مطلب ارسالی کاربران
بررسی تغییرات ذوب آهن با مربی جدید
با رفتن علیرضا منصوریان و ورود میودراگ رادولوویچ، تغییراتی اساسی در نحوه بازی تیم ذوب‌آهن به وجود آمده است. در چند بازی آخر تیم با حضور منصوریان، نقاط قوت آنها تسلط روی مالکیت توپ و خطرناک بودن در هنگام حملات بود که از علل آن می‌توان به بازگشت خلعتبری از مصدومیت و رسیدن به یک ترکیب ثابت پس از گذشت چندین هفته اشاره کرد، اما با رفتن منصوریان و همچنین بازیکنانی مثل مطهری و خلعتبری، کاملا شرایط تیم در این بخش تغییر کرد. در عوض با آمدن رادولوویچ سازماندهی و هماهنگی تیم در زمان از دست دادن توپ به شکل مشهودی پیشرفت کرده است. او که با فوتبال غرب آسیا آشنایی دارد، انتخاب هوشمندانه‌ای برای آرایش بازیکنان داشته است. آرایش ۴-۱-۴-۱ که قبل از این تیم ملی ایران در زمان کی‌روش هم توانسته بود با استفاده از آن، به شکل بهینه‌ای از توانایی بازیکنان ایرانی استفاده کند. در این شکل از چینش بازیکنان، با استفاده از دوندگی هافبک‌های کناری، راه نفوذ حریف از کناره‌ها بسته می‌شود. بی‌شک اگر نگوییم اصلی‌ترین، یکی از مـهـم‌تــــریـــن نقشه‌های هـجـومی در تـیـم‌هـــای ایرانی ارسال از کناره‌هاست که به این ترتیب ذوب‌آهن می‌تواند به خوبی با آن مقابله کند.همچنین حـضــور ســـه بـــازیــکـــن هماهنگ آنها در میانه میدان یعنی بوحمدان، حدادی‌فر و مهدی‌پور به خوبی بازی‌سازی حریفان را از این منطقه مختل می‌کند. حدادی‌فر و مهدی‌پور با پرس توپ در یک سوم میانی اجازه تصمیم‌گیری درست را به‌هافـبـک‌هـــای حـریـف نمی‌دهند حتی در مواردی، بازی‌خوانی خوب آنها باعث توپ‌گیری در زمین حریف و شکل گرفتن یک ضدحمله شده است.به علاوه اینکه این دو بازیکن به همراه بوحمدان به خوبی و با هماهنگی جمع می‌شوند تا فضا را برای بازیکن صاحب توپ حریف در این منطقه کمتر کنند که یکی از عوامل افزایش قدرت دفاعی آنها است. اما هماهنگی مدافعان این تیم هم پس از حضور رادولوویچ بیش از پیش شده است. بر خلاف گذشته که فاصله بین مدافعان زیاد بود و حریفان به راحتی از این شکاف‌ها برای نفوذ یا پاس در عمق استفاده می‌کردند، حالا مدافعان نه تنها یک فاصله مشخص و مناسب با یکدیگر دارند، بلکه روی توپ‌های ارسالی به پشت خط دفاع هم واکنش بهتری دارند.
تغییرات رادو
تغییرات در دوران حضور رادولوویچ تنها به زمان دفاع و نبود مالکیت توپ خلاصه نمی‌شود. در نیم‌فصل دوم احسان پهلوان زیر نظر این مربی بیشتر فرصت بازی کردن داشته است.او که در پست بال چپ به بازی گرفته می‌شود، بیشتر به داخل محوطه نفوذ کرده و از عمق حرکت می‌کند. دوندگی‌های او به فضای پشت مدافعان کناری حریف، تیم‌های مقابل را بسیار آزار داده است. اما بر خلاف سمت چپ، بال راست این تیم دانیال اسماعیلی‌فر بیشتر از کناره‌ها نفوذ می‌کند و هدف اصلی‌اش فراهم کردن شرایط ارسال روی دروازه است. حضور اسماعیلی‌فر در سمت راست این انعطاف را به تیم می‌دهد که هم بتوانند با پنج مدافع و هم با چهار مدافع بازی کنند و این تغییر سیستم در جریان بازی و بدون هیچ تعویضی انجام می‌شود.البته در بازی‌هایی که هخامنش در ترکیب حضور دارد، این اتفاق بیشتر رخ می‌دهد. درست مثل بازی با سپاهان که در دقایقی هخامنش به عنوان یکی از سه مدافع وسط بازی مـی‌کـرد و اســمـاعـیـلـی‌فــر به عنوان پیستون راست و در دقایقی هخامنش به پست مدافع راست رفت تا اسماعیلی‌فر بــه عنوان هـافـبـک راســت بازی را ادامه دهد.این انعطاف‌پذیری به ذوب‌آهن اجازه می‌دهد تاکتیک‌های مختلف را اجرا کند. بازی‌سازی با سه مدافع مزیت‌های خاص خودش را دارد که می‌توانند از آن بهره ببرند، در عین حال بازی با سیستم چهار دفاعه قدرت تیم در اجرای حرکات ترکیبی از کناره‌ها را بالاتر می‌برد؛ حرکاتی مثل اوورلپ و فضاسازی در کناره‌ها در سیستم چهار دفاعه بهتر انجام می‌شود. همچنین در بازی‌هایی تیم نیاز دارد که هافبک‌های خود را جلو تر ببرد، اما اکثرا برای پوشش فضای پشت مدافع کناری از دو‌هافبک دفاعی استفاده می‌کنند که کمتر جلو می‌روند، البته با حضور سه مدافع، نگرانی‌ای برای پوشش این فضا روی ضدحملات حریف وجود ندارد.با اشاره به موارد گفته شده می‌توان روند تیم ذوب‌آهن را مثبت دانست هر چند که نباید از رفع نقاط ضعفشان چشم‌پوشی کنند.
روزنامه اصفهان زیبا - میثاق شفیعی
