مطلب ارسالی کاربران
پیشنهاد فیلم / رنگ انار
فیلم رنگ انار، فیلمی است پر از نماد و مفهوم. در تمام 75 دقیقه فیلم بازیگران با نگاه به دوربین نقش آفرینی میکنند،گویی ما بازیگرِ فیلم آن ها هستیم و ان ها تماشاگرانِ ما.
فیلمی شگفت انگیز که هیچ یک از قواعد و اصول سینمای داستان گو را رعایت نمیکند. پاراجانوف با ستایشی بی دریغ از مظاهر فرهنگ ارمنی، به احیای زیبائی شناسی هنرهای نمایشی قومی می نشیند که بارها مورد تهاجم قرار گرفته است. تطابق صحنه های فیلم با وقایع مکتوب زندگی سایات نووا (1712 - 1795) به دشواری ممکن می شود و می بینیم که شاعر ملی تبدیل به نمادی مسیح گونه میشود تا بر پیکر کم جان فرهنگ مردمش بدمد. تصاویر فیلم زیبا هستند و موسیقی، پابه پای تصاویر، هیجان انگیزترین صحنه ها را خلق میکند. شاید ارتباط تماشاگری که عادت به هنر روائی کلاسیک دارد با این فیلم استثنائی دشوار باشد، اما پاراجانوف آن چنان هر کادر فیلم را با اشیاء و نشانه های هنری انباشته است که عکس العملی جز ستایش باقی نمیگذارد. در مقابل رنگ انار می بایست تعصبات هنری را کنار گذاشت و به تصاویری دل سپرد که در تاریخ سینما نظیری ندارند.
نسخه اصلی فیلم که در 1969 آماده نمایش بود، برخلاف میل و نظر پاراجانوف ( سارکیس پاراجانیان) کارگردان مشهور ارمنی است و به بهانه ثقیل بودن، توسط سرگئی یوتکهویچ تدوین (یا در واقع) قطعه قطعه شد و به شکل فعلی درآمد.
شناسنامه:
فیلم: رنگ انار - عنوان دیگر فیلم : صایات نووا
کارگردان: سرگی پاراجانوف
کشور: اتحاد جماهیر شوروی
سال ساخت: 1969
زبان: ارمنی
