محمودآباد نام شهری ساحلی در مجاورت دریای خزر است. این شهر مرکز شهرستان محمودآباد است. اقتصاد این شهر برپایه گردشگری، ماهیگیری و کشاورزی استوار است. محمودآباد بر سر جاده ساحلی و در مجاورت دریای خزر قرار دارد. همچنین جاده محمودآباد-آمل ارتباط آن را با جاده هراز برقرار می‌کند. مهمترین شهرهای اطراف آن، نور در غرب، آمل در جنوب و فریدون‌کنار و بابلسر در شرق می‌باشد.
بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران، جمعیت شهر محمودآباد در سال ۱۳۷۵ خورشیدی، ۱۹٬۸۸۳ نفر بوده که در سال ۱۳۸۵ به ۲۷٬۵۶۱ نفر رسیده‌است و در سال ۱۳۹۰ جمعیت این شهر به ۳۱٬۷۷۱ رسید و در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۳۷٬۸۴۴ نفر شده‌است. مردم محمودآباد به گویش آملی که گویشی از زبان مازندرانی است صحبت می‌کنند.
شهر فعلی محمودآباد از قدمت تاریخی زیادی برخوردار نیست. اگرچه تاریخ محمودآباد با روستای تاریخی اهلم در مجاورت آن یکی دانسته می‌شود؛ ولی تا دوره ناصرالدین‌شاه تنها اثر معماری مهم، راه ساحلی شاه عباسی و یک امامزاده بوده‌است. آغاز احداث بنای فعلی شهر محمودآباد به حاج محمدحسن‌خان اصفهانی (پدر محمدحسین امین‌الضرب) در دوره ناصرالدین‌شاه بازمی‌گردد. او اقدام به ساخت مسجد، کاروانسرا (بعدها قلعه)، بندر، حمام، ساختمان تجاری، ابنیه مسکونی و همچنین راه‌آهن کوچکی از بندر تا دامنه‌های البرز در جنوب شهر نمود. راه‌آهن مزبور مدتی بعد با کارشکنی درباریان و به بهانه به خطر افتادن جان چارپایان منطقه برچیده شد.
بر خلاف گذشته که اقتصاد شهر محمودآباد مبتنی بر صنایع کوچک بود، امروزه گردشگری، کشاورزی و ماهیگیری اساس اقتصاد شهر را تشکیل می‌دهد. بازار محمودآباد در بین شهرهای کوچک اطراف مرکزیت داشته و شهرک‌های توریستی فراوانی در اطراف شهر رشد کرده‌اند. شهر محمودآباد دارای چهار پارک به نام‌های ملت، مرکزی، لاله و طاهباز است و طرح سالم‌سازی دریا نیز در آن برقرار می‌باشد. هتلها و امکانات اقامتی زیادی نیز برای گردشگران در محمودآباد و اطراف آن وجود دارد.
محمودآباد از شهرهای جلگه ی جنوب دریای کاسپین دارای زمین‌های شالیزار حاصلخیزی است. به جرات می‌توان گفت محمودآباد یکی از قطب‌های تولید برنج با کیفیت معطر و خوش‌پخت در شمال ایران و به قولی در دنیا می‌باشد. از ارقام معروف برنج‌های زیر کشت مزارع برنج می‌توان به: طارم عطری، ندا، نعمت، فجر، دم سیاه، ب ۱ اشاره نمود.
این شهرستان نزدیک‌ترین شهرستان ساحلی به پایتخت کشور است. این شهرستان دارای یک فرودگاه نظامی و آموزشی وابسته به نیروی هوایی ارتش می‌باشد که از سال ۱۳۹۲ با مشارکت بخش خصوصی پروازهای تفریحی و آموزشی با هواپیماهای دونفره فوق سبک برای عموم مردم در آن انجام می‌گیرد و موجب رونق گردشگری در این شهرستان شده‌است.
تا دوره ناصری خبری از شهری به نام محمودآباد نبود تا اینکه حاج محمدحسن‌خان اصفهانی، پدر محمدحسین امین‌الضرب، تاجار معروف دوره قاجار، دست به کار ساخت شهر شد. محمودآباد در ابتدا تنها مسجد، بندر، ساختمان های مسکونی و راه آهن داشت تا آنکه در سال ۱۳۰۸ و پس از آن مجددا اصلاح و بخش های جدیدی به آن افزوده شد. محمودآباد که اقتصادش برپایه ماهیگیری، برنج کاری و کشاورزی می‌چرخد، با نور در غرب، آمل در جنوب و فریدون‌کنار و بابلسر در شرق هم مرز است و علاوه بر ساحل زیبای سرخ رود که مهمترین جاذبه گردشگری آن است، مکان های تفریحی زیادی دارد. مهمترین محصولات این منطقه را برنج و مرکبات تشکیل می‌دهد. سبدبافی، گلیم بافی، جاجیم بافی، سفال، ظروف و مجسمه های چوبی، بافتن پارچه ها و دست بافت های سنتی از مهم ترین صنایع دستی محمود آباد به شمار می‌آیند.
جاذبه های محمودآباد
سقانفارهای عبدالله آباد و گلیرد: سقانفارها آلونک یا اتاقک‌هایی هستند که معمولا در مازندران و در مجاورت حسینیه‌ها، مساجد و محوطه‌ی گورستان‌ها ساخته می‌شدند. ثروتمندان از این آلونک‌ها برای شرکت در مراسم سوگواری استفاده می‌کردند. گونه‌ی دیگری از این بنا هم که بدون تزئینات خاصی و در کشتزارها ساخته می‌شود، برای نگهبان‌هایی است که از محصولات محافظت می‌کنند. سقانفار عبدالله آباد از نوع اول است و یکی از جاهای دیدنی محمودآباد محسوب می‌شود. سقانفار مربوط به دوره‌ی قاجار است و به عنوان یکی از آثار تاریخی ملی ایران به ثبت رسیده است.
تپه های باستانی سرخ‌رود : از دیگر جاهای دیدنی محمودآباد تپه‌های باستانی سرخ‌رود هستند. در بخش جنوبی سرخ‌رود دو تپه‌ی معروف به نام تپه‌های قلاکتی قرار گرفته است. قدمت این دو تپه باستانی به 200 سال می‌رسد و در زمان ساسانیان، به دست رومی‌ها به آتش کشیده شده‌اند. با توجه به اطلاعاتی که از کتب تاریخی به دست آمده است، قلعه‌ای به نام «قلعه ماهانه سر» بر روی این تپه‌ها قرار داشته که تیمور لنگ در تلاش برای فتح آن بوده است. با توجه به علاقه‌ی گردشگران به این تپه‌های باستانی، مسئولان سرخ‌رود در تلاش هستند تا با ساختن موزه و فراهم کردن سایر امکانات رفاهی این منطقه را برای جذب توریست‌های بیش‌تر بهسازی کنند. بنابراین در صورتی که به بناهای تاریخی و رمز و رازهای نهفته در آن‌ها علاقه دارید، می‌توانید از تپه‌های قلاکتی که با عنوان تخت جمشید مازندران هم شناخته می‌شوند، دیدن کنید.
امامزاده قاسم (ع) : از دیگر اماکن مذهبی محمودآباد، امامزاده قاسم (ع) است که یکی از مشهورترین امام‌زاده‌های محمودآباد محسوب می‌شود؛ زیرا امام‌زاه قاسم (ع)، تنها امامزاده در ایران است که آستان مقدسش بین دو مدرسه قرار گرفته است. از آنجایی که بقعه این امامزاده در حیاط این دو مدرسه قرار گرفته، اداره کل اوقاف مازندران سعی بر تولیت این مکان مقدس داشت که با مخالفت آموزش و پرورش مازندران مواجه شد. در این محل که یکی از جاهای دیدنی محمودآباد است زیارتگاهی برای زائران تعبیه شده است.
ساحل سرخ‌رود: یکی از محبوب‌ترین جاهای دیدنی محمودآباد در بهار و سایر فصول سال، ساحل شنی سرخ‌رود است. ساحل شهر سرخ‌رود بسیار وسیع است و تنها چند صد متر از شهر فاصله دارد. چون اقتصاد محمودآباد از طریق ماهیگیری تامین می‌شود، در ساحل سرخ‌رود می‌توانید کشتی‌های مخصوص صید ماهی را هم ببینید. در طول خط ساحلی هم پلاژهایی در گلشهر، چکسر، قوری و... وجود دارد که مهمانان می‌توانند آن‌ها را اجاره کنند. سرخ‌رود از یک طرف با ساحل و از طرف دیگر با پهنه‌ی گسترده‌ای از دست‌های سرسبز محصور شده است و دوست‌داران طبیعت می‌توانند از مناظر زیبای این شهر لذت ببرند.
تالاب سرخ‌رود: اگر در فصل زمستان به تالاب سرخ‌رود سفر کنید، مزیت دیدن قوی‌های مهاجر هم نسیبتان می‌شود. این قوی‌ها که به «قوی فریادکش» معروف هستند، شش سال است که زمستان‌ها مسافتی 5000 کیلومتری را از نواحی سردسیر به سمت به سرخ‌رود طی می‌کنند و تالاب‌های این شهر را جذاب‌تر از قبل می‌کنند. اگر می‌خواهید این قوی‌های فریادکش را ببینید، از اوایل آذرماه فرصت دارید به محمودآباد سفر کنید. در اوایل دی ماه تعداد این قوی‌های مهاجر در تالاب‌های سرخ‌رود از 5000 قطعه هم بیش‌تر می‌شود. یکی از این پرندگان «تک درنا» است که از سیبری و از مسیر روسیه به سمت مازندران پرواز می‌کند.
آب بندان سرخ‌رود: پارک‌های جنگلی از زیباترین جاهای دیدنی محمودآباد هستند. یکی از پارک‌های جنگلی زیبای محمودآباد، آب بندان سرخ‌رود است. در آب بندان شرقی و غربی سرخ‌رود، علاوه بر لذت بردن از مناظر جذاب پارک جنگلی، گردشگران می‌توانند پرندگان مهاجری را که به این آب بندان‌ها مهاجرت کرده‌اند را هم تماشا کنند. در نزدیکی آب بندان سرخ‌رود، ویلاهایی هم برای اجاره وجود دارد که مسافران می‌توانند با اجاره کردن آن‌ها برای چند روز از اقامت خود در این شهر زیبا لذت ببرند. همچنین آب بندان سرخ‌رود و منظره‌ی قوی‌های مهاجر، صحنه‌ی چشم‌نوازی برای عکاسی و علاقه‌مندان به این هنر فراهم کرده است.
جنگل روستای اهلم: از دیگر جاهای دیدنی محمودآباد در روستای اهلم واقع شده است. اگر از وقت گذراندن در طبیعت لذت می‌برید و به دنبال جنگلی سرسبز با چشم اندازهای بکر و زیبا برای گذراندن تعطیلات خود می‌گردید، جنگل روستای اهلم مقصد مناسبی برای شما است. پوشش گیاهی این جنگل بسار متنوع است و شامل درختان ممرز، گردو، نارون، بلوط، توسکا، افرا و... می‌شود. اگر در جنگل قدم بزنید می‌توانید گیاهانی مانند تمشک، سرخاب، واش، شالدم و... را هم ببینید.
جنگل بونده: در روستای بونده که یکی از دهکده‌های اهلمرستاق است، تپه‌ای وجود دارد که متصل به آبادی بونده است. در بالای این تپه جنگل بونده واقع شده است. یکی از جاهای دیدنی محمودآباد که هرساله، به خصوص در ایام نوروز و سیزده به در، گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند، جنگل بونده است. جنگل بونده بین روستای بونده و روستای شرفتی واقع شده است و به قلای بونده هم معروف است. پوشش گیاهی این جنگل هم مانند جنگل اهل است و مکان بسیار خوبی برای تفریح و استراحت محسوب می‌شود.
پارک جنگلی تشبندان: پارک جنگلی تشبندان از دیگر جاهای دیدنی محمودآباد است که به تازگی به منظود حفاظت و بهسازی محیط زیست از تملک سازمان منابع طبیعی خارج و به تملک شهرداری درآمده است. مساحت زمین پارک جنگلی تشبندان بیش از 45 هزار متر مربع است و و حدود 7 کیلومتر با مرکز استان فاصله دارد. جنگل تشبندان خود به چند بخش تقسیم می‌شود: ترسخی، قلعه‌ی جنگل بائوده، کیجاوزان، آقاشهر و قبرستان آن، وزونره، بعضی از این جنگل‌ها به مرور از بین رفته و به زمین کشاورزی تبدیل شده‌اند.
پارک جنگلی طاهباز: یکی دیگر از جاهای دیدنی محمودآباد پارک جنگلی طاهباز است که با فاصله‌ی 600 متری از میدان اصلی محمودآباد واقع شده است. این پارک 2.3 هکتار مساحت دارد و در سال 1393 به ناسبت دهه فجر افتتاح شده است. در این پارک جنگلی امکانات مورد نیاز مسافران و گردشگران مانند سرویس بهداشتی، نمازخانه، محل مناسب برای نصب چادر، نمازخانه، غذاخوری و سایر امکانات ورزشی و تفریحی تعبیه شده است. گردشگران برای ورود به پارک لازم نیست هیچ هزینه‌ای پرداخت کنند و ورود و استفاده از پارک جنگلی طاهباز در تمام ساعات روز برای عموم آزاد است.
روستای لاویج: یکی از زیباترین جاهای دیدنی محمودآباد، روستای پر جاذبه‌ی لاویج است. این روستا در میان دامنه‌ی کوه‌های البرز واقع شده است و یکی از مقاصد محبوب طبیعت دوستان محسوب می‌شود. از مهمترین جاذبه‌های این روستا، چشمه‌های آب گرمی هستند که سالانه گردشگران متعددی برای درمان پوست، سردرد، درد مفاصل و یا برای تمدد اعصاب، به آنجا می‌روند. مجموعه‌ی آب گرم لاویج از امکانات خوبی برخوردار است و گردشگران می‌توانند با اجاره‌ی سوئیت در لاویج، چندین روز از این چشمه‌ها لذت ببرند. از دیگر جاذبه‌های لاویج می‌توان آبشار «حرام او»، آبشار «آب پری»، خانه‌ی نیما یوشیج در نزدیکی لاویج و کلیسای آنتوان مقدس در شهرک هایکاشن را نام برد. اگر به روستای لاویج سفر کردید، فراموش نکنید که عسل طبیعی این روستا را هم امتحان کنید. سوغات اصلی لاویج عسل طبیعی، مصنوعات چوبی و لبنیات است.
شهربازی سرزمین رویاها: این شهربازی مجموعه‌ای کامل از امکانات تفریحی و رفاهی را به گردشگران ارائه می‌دهد. شهربازی این مجموعه 4 هکتار مساحت دارد و همه‌ی وسایل بازی مدرنی را که از یک شهربازی انتظار دارید، مانند سقوط آزاد، پاندول، سفینه فضایی و... در خود جای داده است. از آنجایی که این یک شهربازی ساحلی است، با نام پلاژ خط آهی هم شناخته می‌شود. در این منطقه پلاژ مخصوص بانوان و آقایان تعبیه شده است. همچنین در این مکان می‌توانید از شنا و قایق‌رانی در دریا هم لذت ببرید. در خط ساحلی آلاچیق‌های برای استراحت گردشگران وجود دارد و رستوران‌های متلف و متعددی هم در این محل قرارر گرفته است. همه‌ی این ویژگی‌ها باعث شده سرزمین رویاها به عنوان یکی از جاهای دیدنی محمودآباد، هر ساله بیش‌ترین تعداد گردشگر را به خود جذب کند.
پارک ملت محمودآباد: پارک ملت یکی از پارک‌های ساحلی محمودآباد است که امکانات جذابی برای خانواده‌ها و به ویژه کودکان فراهم آورده است. اگر به دنبال مکانی آرام برای تماشا کردن منظره‌ی دریا می‌گردید، پارک ملت یکی از جاهای دیدنی محمودآباد است که این نیاز شما را برآورده می‌کند. در پارک ملت مانند سایر پارک‌های ساحلی محمدآباد، امکانات رفاهی مانند آلاچیق، رستوران، سرویس‌های بهداشتی و وسایل بازی مخصوص کودکان، برای گردشگران و مردم محلی فراهم شده است. برای ورود به این پارک نیاز به پرداخت هیچ هزینه‌ای نیست و ورود به پارک در تمام ساعات شبانه روز برای عموم آزاد است.
................................
آرشیو
