دیمیتار برباتوف کار کردن با سر الکس فرگوسن را مایه افتخار می داند ولی هرگز نمی تواند روزی را فراموش کند که به تصمیم او، در مهم ترین مسابقه عمرش بازی نکرد.
به گزارش طرفداری و به نقل از گاردین، در ماه می 2011 سرمربی منچستریونایتد به برباتوف گفت در ترکیب اصلی تیمش در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل بارسلونا حضور نخواهد داشت؛ بدتر از آن، قرار نبود برباتوف حتی روی نیمکت قرار بگیرد. پس از این اتفاق، مهاجم بلغارستانی شیاطین سرخ دیگر هرگز به شرایط قبلی نرسید و یکسال بعد به فولام فروخته شد.
برباتوف که به تازگی کتاب زندگینامه خود را با نام «روش من» روانه بازار کرده است، از فرگوسن خواست تا پیش گفتاری برای آن کتاب بنویسد و سرمربی پیشین منچستریونایتد نه تنها این کار را انجام داد، بلکه ضمن عذرخواهی از برباتوف به تصمیم اشتباهش در سال 2011 اعتراف کرد.
زمانی که دیدم چه چیزی برای من نوشته است، احساسات دو گانه ای به من دست داد. اول از همه، کسی از عبارت «متأسفم» استفاده می کند که شخصیتی قوی داشته باشد و همین نشان می دهد سر الکس چه فردی است. حرف هایش باعث شد حس خوبی پیدا کنم. با این حال نمی گویم غافلگیر شدم چون همیشه فکر می کردم که می توانستم در آن بازی در ترکیب تیم باشم. اما آن اتفاق مربوط به گذشته است و دیگر نمی توان به گذشته برگشت.
درسی که برباتوف از فرگوسن آموخت
یونایتد در آن بازی 3-1 شکست خورد و در آن فینال مایکل اوون به جای برباتوف روی نیمکت نشست. برباتوف بعدها گفت زمان جدایی از منچستریونایتد با فرگوسن خداحافظی نکرده است ولی حالا می داند که آن تصمیم هم بخشی از شغل فرگوسن بود.
می دانم اگر روزی سرمربی شوم و تیم من در فینال بازی کند، من هم باید تصمیم مشابهی نه فقط در مورد یک بازیکن، بلکه چند تن از بازیکنان تیم خودم بگیرم. حالا تلاش می کنم همه تصمیمات را از دریچه دید یک مربی درک کنم.
حسرتی فراموش نشدنی
پس آیا برباتوف، فرگوسن را بخشیده است؟
رابطه خوبی داریم. چیزی وجود ندارد که بخواهم به خاطر آن او را ببخشم. هرگز حس بدی پیدا نکردم، بلکه فقط آن تصمیم مرا ناراحت کرد. در ابتدا واکنش شدیدی نشان دادم و غمگین شدم. اما با گذشت زمان متوجه آن تصمیم می شوید. با در نظر داشتن این ها، اگر حق انتخاب داشتم که در یک بازی حضور پیدا می کردم، آن فینال سال 2011 لیگ قهرمانان اروپا بود. من در آن فصل بهترین گلزن یونایتد بودم و در لیگ هم (به طور مشترک) بهترین گلزن شدم. فرم خیلی خوبی داشتم و احساس می کردم که با هر شوت می توانم گلزنی کنم. به نظرم می توانستم در آن بازی به تیم کمک کنم.
شکوفا شدن در محدودیت ها
نکته جالب دیگر در مورد زندگی برباتوف، پیشینه او است که به جنوب غرب اوکراین بر می گردد. در آن زمان بهترین شرایط برای تبدیل شدن او به یک فوتبالیست مهیا نبود ولی برباتوف فوتبالیست نامداری شد و بخشی از این شهرت، به کنترل توپ های بی نظیر او بر می گردد.
توپ فوتبال؟ نداشتم! یک توپ بسکتبال بود که آن را به هوا پرتاب می کردم و تلاش می کردم آن را با پا کنترل کنم. هزاران بار این کار را تکرار کردم. این روزها نسل جوان از توپ فوتبال کافی برای تمرین کردن برخوردار هستند ولی مهم ترین چیز داشتن علاقه، انگیزه و ثبات لازم برای تکرار و تکرار است. گاهی ساده ترین چیزها بیشترین تأثیر را دارند.
برباتوف در منچستریونایتد دو بار قهرمان لیگ برتر شد، به یک قهرمانی در جام باشگاه های جهان دست یافت و یک لیگ کاپ هم به دست آورد. در حالی که او آماده برداشتن گام بعدی در دوران حرفه ای خود (این بار به عنوان سرمربی) است، چه توصیه ای برای یک دیمیتار برباتوف 10 ساله خواهد داشت:
که هیچ چیزی را عوض نکند و به روش خودش جلو برود. شاید به او بگویم وقتی به باشگاه جدیدی می رود یا افراد جدیدی را می بیند، بیشتر حرف بزند؛ این که چندان خجالتی نباشد. حقیقتا به ندرت با کسی وارد مکالمه می شوم.
