باید گریه کرد به حال این فوتبال . باید گند زد به این جنبه و ظرفیت پایین .
یکی تیمش میبازه میاد کنفرانس و همه رو به توپ میبنده در حالیکه خودش سراپا عیب بوده و با تمام قدرت ریده تو ترکیب و بازی .
یکی تیمش تو پنالتی میبره ، قبل فینال حذفی در حالیکه بعد n سال تیمش داره به یک جام میرسه استعفا میده .
به استقلال و اتفاقاتی که داره واسش میوفته کاری ندارم خودشون بهتر میدونن چخبره تو تیمشون .
روی صحبتم با یحیی هست .
فروردین نود و چهار نقطه ی عطف پرسپولیس بود که برانکو به ما اضافه شد . برانکو رو شخصِ من بخاطر جام هایی که برامون کسب کرد و اقتداری که به ما برگردوند نمیپرستم بخاطر فرهنگی که ایجاد کرد بخاطر ذهنیت برنده ای که ایجاد کرد و بخاطر تاثیراتی که بعد رفتنش هم ماندگار هست میپرستم . کالدرون رو با تیم حشری ای که ساخته بود و قهرمانی نیم فصلش و جَنَمش بخاطر نشستن جای برانکو به یاد نمیارم بخاطر جاه طلبی که به تیم داد بخاطر اقتدار و نظمی که جلوی بازیکن داشت و بخاطر صداقتش با هوادار و بخاطر اینکه تو تمام شرایط و سختی هایی که بود کارش رو میکرد تا جاییکه پارو به دست شد واسه تیم و به تیم این پیام رو رسوند که بهونه هرگز و باید در هر شرایطی تلاش کرد به یاد میارم .
پرسپولیس پرقدرت ما حاصل چارتا تاکتیک چینی و چار پنج تا ستاره که رفتن و موندن نیست . حاصل یه تفکر برنده و تلاشگر هست حاصل یک ایده ی بدون بهانست .
اقای گلمحمدی شما اولین نفر تو تاریخ نبودی که دربی رو باختی و آخرین نفرش هم نیستی . اما میتونی اولین کسی باشی که بعد دوتا اسطوره داری روحیه ی برنده رو از بین میبری داری و با بهونه آوردن و حاشیه ساختن و رفتارهای بچگانه ، نقاط ضعفت خودت و تیمت رو فراموش میکنی .
چیزی که پرسپولیس رو به این قدرت رسوند ، تلاش همیشگی واسه برد و عبرت گیری از شکست بود .
اینجا جایی نیست که انتظار داشته باشی با بهونه آوردن و مقصر جستن بتونی ضعف هات رو بپوشونی .
هوادارای پرسپولیس عادت ندارن که با مامان و بابا ساختن و بت ساختن و علت تراشی شکست رو توجیه کنن . ما تو این هفت سال یاد گرفتیم اگر باختیم قبول کنیم و احترام بزاریم و یاد بگیریم و تلاش کنیم .
یاد بگیر یحیی عزیز یاد بگیر . فکر کن و خراب نکن . اشتباه کن ویران نکن . بازی رو بباز اخلاق رو نباز .
به امید موفقیت تیم محبوبم پرسپولیس .
همچنین تبریک به دوستان استقلالی بابت برد تو دربی .
