Algernon Moncrieffهیچوقت فراموش نمی کنم اون روزی رو که خیلی کم سن و سال بودم و یه تیم داشت به آلمان گل میزد و منم داشتم حرص می خوردم. به محض اینکه آلمان گل میزد اونها بعد از چند دقیقه جواب میدادن. اشتباه نکنم سال اول مدرسه بودم. یواش یواش با خوندن تنها مجله اون زمان (دنیای ورزش) فهمیدم که رقیب ماتئوس و کلینزی و ... که ازش متنفر بودم همین مارادونا بوده. جام نود شد، و من احتمالا ده ساله، دل تو دلم نبود که آرژانتین به آلمان بخوره و ماتئوس انتقامم رو از مارادونا بگیره. سر آخر هم یکی از بهترین روزهای کودکیم رقم خورد و آلمان قهرمان جهان شد.
علیرغم همه اینها همیشه مارادونا برای من بسیار قابل احترام بود. رقیبی که می تونست تفاوت های بزرگی رو رقم بزنه. هیچوقت از مشکلاتش تو زندگی شخصیش و ناکامیش در قامت مربی خوشحال نشدم که بسیار متاثر شدم.
امروز روز تلخی برای فوتبال هست. روحش شاد.
