اختصاصی طرفداری- رامین طباطبایی، سوژه سامان خدائی در نشست سرزده طرفداری بود. ظهر سه شنبه 30 اردیبهشت 1399 با دوربین طرفداری به دفتر رامین طباطبایی، رییس فدراسیون بسکتبال ایران رفتیم. فیلم و متن کامل این گفتگو را ببینید و بخوانید:
به نام خدا سلام عرض می کنم خدمت رسانه پرطرفدار طرفداری. خیلی خوشحالم که این رسانه طرفدارهای زیادی دارد و انشالله بتوانیم یک صحبت خوبی داشته باشیم. خدمت بینندگان و دوست‌داران شما هم سلام عرض می کنم. همانطور که می‌دانید این ویروس کرونا که از اوایل اسفندماه آمد، گریبان گیر فدراسیون هم شد. در اسفندماه دو بازی مهم در اول و پنجم اسفند با سوریه و قطر داشتیم. بازی با سوریه که انتخابی کاپ آسیا است و با تماشاچی بود ولی بازی دوم که ستاد ملی مبارزه با کرونا در ورزش تشکیل شد این اجازه را نداد که بازی را با تماشاچی برگزار کنیم. بعد از آن تقریباً تمامی مسابقات ما لغو شد بخاطر این که اجازه نمی‌دادند بچه‌ها تمرین کنند. ما هم تبعیت کردیم چون سلامتی بچه‌ها برای ما خیلی مهم بود. ولی امیدوار بودیم که بعد از عید بتوانیم مسابقات لیگ را ادامه دهیم و حتی مسابقات را تا 25 فروردین تعویق انداختیم. متاسفانه نتوانستیم بازی را برگزار کنیم و مجبور شدیم مسابقات لیگ برتر و همینطور لیگ‌های دیگر را لغو کنیم. ولی سعی کردیم در این مدت کارهای عقب مانده را انجام دهیم. روی چگونه ارزیابی لیگ برتر، لیگ یک و دو و همینطور لیگ نوجوانان، جوانان و قهرمانی کشور، همچنین روی آموزش مربیان و آموزش داوران. فضای رسانه‌ای‌مان را خیلی فعال کردیم، فضای مجازی در اینستاگرام که بیشتر از 45 هزار نفر عضو داریم. سعی کردیم پیام‌های فدراسیون را از طریق فضای مجازی با مردم و دوست‌داران بسکتبال در میان بگذریم. چندین کمپین تشکیل دادیم که یکی از آن‌ها در خانه بمان بود. اسطوره‌ها، پیشکسوتان، بازیکنان، مربیان و داوران پیام می‌گذاشتند و ما آن‌ها را منتقل می‌کردیم. سعی کردیم بچه‌های بسکتبال را سرگرم کنیم که از خانه‌نشینی دچار افسردگی نشوند. هر شب از ساعت 9 تا 11 از بچه‌ها دعوت می‌کردیم که بیایند و در اینستاگرام به صورت لایو یک مباحثه‌ای داشته باشیم. همچنین سعی داشتیم که برنامه آموزشی خود را به صورت آنلاین کنیم و از فضای مجازی و اینترنتی استفاده کنیم و پیام‌های خود را به مخاطبین اعلام کنیم. خوشبختانه جزو فدراسیون‌های منتخب اعلام شدیم که در این مسئله و در این ایام کرونا که همه خانه نشین شده بودند سعی کردیم بچه ها را فعال نگه داریم که تمرینات را در خانه انجام دهند. از بازیکنان ملی پوش دعوت کردیم که به کمپین ما بپیوندند. به هر حال برای مردم بتوانیم مشکلی که ایجاد شده بود را کمتر کنیم و داریم آن را ادامه می دهیم. ما در کارگروه های خود برنامه‌ریزی ها را انجام داده‌ایم و به محض این که اجازه بدهند که مسابقات و تصمیمات را از سر بگیریم، آن را ادامه خواهیم داد.
سوال دیگری داشتیم ولی به این موضوع اشاره کردید گمانه زنی هست که تاریخی اعلام شده باشد که بتوانید بسکتبال را شروع کنید؟
یک مسئله فدراسیون جهانی است. خودتان می‌دانید من عضو کمیته پزشکی فدراسیون جهانی بسکتبال هستم. جمعه گذشته سه ساعت ویدئو کنفرانس داشتیم با کلیه اعضای کمیته پزشکی فیبا. آنجا مسائل زیادی مطرح شد که اولین مسئله سلامت است. ولی گفتند که برای بازگشایی ما باید یک سری پروتکل‌هایی را رعایت کنیم. چگونگی ورود و خروج بازیکنان، ضدعفونی سالن و رختکن، چگونگی استفاده از دوش ها، ماسک و تب سنج‌ها را این‌ها دارند بررسی می‌کنند و قرار شد تا سه هفته دیگر این پروتکل بسکتبال به فدراسیون‌هایی که باید آن را رعایت کنند اعلام شود. ولی همه را منوط کرده‌اند به رعایت این پروتکل که خیلی دقیق است و چندین آیتم دارد و در قالب یک دفترچه راهنما در حال چاپ است. ما باید این دفترچه را به باشگاه ها و روسای هیئت‌ها بدهیم که این را رعایت کنیم تا به تدریج ما مردم را وارد ورزشگاه ها کنیم و بازیکنان بتوانند فعالیت خود را داشته باشند. یک بخش دیگر بخش ملی ماست که ما باید از مسئولین ورزشی کشور تبعیت کنیم و ببینیم چه تصمیمی گرفته می‌شود که باز هم آمادگی آن را داریم که ببینیم فدراسیون پزشکی ورزشی و ستاد ملی مبارزه با کرونا در ورزش چه تصمیماتی را درباره ورزش‌هایی که در محیط های سربسته انجام می شود می‌گیرند. ما هم سعی می کنیم این دو بخش گفته شده را در کنار هم داشته باشیم تا بتوانیم تصمیم درستی را بگیریم. منتظریم پروتکل بهداشتی فیبا و پزشکی ورزشی بیاید تا بتوانیم این دو را با هم تلفیق کنیم و تصمیم درستی را بگیریم. چون سلامت بازیکنان برای ما خیلی اهمیت دارد و خدایی ناکرده اتفاقی برای ورزشکاران ملی ما که کلی هزینه برای رشد و نمونه و عضویت تیم ملی‌شان هزینه شده نیفتد.
یک سوال مربوط به این که مردم بدانند شغل ریاست فدراسیون به چه شکلی است؟ این که آقای رامین طباطبایی چه ساعتی وارد فدراسیون در مجموعه ورزشی آزادی می‌شود و چه ساعتی خارج می‌شود؟
کار ما که 24 ساعته است. حالا کرونا شاید مقداری کار ما را کمتر کرده باشد ولی واقعاً اینطور نیست. من سعی می کنم ساعت هفت یا هشت صبح اینجا باشم. بعضی مواقع دوستان هم می دانند که ساعت 6 یا 7 بعد از ظهر و 8 شب می‌روم. جایی هم که ما مسابقاتی داریم ممکن است ساعت 12 شب از فدراسیون خارج شوم. ولی خب کارم را دوست دارم و لذت می‌برم که بتوانم به بسکتبال خدمتی بکنم. اثرگذار باشم. حداقل در این دوره‌ای که در بسکتبال هستم بتوانم یک سری کارهای زیرساختی انجام بدهم، یک سری کارهای ماندگار انجام دهم که انشاءالله برای نسل‌های آینده بماند. بیشتر از این خوشحالم که خودم بسکتبالیست تیم ملی و مربی بوده‌ام، به هر حال مدیر تیم های مختلف بوده‌ام و سعی می‌کنم تجربیات خودم را به جامعه بسکتبال منتقل بکنم که بتوانیم در کنار کارشناسان، پیشکسوتان و اهالی بسکتبال یک گام مثبتی را برای بسکتبال کشور بر دارم. از این کار لذت می برم.
رامین طباطبایی رییس فدراسیون بسکتبال و سامان خدائی خبرنگار طرفداری
خیلی‌ها می گویند که ریاست فدراسیون باید گرگ باشد. اما می‌گویند که رامین طباطبایی این طور نیست. ما می‌دانیم که شما صاف هستید و می‌گویند به همین دلیل شاید شما مناسب نباشید برای اداره فدراسیون. پاسخ‌تان به آن‌ها چیست؟
ببینید، من همیشه صداقت و سلامت را الگوی خودم قرار دادم و هر جا بودم پیشرفت کردم. در این 25 سال که در ورزش کشور، وزارت ورزش و ستاد مبارزه با دوپینگ بودم و خلاصه هر جا که مدیر بودم این صداقت خیلی به من کمک کرده است و آن بخش را سعی کرده‌ام تغییر بدهم و تغییر هم کرده است. جا پای خوبی خدا را شکر از خودمان گذاشته‌ایم و بقیه هم که آمده‌اند تعریف کرده‌اند از کارهایی که ما کردیم و توانسته است در ورزش کشور اثر بخش باشد. به نظر من نه. ولی خب صداقت داشته باشی، آن را منتقل کنی و بقیه هم بپذیرند ما خیلی راحت‌تر می‌توانیم در ورزش قدم برداریم. این به نظر من شاید یک تفکر زیاد درستی نباشد که شما باید خیلی دریده باشی ولی من احساس می‌کنم که ما باید بالاخره جامعه ورزش را به سمت یک جامعه اخلاقی ببریم. هر چند هست ولی باید بیشترش کنیم. باید تفکر را در جامعه ورزش عوض کنیم. باید بتونیم خودمان را الگو قرار بدهیم و از این ناملایماتی که وجود دارد ما بتوانیم خودمان را آزاد کنیم و جامعه بسکتبال را که می‌گویند یک جامعه دانشگاهی است به یک شکلی نشان بدهیم که برای جوانان الگو باشد. بیشتر به آن روی بیاورند و به نظرم آن چیزی که باعث رشد یک مدیر یا کلاً هر بازیکن، داور، مربی و کارشناس می‌شود، اخلاق آن فرد است. آن‌هایی که ماندگار می‌شوند در ورزش، آن‌هایی هستند که اخلاق خوبی داشتند. خیلی ما بازیکن ملی پوش و اسطوره داشته‌ایم اما آن کسی که اخلاق نداشته ماندگار نبوده، آن کسی که اخلاق داشته ماندگار بوده است. من هدفم این است که حداقل به عنوان یک فدراسیونی که می‌توانم اثرگذار باشم، این نوع نگرش را در جوانان و مدیران جوان مان ایجاد کنم که شما می‌توانید با صداقت، با رفتار درست و احترام گذاشتن به دیگران کار خودت را راه بندازی و به اهدافت برسی. من تا الان در 20 سال گذشته موفق بوده‌ام و توانسته‌ام اثرگذار باشم. انشاءالله برای بسکتبال هم این گونه باشد ولی خب بله جامعه بسکتبال و ورزش شاید خصوصیات دیگر بخواهد. ولی من در این جامعه بزرگ شده‌ام خارج از این جامعه نبوده‌ام ولی سعی کرده‌ام تا جایی که بتوانم آن روش درست را اعمال بکنم و بقیه هم بتوانند بقیه از این روش استفاده بکنند که خط و روش درستی باشد، اخلاق مدار و شایسته سالار باشد، بتواند از بهترین ها استفاده بکند. خیلی دغدغه این را ندارم که یک آدم را بیاوری بگذاری که با بقیه برخورد‌های خاصی داشته باشد. شاید در رشته‌های دیگر جواب بدهد اما در بسکتبال اکثراً آدم‌های علمی و دانشگاهی هستند که یک رفتاری باید آدم داشته باشد در خور جامعه بسکتبال.
سوال بعدی هم مرتبط است با این حرف که از اخلاق گفتید. از وقتی که شما ریاست فدراسیون را آغاز کرده‌اید یک آرامش نسبی در بسکتبال حاکم شده است. خب بخشی از آن را که می‌دانیم به خاطر خصوصیات اخلاقی شماست ولی دیگر چه کارهایی انجام داده‌اید که باعث شده است این آرامش بر بسکتبال حکم فرما بشود؟
شما خیلی لطف دارید. من موقعی که آمدم خیلی از خود مسئولین و جامعه بسکتبال می‌گفتند طباطبایی بیشتر از شش یا هفت ماه دوام نمی‌آورد. من همیشه به گذشتگان و پیشکسوتان احترام گذاشته‌ام ولی واقعاً بخش اداری و ساختاری ما، فضای فیزیکی ما مناسب بسکتبال نبود. اتاق‌های ما خیلی کم بود، دو سه تا اتاق بیشتر نداشتیم. در منطقه کشوری بچه‌ها زندگی می‌کردند. سعی کردم اولین کاری که بکنم یک فضای فیزیکی که آرامش را برای پرسنل ایجاد کند درست بکنم که آمدم اینجا را که تشریف دارید دیدم. ملاحظه کردم اینجا خب ده دوازده تا اتاق خالی مانده‌است که کاری نمی‌شود کرد با این اتاق‌ها. بلافاصله در عرض دو ماه فدراسیون را به اینجا منتقل کردم. اینجا را درست کردیم و یک فضای خوبی فراهم شد. کمیته ها همه مجزا کارهای‌شان را انجام می‌دهند. سیزده چهارده تا اتاق خاص داریم که همه کمیته‌های ما اینجا مستقر هستند. چون بالاخره هر فردی که بخواهد در فدراسیون کار بکند باید یک آرامش نسبی از فضایی که در آن نشسته است داشته باشد. خب ما اینجا اصلاً کامپیوتر و اتوماسیون نداشتیم. ما آمدیم برای همه کمیته‌های خود یک کامپیوتر خیلی مجهز به همه چیز تهیه کردیم. این وظیفه است چیزی نیست که به هر حال بشود گفت کار اضافه‌ای انجام داده‌ایم ولی این چیزها نبود. سعی کردیم اتوماسیون را راه بیاندازیم. تمام هیئت‌های استانی به اتوماسیون ما وصل هستند. ما دیگر از این مکاتبات خلاص شدیم که بخواهد فیزیکی انجام شود. به هر حال از هدر رفتن کاغذ هم جلوگیری کردیم. در عین حال سعی کردیم یک ساختاری ایجاد کنیم که چابک باشد. از نیروها انسانی جوان سعی کردیم استفاده کنیم که بشود به هر حال از نیروهای جوان با افکار نو استفاده شود. خوشبختانه تا اینجا که پیش رفتیم سعی کردیم در این راه موفق باشیم. افرادی هم که استفاده شدند همه نخبه و با تجربه‌های بسکتبال هستند که دارند در این سیستم کار می‌کنند و بسیار ما سعی کردیم یک محیطی فراهم باشد که احترام متقابل را ایجاد کنند. ما همیشه در جلساتی که با دوستان می‌گذارم بر روی اخلاق، بر روی احترام متقابل، گذشت و فروتنی تاکید می کنم. اینجا یک محیط آرامی باشد برای همه کارکنان فدراسیون که در کنار هم کار بکنند و لذت ببرند. چرا که من همیشه به آن‌ها می‌گویم مقدار ساعتی که اینجا هستید بیشتر از مقدار ساعاتی است که در کنار خانواده‌های‌تان هستید. بنابراین سعی کنید اینجا یک محیط آرامی را ایجاد کنید که از در کنار هم بودن لذت ببرید. خوشبختانه این کار با خرد جمعی انجام شده است و سعی کردیم این کارها را انجام بدهیم. از نیروهای جوان با تفکرات نو و رو به جلو استفاده کنیم. در عین حال ما یک ارتباط خیلی خوبی با بخش های فیبا داریم که سعی می‌کنیم از کارهایی که آن‌ها انجام می‌دهند خصوصاً در بخش‌های فرهنگی، ساختار و تشکیلات حتی جلوتر هم حرکت بکنیم. حتی اینستاگرام ما هم جز بهترین اینستاگرام‌های آسیا معرفی کردند بعد از یک سال و نیم که ما کار کردیم. فدراسیون جهانی و آسیای بسکتبال کلیپ‌های ما را برداشته‌اند تا از آن ها استفاده بکنند و برای کشورهای دیگر الگوبرداری شود. این کارها را سعی کردیم انجام دهیم و تقریباً بشود گفت در رده‌های اول آسیا قرار بگیریم. مثلاً کاری که جدیداً فیبا انجام می‌دهد این است که چون ممکن است کرونا تا شش هفت ماه دیگر ورزش را گرفتار بکند آمده است مسابقات را به صورت E-Sport انجام می‌دهد که در واقع مسابقات را به صورت پلی استیشن در آورده است. گفته هر کشوری می‌تواند بازیکنان ملی خود را در این بخش معرفی کند. حالا ما داریم با بخش اسپانسر خود این کار را می‌کنیم و یک فراخوان بدهیم تا آن‌هایی که بلدند بسکتبال را از طریق پلی استیشن بازی کنند بیایند تا تیم ملی بسکتبال را از این طریق تشکیل بدهیم و مسابقات آسیایی و جهانی را در کنار فیبا انجام دهیم. الان که سایت فیبا را نگاه کردم ما جزو اولین کشورهایی بودیم که اعلام آمادگی کردیم. در حال انجام کارهایش هستیم که بتوانیم این کار را هم انجام بدهیم. بالاخره ما باید بتوانیم با این وضعیت کنار بیاییم و با آن زندگی کنیم که فدراسیون در این این بخش آسیب نبیند، فعال باشد، بتواند کارهایش را به موقع انجام دهد که الحمدلله داریم کارهایش را انجام می‌دهیم.
یک رویه ای که نه فقط در فدراسیون ها بلکه در بسیاری از نقط کشورمان وجود دارد، این است که وقتی مدیر جدید یا ریاست جدید می آید، کارمندان را تغییر می دهد. شما با همان پرسنل قبلی فدراسیون کار را ادامه دادید. از این تصمیمی که گرفتید، راضی هستید؟
ببینید من ملاکم کار افراد است. ملاکم این نیست که این فرد در حال کار کردن با چه فردی است. ارزیابی عملکرد افراد را مدنظر قرار می دهم. همیشه می گویم من در کار با شما رفیق می شوم. رفاقت ما بیرون به جای خود ولی رفاقت اصلی در کار با کسی است که بتواند موثر و کار بلد باشد. در انجام کارهای اجرایی خوب باشد و فکرها و تفکرات نویی را با خود بیاورد. چنین چیزهایی برای ما ملاک است. طبق بررسی ای که از دوستانی که اینجا بودند، انجام دادم، دیدم اکثر آن هایی که می توانند واقعا با ما کار کنند، آدم هایی هستند که فعال و موثر هستند و سعی کردم تا جایی که ممکن بود، نیروها را عوض نکنم. ولی در بعضی موارد نیاز به تغییر هست و من این تغییرات را انجام دادم چون آدم نباید از تغییر بترسد. ما تغییر را برای بهتر شدن کار انجام می دهیم. به این خاطر که این کار را من در برخی از کمیته ها انجام دادم و کما اینکه من از تغییر هیچ ابایی ندارم. ممکن است کمیته ای وجود داشته باشد نیاز به سه بار تغییر دارد. سرانجام درست است که ما یک ارزیابی های اولیه ای نسبت به افراد داریم ولی وقتی فرد وارد کار می شود، آنموقع می توانید ارزیابی دقیق تری از کار فرد داشته باشد ولی سعی کردیم تا جایی که ممکن است، افراد قبلی را حفظ کنیم و آن هایی که نتوانستند با ما کار کنند یا ما نتوانستیم با آن ها کار کنیم، جایگزین شده اند و سعی کردیم از آن جایگزین به نحو مقتضی استفاده کنیم تا انشاالله کار فدراسیون بهتر انجام بشود.
چه اتفاقی رخ داد که به بسکتبال آمدید؟ اگر به گذشته برگردید، بازهم بسکتبال را انتخاب می کنید؟
صد در صد. من از سیزده سالگی بسکتبال را شروع کردم. در راهنمایی بودم و قدم نسبت به دیگر همکلاسی هایم، بلند بود البته الان قدم نسبت به بقیه کوتاه است چون آنموقع رنج قدی خیلی پایین تر بود. دبیر ورزش ما گفت آن هایی که بسکتبال دوست دارند و قدشان بالای یک متر و هشتاد سانتی متر است، به بسکتبال بروند. منتها پدرم هم چون دبیر ورزش بود و ورزشی بود و فوتبالیست خیلی خوبی هم بود که زمانی هم در شاهین قدیم بازی می کرد و برای تیم جوانانش انتخاب شده بود. من همیشه در یک خانواده ورزشی بزرگ شدم و به همین خاطر به پدرم گفتم و او هم گفت خیلی خوب است و به بسکتبال برو. بسکتبال را شروع کردیم و خداراشکر در آن زمان مربی های خیلی خوبی را در بروجرد داشتیم که خیلی به من کمک کردند تا مهارت هایم را بهتر کنند و خب آن چیزی که به من کمک کرد، بازی هایی بود که در آن زمان برگزار شد؛ قهرمان کشوری و مواردی بود که باعث شد در تیم آمورشگاه انتخاب شوم. بعد تیم استان لرستان انتخاب شدم و بعد در مسابقات قهرمانی کشوری که در بابل برگزار می شد، آنجا برای تیم ملی جوانان انتخاب شدیم سال 1361یا 1362 بود که تیم جوانان انتخاب شدند و به فیلیپین اعزام شدیم. آن موقع آقایان محمد ایزد پناه، شیریان و بچه هایی که تیم بزرگسالان بودند هم انتخاب شدند. همانموقع من پزشکی قبول شدم و باعث شد فعالیت های ورزشی ام کم شود. سه بار برای تیم ملی دانشجویان انتخاب شدم ولی آن متاسفانه زمان تیمی اعزام نشد چرا که جنگ بود و مسائل و مشکلات خاص آن زمان وجود داشت. ولی از این طریق به بسکتبال آمدیم و الان هم راضی ام. حتی زمانی که پزشک شدم و کار پزشکی انجام می دادم، با بسکتبال در ارتباط بودم و سعی می کردیم که ارتباطم قطع نشود چرا که واقعا این رشته را به عنوان رسته ای که خیلی در زندگی ام تاثیر گذار بود، دوست داشتم. همیشه با مربیان و دوستانی که در بسکتبال دارم، نسبت به دوستانی که در پزشکی دارم، صمیمی تر بودم. بنابراین من همیشه با بسکتبال ایاغ بودم و بله اگر دوباره هم بخواهم انتخاب کنم، صد در صد بسکتبال را انتخاب می کنم چون زندگی مرا خیلی تغییر داده و کمک زیادی به من کرده است.
خیلی ها معتقد بودند که تیم ملی با مهران شاهین طبع به المپیک نمی رود ولی تیم ملی بسکتبال به المپیک رفت. تا کجا از این کادر برای هدایت تیم ملی حمایت می کنید؟
ببینید این مسئله انتخاب کادر خیلی جسارت می خواست. اینکه شما بیایید با یک کادر کاملا ایرانی سهمیه المپیک بگیرید. ما تصمیم خود را گرفتیم چون یک ارزیابی دقیقی از مربی هایی که آمده بودند کردیم. چون من چه به عنوان پزشک چه به عنوان کارشناس در اکثر بازی های تیم ملی در 15 سال اخیر، همراه تیم ملی بودم. مثلا اولین باری که ما سهمیه المپیک 2008 پکن را گرفتیم، بازی ها در سال 2007 در توکوشیما ژاپن بود که من کنار تیم بودم. اولین بار بود که به فینال راه پیدا کردیم و لبنان را بردیم و اول شدیم و به المپیک راه پیدا کردیم. من تمامی دانش مربی ها را چک می کردم و از دوستانی که کارشناس بودند هم کمک می گرفتم. وقتی که به فدراسیون آمدم، یک ارزیابی نسبت به گذشته داشتم تا ببینم چقدر می توانم مدیریت هزینه کنم تا یک مدیریت هزینه برای ما به وجود آید. در عین حال ببینم آن مربی هایی که آمدند چقدر روی بسکتبال ما تاثیر گذاشته و توانسته اند تغییر ایجاد کنند. به این جمع بندی رسیدیم که مربی ای که دانشش را دارد می تواند به ما کمک کند و چیزی از مربی های خارجی ای که به ایران آمدند، کم ندارد، آقای شاهین طبع در کمیته فنی مطرح شد و البته ما چندین کاندیدا داشتیم و همه به آقای شاهین طبع رای دادند و انصافا هم ایشان خیلی تلاش کردند. با بچه ها توانست آن ارتباط منطقی را ایجاد کند هرچند ما حواشی زیادی در این مسئله داشتیم. بالاخره هر تیم ملی حاشیه هایی دارد به خصوص که اولین بار بود که ما تیم ملی را با یک کادر فنی ایرانی به جام جهانی و انتخابی جام جهانی فرستاده بودیم و انتقادات زیادی از ما شد. ولی ما انتخاب درستی کرده بودیم چرا که انتخابی علمی و بر پایه اسناد و مدارک و یک ارزیابی درست و علمی بود و نتیجه هم داد. با بچه های ملی پوش زیاد صحبت می کردیم و زحمت زیادی کشیدیم تا این تیم ملی جمع شود. همه، کادرفنی، فدراسیون و همه اهالی به خصوص اهالی رسانه که خیلی به ما کمک کردند تا بتوانیم این تیم ملی را یک تیم ملی منسجم کنیم. حواشی که به نظرم بدون هیچ مستند و مستدلی ایجاد می شد ولی ما سعی کردیم این حواشی را مدیریت کنیم.
آن حواشی برطرف شده است؟ چون اوایل کار چند بازیکن ملی پوش که با آقای شاهین طبع مشکل داشتند و حتی کار به اهانت هم کشید.
بله متاسفانه چنین چیزهایی در ورزش هست و بسکتبال هم مجزا نیست. سعی کردیم آن ها را مدیریت کنیم. در عین گذشت هایی که از هم از جانب بازیکنان و هم کادرهای فنی صورت گرفت، سعی کردیم محیطی را ایجاد کنیم که بدانند تیم ملی برای ما ملاک است. این تیم ملی عصاره بازیکنان خوب ما است. این تیم ملی سمبل و الگوی مملکت و ملت ما است. باید آن را حفط کنیم. یعنی در این دو سالی که بودم، چنین روحیه ای را در بچه ها ایجاد کردم و گفتم که دارید برای مملکتتان می جنگید. برای یک تیم ملی است. حالا ممکن است آدم یکسری انتقادهایی هم داشته باشد و یک سری برخوردهایی کوچکی هم به وجود آمده باشد ولی برای تیم ملی باید آن ها را کنار بگذاریم چون تیم ملی برای ما ملاک است. خوشبختانه این روحیه در مسابقات جام جهانی علی رغم سه شکست نخستی که داشتیم، در دو برد بعدی ما خیلی تاثیر گذاشت و این روحیه و انسجام ایجاد شد که بچه ها واقعا همدیگر را تشویق می کردند و از بردن لذت می بردند که این برایم خیلی اهمیت داشت. خوشبختانه هم کادرفنی زحمت کشید، هم فدراسیون خیلی زحمت کشید که بتوانیم این انسجام را ایجاد کنیم و ایجاد شد. به نظرم این یک برد خیلی خوبی بود که ما توانستیم. بالاخره ما باید از نیروهای داخلی استفاده کنیم. الان خودتان می دانید برای فوتبال در زمینه استفاده از مربیان خارجی، چقدر مشکل ایجاد شده است. به نظرم آنجا ما تصمیم خیلی هوشمندانه ای گرفتیم. نه تنها از نظر هزینه بلکه از این نظر که یک مربی ایرانی چقدر می تواند موثر باشد. به این شکل نیست که برویم یک مربی خارجی ای که سوادش از مربی ایرانی کمتر است بیاوریم ولی چون خارجی است بگوییم خوب است. ما ارزیابی دقیقی در این مسئله داشتیم و بله بسکتبال نیازمند استفاده از مربی خارجی است و هیچ شکی در این باره که ما بتوانیم از دانش روز دنیا استفاده کنیم، نیست. ولی در قالب تیم ملی و در آن برهه از زمان که باید تصمیم درستی می گرفتیم، این تصمیم را کمیته فنی گرفت و ما هم تایید کردیم و خودم هم موافق بودم. آقای شاهین طبع آمد و سکان دار تیم ملی شد و انصافا همه از جمله ایشان زحمت زیادی را کشیدند. آقای قاسمی که مدیر تیم های ملی ما است و بقیه دوستانی که کنار آقای شاهین طبع بودند، بسیار در این مسئله زحمت کشیدند. توانستیم این حواشی را تا جایی که ممکن بود کم کنیم. نمی گوییم که اصلا حاشیه ای وجود نداشت چون بالاخره در هر تیم ملی ای هست. ولی خیلی حواشی کم شد و نتیجه آن را هم خوشبختانه گرفتیم. به نظرم من یک دستاورد خیلی خوبی بود که به عنوان یک تیم ملی بسکتبال با یک کادر کاملا ایرانی بتوانیم کسب سهمیه کنیم و چینی که آنقدر هزینه کرده بود و میزبان شده بود که کسب سهمیه کند، خب نتوانست اینکار را انجام دهد. به نظر من باید از این دستاورد استفاده کنیم. این دستاورد مال جامعه بسکتبال است و مال من هم نیست که بخواهم به اسم خودم تمام کنم. به اسم هیچکس نیست. به اسم ملت ایران، بازیکنان ایران و تیم ملی بسکتبال ایران است و این در تاریخ ثبت خواهد شد که المپیک 2020 توکیو که حالا به 2021 منتقل شده، تیم ملی بسکتبال ما با یک کادر ایرانی توانسته در این بازی ها شرکت کند و ما بتوانیم این روحیه وطن پرستی که به خاطر وطنمان بتوانیم از خود گذشتگی داشته باشیم را همیشه با خود داشته باشیم.
پس می توانیم این نتیجه را بگیریم که فدراسیون بسکتبال در دوران ریاست رامین طباطبایی به دنبال مربی خارجی نخواهد رفت؟
نه همچنین چیزی نیست. من خدمتتان هم گفتم که ما شاید مربی خارجی را برای رده های دیگر بیاوریم چون بستگی به نیاز ما دارد.
برای تیم ملی چطور؟
برای تیم ملی هم ممکن است که این کار را بکنیم. این بستگی به آن دارد که در آن برهه چه تصمیمی می توان گرفت. اگر یک مربی خارجی واقعا می تواند بسکتبال را تغییر داده و آن را ارتقاء دهد، صد در صد از مربی خارجی استفاده خواهیم کرد که بتواند تاثیر گذار باشد و نیازهای مار را برطرف کند. وگرنه من یک مربی خارجی بیاورم و آن مربی ای که باید انتخاب کنیم قیمتش خیلی بالا است. او را باید بیاوریم و ما هم 6 یا 7 ماه لیگ داریم. بعد او قرارداد ببندد و در این 6 یا 7 ماه هم کاری نتواند بکند و بعد برای 3 ماهی که از او استفاده می کنید هم تاثیر گذار نباشد. من چنین کاری نخواهم کرد چون از بودجه آن برای توسعه بسکتبال و افزایش و بهتر کردن زیر ساخت ها استفاده خواهم کرد. ولی اگر بدانیم این مربی می آید و علی رغم گران بودن بتواند بسکتبال را تغییر دهد، صد در صد اینکار را خواهیم کرد. بسکتبال ما به همچین مربی هایی نیاز دارد. ملاک فدراسیون بسکتبال همیشه استفاده از دانش روز بوده است.
تا سال 2021 کادر ایرانی باقی خواهد ماند یا ممکن است تغییر کند؟
ببینید با این تغییراتی که ایجاد شد، باید یک بررسی مجدد نسبت به این مسئله انجام دهیم. صد در صد سعی می کنیم که کادر، کادر خوبی باشد که بتواند این تیم ملی را در المپیک هدایت کند. ولی امکان رخ دادن اتفاقات دیگر هم وجود دارد. منتظر هستیم تا تصمیمات گرفته شود. گفته شده المپیک ماه آگوست شروع خواهد شد و باید ببینیم به چه شکلی می توان امسال را ادامه داد. الان نمی دانیم برنامه تدارکاتی ما به چه شکلی است چون وقتی برنامه تدارکاتی داریم باید حتما یک مسابقه برون مرزی داشته باشیم یا حالا تورنومنت های بین المللی داخلی ولی وقتی امکان آن وجود نداشته باشد، تمرین کردن کمی سخت می شود. منتظر هستیم تا ببینیم چه زمانی دوباره می توانیم تیم ملی را تشکیل دهیم و با کادر فنی صحبت کنیم تا تصمیم درستی را بگیریم که انشاءالله برنامه زمانبندی را تا المپیک با نظر کادر فنی انجام دهیم.
آقای طباباطبایی، همه می دانند در اکثر ورزش های کشورمان، حق و حقوق داوران ضایع می شود. در فدراسیون بسکتبال این موضوع چطور است؟ داورها راحت به حق و حقوق خود می رسند یا مشکلاتی دارند؟
ببینید وقتی من آمدم، حدود 700 میلیون تومان از حقوق دو سال قبل داوران مانده بود که نداده بودند. من سعی کردم در این دو سال آن را تسویه کنم. سعی کردم یک برنامه زمانبندی را درست کنم تا بتوانیم سریعتر حق و حقوق داورها را بدهیم ولی خوشبختانه تا الان که من خدمت شما هستم، شاید فقط یک قسط آخر داوران از لیگ گذشته مانده باشد. سعی کردیم همه را تسویه کنیم و آن 700 میلیون هم من همه را پرداخت کردم. سال 1397 هم کلا پرداخت کردم. سال 1398 هم حقوق دور رفت را پرداخت کردم و نصفی از دور برگشت مانده که منتظر هستیم تا بتوانیم از اسپانسر یا جاهای مختلف یک مقدار پول تهیه کنیم تا حق داوران را پرداخت کنیم. مبلغ خیلی ناچیزی مانده است. سعی کردیم که واقعا به داوران احترام بگذاریم. داوران ما خیلی زحمت می کشند. در اوایل لیگ حتی از جیب خودشان نیز می گذاشتند که بتوانند مسافرت کنند ولی ما سعی کردیم حمایتشان کنیم چون داورای خیلی خوبی داوریم. چهار داور الیت داریم که جزو برگزیده ها هستند. بقیه داوران هم خیلی خوب هستند. حدود یازده داور را به فدراسیون جهانی بسکتبال معرفی کردیم تا از آن ها در مسابقات بین المللی استفاده کنند. خوشبختانه سطح علمی و آموزش داوران ما خیلی خوب است و در آسیا واقعا جز سرآمدها هستیم چون لیگ خوبی داریم. بعد از لیگ چین یا ژاپن شاید ما در آسیا بهترین لیگ باشیم. داوران ما در بازی مهارت هایشان بهتر می شود ولی جاهای دیگر مثل قطر، سوریه، لبنان یا اردن که غرب آسیا هستند یا آسیای مرکزی یا حتی جنوب آسیا مثل هند و پاکستان و...بازی های آنچنانی ندارند. داوران ما چون زیاد قضاوت می کنند بنابراین خیلی با تجربه تر از بقیه هستند انشاءالله داریم برنامه ریزی مناسبی می کنیم که بتوانیم بیشتر داورهایمان را در بخش بین المللی تقویت کنیم و داوران بسیار زحمتکشی داریم که بدون هیچ چشم داشتی درحال انجام دادن کارشان هستند و از همینجا هم از آن ها تشکر می کنم نسبت به این سعه صدری که دارند.
آقای طباطبایی یک سری منتقدان هستند که نسبت به شرایط و اداره فدراسیون اعتراض دارند. جریان این نارضایتی که برخی منتقدان از شما و فدراسیون دارند، چیست؟
تاکنون هیچکسی در فدراسیون، همین حالا هم از رسانه شما اعلام می کنم، به صورت مکتوب راجع به یک روش کار، راجع به یک برنامه ریزی منسجم که امکان عملیاتی کردن آن وجود داشته باشد و واقع گرایانه باشد، با ما سخنی نگفته است. یعنی آن هایی که منتقد هستند یا دوستانی که ممکن است دلشان به حال بسکتبال بسوزد، به فدراسیون نیامدند که به من بگویند مثلا آقای طباطبایی در بسکتبال سه به سه، نظر ما این است که این روش باید انجام شود یا در بسکتبال پنج به پنج به این شکل یا در مدیریت تیم های ملی ما همچین نظری داریم. در استعدادیابی ما همچنین روشی را مدنظر قرار دادیم. تا الان هیچکسی به فدراسیون نیامده که همچین کاری را انجام دهد. ما سعی کردیم از دوستان کارشناسی که خودمان می شناسیم و نسبت به آن ها و دانششان آگاهی داشتیم، استفاده کنیم و از دانش خودمان هم استفاده کنیم.
متاسفانه انتقادات غیر منصفانه ای انجام می شود. واقعیات را نمی بینند و ایده آلیستی فکر می کنند. شما می دانید به محض این که من در سال 1397 به فدراسیون آمدم قیمت دلار 4 برابر شد، پول هواپیمایی که می دادیم 5 الی 6 برابر گردید و این در حالی بود که کار را با همان بودجه قبلی پیش بردیم و توانستیم در طول 2 سال گذشته، 46 سفر بچه ها را بفرستیم که 20 سفر مربوط به بانوان بود که قبل از آن ورزش بانوان اصلا توسعه ای نداشت. ما خیلی تلاش کردیم که ورزش بانوان را هم در بخش قهرمانی و هم در بخش گروهی توسعه دهیم و این کار را کردیم. به نظرم باید همه مسائل را با هم دید. این که فقط نیمه خالی لیوان را ببینیم منصفانه نیست. شاید برخی افراد دوست دارند به فدراسیون بیایند و ما شغلی به آن ها بدهیم. من سعی می کنم افرادی را انتخاب کنم که موثر باشند و نمی توانم هر فردی که متقاضی حضور در اینجاست را بپذیرم چون باید آن افراد در یک جمع، صلاحیتشان بررسی شود. اکنون فضای مجازی این اختیار را به افراد داده که هر ناملایمتی ای از فدراسیون دیدند را در آن جا به اشتراک بگذارند ولی من آماده ام که به صورت مکتوب انتقادات را بپذیرم. ما اگر برنامه یا انتقادی داریم باید پیشنهادی بدهیم. اگر این گونه باشد و بتوان آن را اجرایی کرد، من با روی باز می پذیرم و بدون شک آن مورد قبول واقع خواهد شد. متاسفانه فکر می کنم برخی به دنبال سهم خواهی هستند. من نمی توانم همه را راضی نگه دارم. در واقع هیچ مدیری نمی تواند این کار را انجام دهد. من اصلا برای این در فدراسیون حضور ندارم که همه را راضی نگه دارم. در واقع من باید در راه درست قدم بردارم. مشخصا امکان دارد در راهی که می روم انتقاداتی وجود داشته باشد یا خودشان نیز می خواهند سهمی داشته باشند. اگر کسی می خواهد سهمی داشته باشد باید موثر ظاهر شده و انسان هایی قوی از نظر اجرا و تفکر باشند ولی وقتی کسی این گونه نمی تواند تفکر کند و فقط به دنبال گرفتن سهم است، هیچ گاه اجازه نخواهم داد وارد حوزه بسکتبال شود چرا که برای من چیزی جز هزینه ندارد. به هر حال نه تنها فقط به فدراسیون بسکتبال بلکه به همه فدراسیون ها انتقاداتی وارد است اما در این جا سعی کرده ایم که یک محیط باز ایجاد کنیم. برخی معتقدند که این محیط بسته است ولی اگر خودشان در فدراسیون حضور داشتند، می گفتند محیط بسیار باز است. من باید اجازه دهم که همه بیایند و نظراتشان را بدهند و بر حسب آن شرایط، توانایی و استعدادی که دارند از آن ها استفاده کنم. حتی تجربی نیز می توان به صلاحیت افراد پی برد. مثلا برخی افراد معرفی می شوند و در هیچ موردی سابقه موفقی نداشتند. من نمی توانم چنین شخصی را به فدراسیون بیاورم. همان فرد می آید و در فضای مجازی علیه فدراسیون انتقاد می کند. خوشبختانه من انتقادی ندیده ام که راجع به عملکرد باشد و بیشتر فردی و سلیقه ای است. مثلا از من خواستند کاری انجام دهم ولی به آن عمل نکرده ام و آن شخص بابت این مسئله به منتقد فدراسیون تبدیل شده است. یا مثلا در حال حاضر خیلی ها علاقه دارند به عنوان سرمربی تیم ملی بسکتبال انتخاب شوند ولی ما فقط می توانیم یک نفر را انتخاب کنیم. بنابراین آن هایی که ممکن است در این پست انتخاب نشوند، به منتقد فدراسیون تبدیل خواهند شد. انتقاد اشکالی ندارد ولی این که یک مدیر بخواهد همه را راضی نگه دارد امکان پذیر نیست. بنابراین سعی کرده ام در مسیری قدم بردارم که فکر می کنم درست است. خدا را شکر تاکنون نیز عملکرد خوبی به خصوص در زمینه بانوان داشته ام و زیرساخت ها را تا جایی که ممکن است افزایش داده ام. همین دور روز پیش یک زمین 2000 متری برای فدراسیون گرفتیم که حصارکشی آن نیز انجام شده است و به زودی افتتاح خواهد شد. بنابراین در حال افزایش زیرساخت ها هستیم؛ چیزی که مورد نیاز بسکتبال است. ان شاءالله که بتوان بسکتبال را رونق بیشتری داد.
آقای طباطبایی، رابطه مصطفی هاشمی و مهران شاهین طبع چندان جالب نیست و این را همه می دانند. رقابت در لیگ باعث شده که این رابطه بدتر نیز شود. شما به عنوان رئیس فدراسیون بسکتبال کاری برای بهبود این رابطه انجام داده اید؟
به هر حال همه جا رقابت وجود دارد ولی رقابت باید سالم باشد. من هم با آقای هاشمی و هم با آقای شاهین طبع در تیم ملی دانشجویان در دهه شصت هم بازی بودم و ما با یکدیگر رابطه بسیار نزدیکی داشتیم. این رقابت وجود دارد و شاید در 20 سال گذشته تخاصم بیشتری پیدا کرده است. من با هر دوی آن ها رفاقت دارم و با هر دو در فدراسیون ملاقات می کنم. کارهایی کرده ام که این رقابت بین آن ها منطقی پیش رود. این دو گلایه هایی از هم دارند ولی هر دو مربیان بزرگ هستند و باید در کنار یکدیگر برای بسکتبال موثر ظاهر شوند. من به آقای هاشمی گفته ام که در بسکتبال بیشتر می توانی موثر باشی و حتی به او پیشنهاد کردم که یک آکادمی ملی بسکتبال به اسم خودش بزنیم تا بتواند اطلاعاتش را به بقیه مربیان انتقال دهد. به آقای شاهین طبع نیز گفتم که باید این رقابت سالم پیش برود. ما باید از رقابت ناسالم پرهیز کنیم. صحبت هایی انجام داده ایم و امیدواریم مشکلات را در آینده برطرف کنیم ولی در کل رقابت سالم، خوب است و باعث رشد می شود. همه می خواهند دانش خود را افزایش داده و آن را به رخ دیگران بکشند و این اتفاق خوبی است ولی من خودم مخالف هستم که این رقابت به رقابت ناسالمی تبدیل شود و به بسکتبال ضرر بزند. بنابراین سعی خواهم کرد که جلوی رقابت ناسالم را بگیرم.
جدا از این مسئله این به صلاح است که سرمربی تیم ملی همزمان در لیگ نیز مربیگری کند؟
نظر شخصی ام این است که اگر این گونه نباشد بهتر است ولی در صورتی این مسئله درست است که 40 الی 50 مربی خیلی خوب داشته باشیم و بگوییم آقای شاهین طبع و یا در کل سرمربی تیم ملی دیگر در لیگ مربیگری نکند. من اگر بخواهم این کار را بکنم در واقع از حق و حقوق آن فرد گرفته می شود. چون آن فرد می خواهد زندگی کند و نیازمند حقوقی کافی برای خود و خانواده اش است و در عین حال می خواهد از دانشش نیز بیشتر استفاده شود. برای مثال اگر از آقای شاهین طبع در لیگ استفاده نمی کردیم، نمی توانستیم در لیگ بسکتبال از دانش چنین مربی ای استفاده کنیم. یعنی جامعه بسکتبال و بازیکنان را از اطلاعاتی که آقای شاهین طبع دارد، محروم می کردیم. در حال حاضر که مربیان با دانش اندکی داریم اجازه خواهیم داد که مربیان تیم ملی در باشگاه ها نیز فعالیت کنند. این مربیان در جامعه بسکتبال ما انگشت شمار هستند و باید 12 ماه سال کار کنند تا بتوانند خدمات شان را ارائه کنند. زمانی که مربیان با دانش زیادی داشتیم، آن موقع بهتر است که مربیان تیم ملی در زمینه باشگاهی دیگر فعالیت نکنند.
خلاصه ای از دستاوردهایتان را در بسکتبال و این که چه برنامه هایی برای آینده دارید، بگویید.
دستاورد ما این بوده که بتوانیم ساختار و تشکیلات مناسبی را در سطح فدراسیون جهانی ایجاد کنیم و بتوانیم زیرساخت های بسکتبال را افزایش دهیم. داشتن یک محیط اداری مناسب، یک خوابگاه، یک کمپ تیم های ملی مناسب از جمله این زیرساخت ها هستند. توسعه ورزش قهرمانی از دستاوردهای ما بوده که روش برگزاری مسابقات را تغییر داده و مسابقه محور کرده ایم که این برای کشف استعداد های بیشتر بوده است. یعنی رده های سنی تیم های پایه مانند زیر 10 سال، زیر 15 سال، زیر 16 سال، زیر 17 سال، زیر 18 سال و... را از یکدیگر جدا کرده ایم تا بتوانیم جامعه مخاطب مان را افزایش دهیم. در عین حال فضایی را در لیگ ایجاد کردیم که لیگ از 9 تیم به 14 تیم افزایش یافت. در همین حین لیگ یک به 25 تیم و لیگ نوجوانان و جوانان نیز به 53 تیم رسیدند. بنابراین فضایی که ایجاد کردیم با زیاد کردن مسابقات موجب شد تعداد بسکتبالیست ها بیشتر شده و استعدادها نیز افزایش یابند و این کاری است که کشورهایی مانند آمریکا، اسپانیا و استرالیا انجام می دهند. در بخش زیرساخت ها نیز سالن افراسیاب را داریم. یک زمین نیز همان طور که اشاره کردم گرفته ایم که قرار است دو سالن بسکتبال از آن به دست آید که ان شاءالله با جذب اسپانسرهای مختلف آن را به بهره برداری خواهیم رساند.
قرار بود که ورزشگاه شهید شیرودی یا امجدیه سابق را هم به فدراسیون بسکتبال بدهند. آیا پشیمان شده اند؟
بله. آن را پیگیری خواهیم کرد. بحث بیشتر روی تعداد روزهای استفاده از آن است چرا که خودشان می خواستند آن را 3 روز در اختیار داشته باشند. در این خصوص صحبت خواهیم کرد که آن را نیز در فدراسیون بسکتبال داشته باشیم. به هیئت های استان ها کمک کرده ایم. سعی کرده ایم که هر هیئت یک سالن اختصاصی خانه بسکتبال داشته باشد. در بخش اسپانسرها خیلی خوب ظاهر شدیم. با شرکت مات قرارداد بستیم که یک برند بسیار معتبر است و از تمام بسکتبال در حال حاضر حمایت می کند. در کل بخش تجاری را به بسکتبال برگردانده ایم که اسپانسرها بتوانند سرمایه گذاری کنند. مثلا برای جام جهانی شرکت های بسیاری برای اسپانسری جلو آمدند. ما نیز سعی کرده ایم که هم برای بسکتبال درآمدزایی کنیم و هم به جوانان کشور خدمات دهیم. همچنین به دنبال استعدادیابی و پرورش مربیان هستیم. در حال حاضر ارتباط خوبی با فیبا داریم که بتوانیم کلاس های مربیگری برگزار کنیم. در داوری نیز به همین شکل مانند مربیگری است. خوشبختانه ارتباط بین المللی مان بسیار بهتر شده است. در مورد توسعه بانوان نیز بگویم تا قبل از حضور من در فدراسیون بسکتبال اصلا مسابقه ای در بخش بانوان برگزار نمی شد ولی اکنون از 45 سفری که بچه ها را برده ایم، 20 سفر مختص بانوان بوده است. در جام جهانی در بخش انفرادی بانوان، یک برنز گرفتیم که بسیار برای بسکتبال بانوان اهمیت دارد. در غرب آسیا دو تیم باشگاهی ما مقام آوردند. تیم ملی ما در غرب آسیا سوم شد. به نظرم با توجه به مشکلات و چند برابر شدن هزینه ها در دو سال اخیر، در بخش بانوان بسیار خوب کار کرده ایم. نمی خواهم از خودم تعریف کنم ولی داده ها و مستندات این را نشان می دهند. ان شاءالله نیز به دنبال این خواهیم بود که در 2 سال بعد بیشتر بخش بانوان را ارتقا دهیم.
آقای طباطبایی خیلی ممنون که مقابل دوربین طرفداری در حضور سرزده ما از فدراسیون بسکتبال قرار گرفتید. ما صفحه رسمی فدراسیون بسکتبال را به عنوان اولین صفحه رسمی فدراسیون های ورزشی در رسانه طرفداری ایجاد خواهیم کرد. صحبت پایانی...
امیدوارم که زودتر از وضعیتی که ویروس کرونا به وجود آورده رهایی یابیم. از همه بینندگان و جامعه بسکتبال تقاضا دارم که حمایت کنند و ان شاءالله در کنار یکدیگر بتوانیم جامعه ای آرام برای ارتقای بسکتبال داشته باشیم و به آن جایگاهی که ظرفیت بسکتبال است، بتوانیم برسیم.
رامین طباطبایی رییس فدراسیون بسکتبال از نمای دوربین طرفداری
