در ایام نوروز 1362 فینال جام جهانی 1982 اسپانیا (میان ایتالیا و آلمان غربی) که با قهرمانی ایتالیا در تابستان قبل به فرجام رسیده بود، از تلویزیون بازپخش شد.
"پائولو روسی" مهاجم ایتالیا با به ثمر رساندن شش گل متوالی در سه مسابقه (از مرحله یک چهارم نهایی تا فینال)، نه تنها موجب قهرمانی ایتالیا در اسپانیا شد، بلکه دو افتخار مهم دیگر یعنی آقای گل و بهترین بازیکن آن جام را کسب کرد و در عرض تنها شش روز، از فرش به عرش آمد.
هشت سال بعد در جام جهانی 1990 ایتالیا، هر چند سالواتوره اسکیلاچی ایتالیایی آقای گل جام شد، اما آلمان در ایتالیا قهرمان جام جهانی شد.
پس از شانزده سال یعنی در جام جهانی 2006 آلمان، معکوس میزبانی ایتالیا اتفاق افتاد و ایتالیا در آلمان قهرمان جام جهانی شد. در مسابقه نیمه نهایی آن جام میان ایتالیا و آلمان، در دقایق پایانی وقت اضافه (دقایق 119 و 121) ایتالیا دو گل ناگهانی به ثمر رساند و تماشاگران آلمانی را کاملا مبهوت کرد.
نقطه عطف تاریخ جام جهانی این مهم بود که در کمال تعجب و ناباوری، تماشاگران آلمانی پس از سپری شدن تنها دو دقیقه از پایان مسابقه، به احترام بازیکنان تیم ملی کشورشان از جای خود بلند شده و با ضرباهنگی موزون و متحد آنها را مورد تشویق و قدردانی فراوان قرار دادند.
هشت سال بعد در جام جهانی 2014 برزیل، آلمان در مسابقه نیمه نهایی آن جام با به ثمر رساندن پنج گل به برزیل میزبان در سی دقیقه ابتدایی، به یادآوری مسابقه ایران و مالدیو پرداخت. در پایان آلمان با مراعات کامل تماشاگران برزیلی، موفق به پیروزی هفت بر یک در آن مسابقه شد؛ آلمان سپس با قهرمانی در آن جام و شکستن طلسم قهرمانی کشورهای اروپایی در قاره آمریکا، میوه شیرین حمایت همه جانبه و یک صدای هشت سال قبل تماشاگران خود را برداشت کرد.
در نوروز 1399 نام های ایتالیا و اسپانیا در اذهان جهانی به جای یادآوری خاطرات فوتبالی تیم های ملی، باشگاهی و ستارگان این دو کشور (از جمله خاطره قهرمانی ایتالیا و "پائولو روسی" در جام جهانی 1982 اسپانیا) با نگرانی از ویروس کرونا مترادف شده است. حتی نام "پائولو" هم با کرونا عجین شده و این ویروس مهمان ناخوانده "پائولو مالدینی" (با سابقه چهار مرتبه حضور در جام جهانی برای تیم ملی ایتالیا) و "پائولو دیبالا" (ستاره آرژانتینی حال باشگاه یوونتوس ایتالیا) و خانواده آنها شده است.
امروزه تمامی مسابقات ورزشی جهان تعطیل شده و برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم، برگزاری رویدادهای بزرگ جام ملتهای اروپا و المپیک توکیو با تعویق یک ساله، به سال آتی موکول شده است. به جای آن مصاف جهانی مبارزه با ویروس کرونا که به نوعی تمام مردم جهان در آن مشارکت دارند، جانشین تمامی مسابقات ورزشی شده است.
در این رویداد جدید جهانی، پرستاران، پزشکان و فعالان عرصه سلامت به قهرمانان و فوق ستارگان فراموش ناشدنی این میدان تبدیل شده اند. از این رو شایسته است تا تمامی مردم جامعه همانند رفتار تماشاگران آلمانی در سال 2006 با ضرباهنگی موزون و متحد این فوق ستارگان و قهرمانان نوین را مورد حمایت قرار دهند.
در واقع با رعایت کامل و جدی مراقبت ها و ملاحظات بهداشتی (از جمله عدم ترددهای غیراورژانسی و سفر) و عدم دلسردی و ناامیدی (که تضعیف سیستم ایمنی جامعه و تقویت ویروس کرونا را به همراه دارد)، هر عضوی از جامعه می تواند توشه ای از خوشه های مزرعه بیکران محبتها و فداکاریهای فوق ستارگان حوزه سلامت را به دست آورد.
در این راستا و به منظور کمال تقدیر، سپاسگزاری و همراهی با این عزیزان، مناسب است که تصنیف خوشه چین (اثر ماندگار مرحوم استاد روح الله خالقی و مرحوم استاد غلامحسین بنان که اخیرا توسط سالار عقیلی نیز بازخوانی شده است) را نغمه سرایی کرد تا با استمرار درخشش عزیزان تیم سلامت، زمینه شکست مالدیوگونه کرونا ویروس تسریع گردد.
من که فرزند این سرزمینم، در پی توشه‌ای، خوشه چینم
شادم از پیشه خوشه چینی، رمز شادی بخوان از جبینم
