خب دیشب بانوی پیر باز هم تو ucl به موفقیت نرسید و طبق معمول هر سال انتقادات از این تیم شدت گرفته. جدا از کری خوانی اینتریها و مسیفنها میخوایم ببینیم مشکل از کجاست.
در ابتدا باید گفت هیچوقت تو موفقیت و شکست یک تیم یک عامل دخیل نیست. پس نمیشه گفت شکست دیشب فقط تقصیره مربیه.
یوونتوس این سالها با هیچکدام از سه مربی ایتالیایی خودش تو اروپا موفق نبوده. اولا باید اعتراف کرد که یووه یک سطح از تمام تیمهای سری آ برتره و به قول پیانیچ دیگه قهرمانی سری آ نباید اولویت بیانکونری باشه.
انتونیو کنته با داشتن بهترین خط هافبک اروپا (پیرلو ، ویدال و مارکیزیو) در اروپا خیلی بد بود. البته اوایل استارت یووه برای اوج گیری بود ولی کنته تفکراتی مختص خودش داره بر پایه جنگندگی و دفاع. که بعضا باعث میشه اینسینیه رو میخ نیمکت کنه! مکس الگری در لول پایینتر از فرگوسن استاد بازی گرفتن از بازیکناست. اون تو میلان از الشعراوی و دیشیلیو ستاره ساخت. تو یووه هم خدیرا متوئیدی و موراتا و... تو زمان مکس خیلی از وضع الآنشون بهتر بودن. و سرانجام ساری با سبکی کاملا متفاوت از دو مربی قبلی و کلا متفاوت از یووه.
زمان ساری bbc از هم پاشیده شده بود و دکتر مصدوم بود. و ضعف ساری در کارهای دفاعی به حساب بونوچی و دلیخت گذاشته شد(مربی خیلی تو نحوه عملکرد بازیکن اثر میذاره) یووه کانسلو رو با دنیلو عوض میکنه! و جانشینی برای پوگبای خلاق نمیگیره با این حساب که دیگه مکس هم نیست که از امثال خدیرا بازی بگیره . یووه رمزی و ربیوت رو چون مفت بودن میخره! و میزاره پشت رونالدوی گرانقیمت. رمزی که در ارسنال(تیم معمولی انگلیس) هم کاملا معمولی بود و ربیوتی که تو لیگ فرانسه کمی مستعد نشان داده بود و یکدفعه در حالت ناامادگی به یووه اومد. مصدومیت های داگلاس کاستا هم به کنار و مدیران یووه و ساری که برای قهرمانی اروپا روی هیگواین تمام شده حساب باز کردند! حالا که موند؟ یه رونالدو و یه دیبالا و پیانیچ ؛ این سه تنها نفرات موفق یووه بودن!
خلاصه بگم مقصر اصلی ناکامی یووه تو اروپا فقط و فقط مدیرانی هستن که به قهرمانی ایتالیا اکتفا میکنن و مهمترین طرحشون برای اروپا اوردن رونالدوست.
اولا اوردن ساری به تیم دفاعی یووه اشتباه محض بود ضمن اینکه ساری در حد قهرمانی اروپا نیست.
دوما حالا که ساری رو اوردن حداقل ابزار مناسب سبکش رو باید اماده میکردن.
در کل انتخاب اشتباه رونالدو وساری اومدن به یووه ای هست که مدیراش برنامه مشخصی ندارن.