محسن اخلاقیمشکل اینه که برترین تیمهای دنیا تو اسیا هستن و ایران با اینکه فاصله رو کم کرده اما هنوز از این 5 کشور چین و چین تایپه و هنگ کنگ و کره جنوبی و ژاپن خیلی عقبه. تیمهای هند و سنگاپور و حتی کره شمالی هم معمولا از ایران قویتر هستن اما ایران مثلا تونست کره شمالی رو اینجا ببره. پیشرفت کردن تو این ورزشها خیلی سخت و کند انجام میشه. درسته نوشاد عالمیان تونست تو جاکارتا یک مدال تاریخی بگیره اما هنوز سطح واقعی تنیس روی میز ایران همون جایگاه هفتم تا نهم آسیاست.
ضمن اینکه ایران تونست به دسته اول مسابقات قهرمانی جهان هم صعود کنه (فکر میکنم برای اولین بار) و حتی شاید شانس کمی هم داشته باشه تو ماده تیمی سهمیه المپیک بگیره.
