دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،
بی زمزمهٔ نایِ عراقی هیچ است؛
هر چند در احوال جهان می‌نگرم،
حاصل همه عشرت است و باقی هیچ است
این رباعی بهترین تعریفیه که میشه از هدف زندگی داد..
آدمای زیادی اومدن..زنده بودن و رفتن..خیلیاشون زندگی نکردن..
کشاورزا..دامدارا..پزشکا..دانشمندا..همه و همه اشتباه فهمیدن زندگی رو..
ته تهش بتونیم 70 80 سال عمر کنیم..
با هفتاد سال زندگی نمیشه همه دنیا رو دید..
نمیشه همه زیبایی ها رو درک کرد و همه لذت های دنیا رو تجربه کرد..
از این فرصت کوچیکی که داریم نهایت استفاده رو ببریم..
بهترین نوع زندگی کردن لذت بردن از اونه..
