سیری گذرا به تاریخ لالیگا با طرفداری

پاورقی لالیگا | بخش اول: بارسلونا 1929، اولین فاتح

محمد هرمزی 01/08/2021 - 16:26 مشاهده پروفایل

4,387 مشاهده / 77 دیدگاه 76 7 54

رقابت تا آخرین لحظه ادامه داشت. مادرید در سن مامس گرفتار شد تا لس کورتس، فریاد شادی سر دهد. آغازی چنین هیجان انگیزتر می شد متصور بود؟ به حرکت در آمدن چرخ دنده های لیگ واحد، تنها اندکی مانده به آغاز جمهوری دوم...

اختصاصی طرفداری / مجمع فدراسیون فوتبال اسپانیا، در نوامبر 1928 و پس از مدت ها جدل، سرانجام تصمیم به تشکیل یک لیگ واحد و سراسری گرفت تا آن را جایگزین رقابت های پراکنده و غیر رسمی که تا قبل از آن تاریخ برگزار می شد، کند. جرقه این تصمیم، در سال 1927 و زمانی که هیات مدیره وقت بارسلونا، پیشنهاد تشکیل لیگ واحد را ارائه داد، شکل گرفت. در حالی که حدود سه دهه از آغاز قرن بیستم می گذشت و سال ها قبل کشورهای صاحب نامی چون انگلستان و ایتالیا، لیگ داخلی خود را تاسیس کرده بودند. کوپا دل ری که در ابتدا به عنوان جام پادشاهی یا کوپا ژنرالیسمو شناخته می شد، در سال 1903، به عنوان نخستین رقابت رسمی فوتبال در اسپانیا، کار خود را آغاز کرده بود و لیگ نوپا مقرر شد از زمستان و فوریه 1929، به شکل رسمی پا بگیرد.
آغاز کار اما به سادگی نبود و اختلافاتی میان اعضا، در رابطه با فرمت بازی ها به وجود آمد. گروهی اعتقاد داشتند تنها تیم هایی که سابقه قهرمانی در جام حذفی را در دوره های گذشته داشتند، می توانند در لیگ شرکت کنند اما در نهایت تصمیم اصلی اتخاذ شد و مقرر شد تیم های دو منطقه شمال و جنوب و با تعداد 10 تیم آغازگر اولین لالیگای تاریخ باشند. رئال مادرید و اتلتیکو از کاستیل، بارسلونا، اسپانیول و اروپا از کاتالونیا، اتلتیک بیلبائو، رئال سوسیه داد، رئال یونیون و آرناس از باسک و راسینگ سانتاندر از کانتابریا که در دوره ای مقدماتی با برتری بر تیم هایی نظیر والنسیا و سویا، پای به رقابت های اصلی گذاشت، 10 تیم نهایی لیگ بودند. در 3 فوریه فینال کوپا دل ری، بین رئال مادرید و اسپانیول برگزار شد و آبی و سفید پوشان با برتری 2-1 در مستایا قهرمان شدند تا پیش زمینه ای برای آغاز لیگ باشد.
در 10 فوریه 1929، رسما چراغ اولین لالیگای تاریخ در 4 استادیوم ایبایوندوی گتسکو، ساریای بارسلونا، آتوچای سن سبستین و چامارتین مادرید روشن شد. خوزه پرات مهاجم اسپانیول، با گل دقیقه 5 خود به رئال یونیون، نام خود را به عنوان زننده اولین گل تاریخ لالیگا ثبت و جادوانه کرد، تا اسپانیول در گام نخست به پیروزی 3-2 دست پیدا کند. در دیگر دیدارهای روز نخست اتلتیکو مادرید که آن روزها با نام اتلتیک مادرید شناخته می شد، در گزارش هایی که روایتی از دیداری زیبا و تماشایی را ثبت کردند، در خانه آرناس، تیمی از باسک به برتری 3-2 دست یافت. دیدار سوسیه داد و اتلتیک بیلبائو با تساوی 1-1 خاتمه یافت و در نهایت رئال مادرید با درخشش مهاجم اول آن سال های خود، لازکانو، در خانه 5-0 تیم اروپا را مغلوب ساخت. لازکانو زننده 4 گل از 5 گل مادرید در چامارتین بود و او را باید مرد اول هفته نخست نامید.
دو روز بعد در 12 فوریه، آخرین دیدار هفته اول بین راسینگ سانتاندر و بارسلونا، در استادیوم ساردینروی سانتاندر برگزار شد و بارسلونا در هوایی بارانی و زمینی ناهموار، با دو گلی که مانوئل پاررا، ستاره آن روزهای بلوگرانا به ثمر رساند، به برتری رسید. هفته ای پر گل نوید شروعی ایده آل را می داد و لیگ سراسری می رفت تا باعث همبستگی بیشتری در ورزش و البته اجتماع جامعه ملتهب آن روزهای اسپانیا شود. هفته دوم در 17 فوریه با اتفاق بزرگی همراه بود. خیلی زود نخستین ال کلاسیکوی تاریخ لالیگا، به میزبانی بارسلونا از راه رسید. بارسلونا در استادیوم لس کورتس میزبان رئال مادرید بود. مادرید خیلی زود و در دقیقه 10 مسابقه به وسیله هافبک خلاقش، رافائل موررا به گل رسید تا موررای 25 ساله زننده اولین گل تاریخ ال کلاسیکو در لالیگا باشد. بازی در نیمه اول با همین نتیجه به پایان رسید اما شروع حملات طوفانی بارسلونا در ابتدای نیمه دوم جواب داد و در دقیقه 50 یک پنالتی به سود آبی اناری پوشان اعلام شد. ساگی باربا، مهاجم بارسلونا پشت توپ ایستاد اما پنالتی را از دست داد تا تنها 5 دقیقه بعد، موررا دو مرتبه بارسلونا را مجازات کند و مادرید 2-0 پیش بیفتد. در دقیقه 70 مانوئل پاررا قفل دروازه ویدال، دروازبان رئال مادرید را گشود اما این گل برای بازگشت نتیجه برای بارسلونا بی ثمر بود و نهایتا مادرید 2-1 در لس کورتس پیروز مسابقه شد. سپیدپوشان سرمست از پیروزی در لس کورتس، رقیب را از پای درآوردند و با توجه به نتایج دیگر بازی ها، در پایان هفته دوم بر صدر جدول تکیه زدند. باخت در خانه شروع روند نزولی بارسلونا بود. بارسلونا تا پایان هفته پنجم تنها 3 امتیاز را به دست آورد (برای هر برد، 2 امتیاز محاسبه می شد) و بلوگرانا در لیگ 10 تیمی در رتبه نازل نهم قرار داشت. بارسلونا در هفته ششم، در خانه با نتیجه 5-2 از سد تیم اروپا گذشت اما تنها یک پله در جدول صعود کرد، در حالی که رئال مادرید کماکان از هفته نخست، صدر جدول را تصاحب کرده بود. تغییرات بزرگی در بارسلونا حاصل شد. آرکادی بالاگر، رئیس باشگاه که پس از آخرین دوره ریاست خوان گمپر، در سمت ریاست بارسلونا منصوب شده بود، در مارس 1929 کنار رفت و توماس روسس جایگزین او شد. به دنبال این اتفاق روما فورنز، سرمربی بارسلونا هم کناره گیری خود را اعلام کرد. فورنز مهاجم سال های اولیه حیات بارسلونا بود و تقریبا تمام دوران بازیگری اش را در بارسلونا گذرانده بود و گلزن قابلی هم به شمار می رفت. فورنز در سال 1926 سکان دار هدایت بارسلونا شد و موفق شد یک کوپا دل ری و دو جام کاتالونیا را برای بلوگرانا به ارمغان بیاورد. فورنز در بارسلونا دارای سوابق و البته احترام بالایی بود و پس از این دوران، دیگر هرگز فعالیتی در عرصه فوتبال نداشت. با وجود اینکه تیم های دیگری از جمله رئال مادرید خواستار همکاری با او بودند، اما فورنز از ادامه فعالیت سرباز زد. علاوه بر این او بیمار شده بود و اردوی بارسلونا در آمریکا در سال 1928، بیماری او را تشدید کرده بود. فورنز یک دهه بعد در حالی درگذشت و به خاک سپرده شد که طبق درخواست خودش، لوگوی بارسلونا هم با تابوتش دفن شد. توماس روسس، رئیس جدید، در اولین گام فعالیت خود، جیم بلیمی انگلیسی را به عنوان سرمربی انتخاب کرد. بلیمی پیش از بارسلونا، به مدت دو سال هدایت برشا را در ایتالیا به عهده داشت. یک انگلیسی 48 ساله سرسخت که تنها دو سال تجربه سرمربیگری در بالاترین سطح را داشت.

مانوئل پاررا و خوزه ساستره، چهره های اول بارسلونا

مانوئل پاررا و خوزه ساستره، چهره های اول بارسلونا

بلیمی به کاتالونیا سفر کرد تا اوضاع نابه سامان بارسلونا را در ادامه لیگ بهبود ببخشد و همین گونه هم شد. گرچه در دیدار نخست خود به عنوان سرمربی تیم، شکست سختی را متحمل شد. بارسلونا در هفته هفتم به سن مامس سفر کرد تا برابر اتلتیک بیلبائو صف آرایی کند و در آن دیدار 5-1 شکست خورد. چند روز بعد این نتیجه در دربی کاتالونیا جبران شد و بارسلونا با تک گل خوزه ساستره در دقیقه 80، به موقعیت خود در جدول رده بندی بهبود بخشید. این دیدار جدال دو سرمربی انگلیسی آن سال های بارسلونا، جک گرینول و جیمی بلیمی بود. گرینول به عنوان یک وینگر، سال ها در بارسلونا بازی کرده بود و در چند مقطع هدایت بارسلونا را به دست گرفت. او بارسلونا را در سال های 1920 و 1922، قهرمان کوپا دل ری کرده بود. ضمن اینکه با اسپانیول هم قبل از شروع لالیگا در فوریه 1929 به قهرمانی این جام رسیده بود. اسپانیولی که در آن مقطع از حضور ریکاردو زامورای افسانه ای در درون دروازه بهره می برد. دو پیروزی آتی برابر رئال یونیون و راسینگ، بارسلونا را تا رتبه چهارم بالا آورد و بالاخره دیدار با رئال مادرید در هفته یازدهم از راه رسید، تا بارسلونای بلیمی پای به چامارتین بگذارد. بازی بدون گل تا دقیقه 83 مساوی پیش می رفت که در این دقیقه خوزه ساستره، دروازه رئال را باز کرد تا با گلی تعیین کننده، نه تنها بارسلونا را در کورس قهرمانی قرار دهد، بلکه پس از 10 هفته مادرید را از صدر جدول به زیر بکشد.
روند پیروزی های بارسلونا ادامه یافت و پیشرفت بارسلونا زیر نظر بلیمی، کاملا نمایان بود. رقابت بارسلونا و رئال مادرید تا پایان لیگ به شکلی هیجان انگیز، ادامه یافت. رئال مادرید لیگ را با قدرت آغاز کرده بود اما به مرور دچار لغزش هایی شد که باعث استفاده رقبا از شرایط شد. رقابت به ماه چهارم و به ژوئن رسید. بارسلونای 22 امتیازی و صدرنشین، در 16 ژوئن به مونتخوییس رفت تا برابر اسپانیول قرار گیرد و همزمان رئال مادرید 21 امتیازی، در خانه میزبان آرناس بود. مادرید به راحتی و 2-0 پیروز شد اما بارسلونا در خانه اسپانیول به زحمت فراوانی افتاد. اسپانیول در دقیقه 48 و با ضربه جووه به گل اول بازی رسید و این در حالی بود که 4 دقیقه قبل از به ثمر رسیدن این گل، یک ضربه پنالتی را هم از دست داده بود. بارسلونا در ادامه به بازی بازگشت و این خوزه ساستره بود که باز هم فرشته نجات تیم بلیمی شد و در دقیقه 78 کار را به تساوی کشاند. این تساوی باعث شد تا یک هفته مانده به ایستگاه پایانی لیگ، مادرید با 23 امتیاز، بالاتر از بارسلونا، پس از هفته ها صدر جدول را از چنگال بارسلونا در حساس ترین و تعیین کننده ترین مقطع فصل، در بیاورد.

لالیگا 1929

هفته پایانی با هیجان خاصی همراه بود و یک لغزش از هر دو تیم، باعث می شد رقیب به عنوان اولین قهرمان تاریخ لالیگا، جام را به خانه ببرد. کار رئال مادرید به مراتب سخت تر بود، چون باید در سن مامس به مصاف بیلبائو می رفت و بارسلونا در خانه پذیرای رئال یونیون بود. در بعد از ظهر 23 ژوئن 1929، سوت بازی های آخرین هفته اولین لالیگای تاریخ در 5 استادیوم مختلف، نواخته شد. همه نگاه ها به رقابت رئال مادرید و بارسلونا بود و چیزی دراماتیک تر از این را نمی توان برای آغاز حیات لالیگا تصور کرد.
مادرید در سن مامس زمین گیر شد و با 2 گل به بیبائو باخت. این در حالی بود که اتلتیک یک ضربه پنالتی را هم در جریان بازی از دست داد. همزمان بارسلونا در خانه با دو بریس از پاررا و ساستره، 4-1 از سد رئال یونیون گذشت تا در لس کورتس، خانه قدیمی خود دور افتخار بزند. جیم بلیمی، به عنوان اولین مربی فاتح لالیگا، پس از دوره سختی از مبارزه و رقابت، بارسلونا را به اولین قله بزرگ فوتبال اسپانیا رساند. در ترکیب آن روزهای بارسلونا بازیکنان مهمی حضور داشتند که نام خود را به عنوان اولین فاتح لالیگا ثبت کردند. در درون دروازه فرانتس پلاتکوی مجار، دروازبان اسطوره ای بارسلونا حضور داشت که البته نیمی از فصل را به دلیل مصدومیت از دست داد. امیل والتر آلمانی، در خط دفاعی مهره قابل اتکایی بود. مدافعی که به شوت های سهمگینش معروف بود. والتر هم در مقاطعی از فصل، با مصدومیت مواجه شد. ویسنته سائورا، دیگر مدافع بارسلونا بود که مدافعی جنگجو و شجاع بود. بارسلونا در سال 1929، با پائولینو آلکانتارا، سوپر استار خود خداحافظی کرد. اولین اسطوره بزرگ بارسلونا که پس از دوران بازی اش به پزشکی روی آورد. آنخل آروچا مهاجم نامدار آن سال های فوتبال اسپانیا، جایگزین پائولینیوی فیلیپینی الاصل شد، اما او هم در کوران لیگ با مصدومیت هایی دست و پنجه نرم کرد. آروچا تنها 7 بازی را در فصل انجام داد و 4 گل هم به ثمر رساند. ستاره ای که سال ها بعد در خلال جنگ داخلی اسپانیا، در جبهه فرانکو جنگید و در سن 31 سالگی در جبهه بالاگر کاتالونیا کشته شد.

لالیگا 1929

رامون گوژمان و خوزه کاستیو، هافبک های بارسلونا بودند، اما مهره مهم تر از آنها ویسنته پیه را بود که بت هواداران بارسلونا به حساب می آمد. ستاره دیگری هم در بارسلونای آن فصل وجود داشت. جوزپ سامیتیر ملقب به جادوگر، که از بهترین فوتبالیست های زمان خود بود و در ترکیب بارسلونا درخشید، اما دو ستاره اصلی بارسلونا در آن قهرمانی قطعا خوزه ساستره و مانوئل پاررا بودند که با گل های حساس خود، راه قهرمانی را هموار کردند. پاررا در مجموع 11 گل به ثمر رساند، اما نتوانست آقای گلی را از پاکو بینزوباس، مهاجم سوسیه داد، که با 16 گل، اولین آقای گل تاریخ لالیگا لقب گرفت، برباید. ریکاردو زامورای بزرگ هم از اسپانیول در آن فصل با کمترین گل خورده، به عنوان بهترین دروازبان انتخاب شد. اولین عنوان، برای آقای شماره یک. عنوانی که تا همیشه به نام و احترام او نامگذاری شد...

ادامه دارد...

پی نوشت: پاورقی لالیگا سلسله مطالبی است که از این پس تقدیم شما خواهد شد.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻