خطري براي امروز و فردا!
يکي از مهم‌ترين ابزاري که باعث مي‌شود تيم‌ها بازي خوبي ارائه دهند، علاوه برداشتن بازيکنان و کادر فني خوب، يکي هم زمين با کيفيت و مناسب يک بازي رسمي است. مشکلي که مي‌توان گفت فوتبال ايران بارها از آن عذاب ديده و تاوانش را هم داده است. به سنت سال‌هاي گذشته مشکل زمين‌هاي بي‌کيفيت و غيراستاندارد به قوت خود باقي است. اين مشکل دلايل خودش را دارد و مي‌توان چند دليل را براي توجيه آن برشمرد، اما بي‌توجهي مسئولان که هر سال به سال ديگر کشيده مي شود قابل اغماض و چشم‌پوشي نيست.
بازيکنان در اين سطح مسابقات نياز مبرم به در اختيار داشتن زميني مناسب براي بازي‌ها دارند، اما در کشور ما داستان کاملا متفاوت است. اگر زمين خوبي در کشور وجود داشته باشد که کم هم پيدا مي‌شود، در اختیار معدودی از تیم هاست. سئوالي که از مسئولان پيش مي‌آيد اين است که واقعا بايد به چه قيمتي بازي‌ها را برگزار کنيم؟ همه ميدانند که بازي در بعضي زمين‌هاي بي‌کيفيت و زمين‌هايي با چمن مصنوعي تبعاتي دارد که تا سال‌ها براي بازيکنان باقي مي‌ماند.
به عنوان مثال مي‌توان به زمين‌هاي با چمن مصنوعي اشاره کرد. اين زمين‌ها، در فصل تابستان به دليل جنس ويژه‌اي که دارند بي‌نهايت به افزايش گرماي هوا کمک مي‌کنند و همين دليل باعث مي‌شود بازيکنان در طول بازي مشکلات سخت‌تري را تجربه کند.
بعضي از زمين‌ها آنقدر بي‌کيفيت است که امکان پیچ خوردن مچ پای بازیکنان نیز وجود دارد.
حالا بماند زمين‌هاي ديگر...
به نظر مي رسد که بايد به اين موضوع به صورت جدي‌تر پرداخت و از برگزاري باري به هر جهت رقابت‌ها فراتر رفت. البته شايد از فوتبالي که در ليگ برترش زمين استاندارد کم پيدا مي‌شود پرداختن به زمين تيم‌هاي پايه يک شوخي بي‌مزه باشد اما آنهايي که واقعا از فوتبال چيزي ميدانند واقف هستند که زمين بد و نامساعد براي يک برای بازیکنان و بر کیفیت بازی نقش فراوانی دارد. هم در مصدوميت‌ها و هم در شکل گرفتن ذهنيت يک بازيکن. کسي را آيا گوش شنوايي هست؟
آیا انتظار ندادن میزبانی جام باشگاه های آسیا به ایران کاری دور از عقل است؟؟؟
