چلسی در نظر دارد برای بازگشت به صدر اروپا تحت مربیگری فرانک لمپارد برنامه ریزی کند. این طرح مسلما یک انقلاب نیست اما مطمئناً پوست اندازی است!
حتی اگر کسی اشتراک ژورنال The Athletic را نداشته باشد ، هنوز می تواند به پادکست های Ornstein & Chapman یا پادکست Straight Outta Cobham گوش دهد تا اطلاعاتی در مورد حضور تیمو ورنر در چلسی را یاد بگیرد. برخی از نکات در هر دو پادکست در مورد ورنر اشاره شده اما چند نکته مهم را جا انداخته اند.
اولین مورد این است که ، به طور سنتی ، چلسی باشگاهی نیست که بطور کلی برنامه بلند مدت داشته باشد. ورنر ، اگر امضا کند ، بیشتر به دنبال فرصت بود تا یک تصویر برای جلد روزنامه ها . دوم این که چلسی در حال حاضر برنامه سه ساله ای را دارد آماده می کند .
سال اول تثبیت باشگاه است. آبی ها در حال حاضر هنوز باید در آن مرحله باشند. سال دوم تقویت و آماده سازی برای چالش های نایب قهرمانی است. چلسی اکنون این کار را انجام داده است. سرانجام ، سال سوم ، سال بازپس گیری لیگ جزیره است . این طرح به خودی خود انقلاب نیست اما برای باشگاهی که در سالهای اخیر برنامه های زیادی نداشته است ، پوست اندازی به حساب می آید
تثبیت این باشگاه ( سال اول از برنامه سه ساله ) مطمئناً کوتاهترین قسمت از برنامه بود و از قبل مشخص بود که نیازی به یک فصل کامل ندارد. آبی های لندن به یک مربی نیاز داشتند که به سادگی باشگاه را مجدداً به اصالت خودش برگرداند . نه صرفا کپی آماتور گونه ای از پپ گواردیولا یا هر کس دیگر . انقلاب جوانان آکادمی به این حرکت کمک شایانی کرد.
بازیهای لیگ به دلیل کرونا متوقف شدند ولی آبی ها همچنان شانس قهرمانی در جام حذفی را دارند ، اما در کل این باشگاه در حرکت به سمت اجرای برنامه های سال دوم از برنامه سه ساله تیم هست . توقف بازی های لیگ این اجازه را به تیم می دهد تا از شروع سال دوم حضور حکیم زیاش و (احتمالا) تیمو ورنر در تیم قطعی شود . حضور آبی ها در بازار نقل و انتقالات هنوز تمام نشده . یک دفاع چپ ، هدف بعدی است .
سال دو و سه سال ، دقیقاً مثل سال اول و دو برنامه ، با هم مخلوط می شوند. چلسی در واقع تنها چند بازیکن کلیدی با بازگشت به صدر فاصله دارد. زیاش و (امیدوارم) ورنر این مسئله را نزدیکتر کنند ، اما یک دفاع چپ جدید و شاید یک دفاع مرکزی جدید و/یا دروازه بان جدید چلسی رو مستقیما به سال سوم (سال آخر) از برنامه سه ساله می فرستد .
در کل ، این طرح دیوانه واری نیست . این برنامه سه ساله با انتصاب فرانک لمپارد و پترچک و گفتن فلان بازیکن و بهمان بازیکن را تا تاریخ فلان بخر شروع نشده بلکه ایده بزرگتری پشت این برنامه است . در عوض ، آنها یک چارچوب ساده با انعطاف پذیری زیادی تشکیل دادند . آنها با ارزش ترین هدیه را از رومن آبرامویچ گرفتند : زمان .
کل مفهوم یک برنامه سه ساله در چلسی مفهومی تازه است . فقط به این دلیل که باید خیلی فکر کنید تا به یاد بیاورید آخرین فردی که چنین برنامه سه ساله ای که به او پیشنهاد شد که بود . آنتونیو کونته؟ احتمالاً با توجه به اینكه اوضاع در اوایل تابستان رو به وخامت بود نمیتوانیم در مورد او اینطور فکر کنیم . ژوزه مورینیو به احتمال زیاد بهترین ایده است و فعالیت های تابستان فعلی کاملاً شبیه فعالیت های تابستان 2014 است. حداقل روی کاغذ ، برنامه سه ساله مشابه ای به نظر می رسد. فصل 2013/2014 برای تثبیت (سال اول) ، فصل 2014/2015 برای به چالش کشیدن عناوین (انجام شد) (سال دوم ) ، و فصل 2015/2016 به منظور بازیابی تاج و تخت که برنامه با اخراج مورینیو متوقف شد .
چلسی ، لمپارد و چک برنامه ای را در پیش دارند. آنها تا حدودی جلوتر از برنامه هستند و این بدان معنی است که آنها باید برای آینده نیز برنامه ریزی کنند. اما در حال حاظر شنیدن همین کلمه که چلسی برنامه ای برای آینده دارد نیز خوب و خوشحال کننده است . حتی شده یک برنامه ساده !
منبع : The Pride Of London
