکنانی است که نیاز به پیشرفت داشته باشند. سیمئونه همچنین گفت به دنبال کسی است که ایده‌های باشگاه را "جذب" کند. همچنین قبلا گفته بود بهترین مربیان کسانی هستند که یک روش تعریف شده دارند.
در مورد فلیکس این اتفاق شاید رخ دهد اما سیمائو، مهاجم سابق پرتغال در این مورد هنوز مطمئن نیست: "صادقانه بگویم ژائو فلیکس در ترکیب اتلتیکو و روش بازی سیمئونه جا نخواهد افتاد. گریزمان در دفاع بسیار تلاش می‌کرد و گاهی دیگر نایی برای حمله نداشت. فلسفه سیمئونه یعنی دفاع، دفاع، دفاع و سپس حمله."
شاید این حرف غیر منصفانه باشد و محافظه‌کاری سیمئونه گاهی تنها یک بهانه برای حریفان باشد اما درست است که روش بازی سیمئونه تعریف شده است. و این هم درست است که سوالاتی در مورد فلیکس و توانایی او در تطابق پذیری با سیستم سیمئونه وجود دارد که آیا می‌تواند به بقیه هم کمک کند یا خیر. با این حال، هر چقدر هم که فلیکس رهبر درون زمین شود، رهبر واقعی روی نیمکت است. مردی که به ثبات، تغییر نکردن، کت و کفش و کراواتِ یک دست مشکی و روش بازی خودش معروف است. همان روشِ اتلتیکو. او دوست دارد روی ایده‌ی خود پافشاری کند.
زمان‌هایی بوده که اتلتیکو به نظر می‌آمد برای تغییر شکل آماده باشد اما آنها ترجیح دادند عقب بنشینند و به چیز‌هایی که از آن مطمئن هستند دل ببندند. یکی از دلایل رفتن رودری این است که دوست دارد به روش دیگری بازی کند. روزنامه ال پایس نوشته بود گریزمان به هم تیمی‌های خود گفته است که زیادی حریف را زدیم. و گروه کوچکی از بازیکنان، عصبانیت خود را از روش تیم در یکی از بازی‌های فصل گذشته نشان داده بودند. مهاجمان به سختی جای خود را می‌توانند در زمین پیدا کنند.
وقتی سیمئونه دوباره دیگو کوستا را خرید، به نظر نمادین بود. اینطور به نظر می‌آمد که اتلتیکوی جدید همان اتلتیکوی قدیم است. طبیعی بود سیمئونه به سراغ کوستا برود. ایده‌های دیگرش جواب نداده بود و باید به سراغ ایده‌ی قدیمی رفت. به نظر می‌آمد خرید‌های جدید ایده‌های مربی را به خوبی درک نمی‌کنند و مربیان هم بازیکنان را نمی‌فهمند. بعد از رفتن کوستا مهاجمان زیادی به مادرید آمدند؛ ماریو مانژوکیچ، آنتوان گریزمان، جکسون مارتینز، لوسیانو ویتو، کوین گامیرو، فرناندو تورس و دوباره دیگو کوستا. کالینیچ و موراتا هم هنوز در تیم هستند. فقط گریزمان از این بین موفق شد( موراتا هنوز زمان برای اثبات خود دارد). حتی بازگشت کوستا هم جواب نداد. زمینه تغییر کرده بود.
اما این بار میزان تغییرات، بازیکنان فروخته شده که یاران سیمئونه بودند و تعداد این خروجی‌ها همگی متفاوت است. یک چیز قطعی است؛ ژائو فلیکس هم بازیکن متفاوتی است.
