کریم باقری با حرکتی که مقابل اعتراض محمد حسین کنعانی زادگان انجام داد، سوژه رسانه ها شد.
به گزارش طرفداری، مهدی حقیقت در روزنامه هدف نوشت:
می گویند میلیارد می گیرد، به محل تمرین و مسابقه می رود، یک جا زیر پتو می نشنید، اخم می کند، ناهار و شامش را می خورد، نیم نگاهی به شبکه های اخلاق مدار ماهواره ای می اندازد و روزگاری در چوگوارا را تماشا می کند. ابرام تاتلیسی چیزی هم در ریلکسیشنی آرمانی هنگام نوشیدن آخرین چای شبانه روی نعلبکی با پنج حبه قند گوش می کند و سرش را بر بالش بزرگ و نرم (یاستیق به زبان ترکی) خود می گذارد و تا صبح خروپف می کند. نهایتش قدری خواب هیجان آور و پر استرس می بیند. مثلا خواب آن شب که در اردوی تیم ملی شرط را باخت و باید سیبیلش را می زد. صبح بلند می شود. بربری را با مربای آلبالو توی رگ می زند. بعدش دوباره پشت فرمان شاسی بلند اتوماتیک و دوباره همان تمرین و همان پتو و همان حضور.
بله حضور. یکی که بزرگتر است و کوچکترها بدانند بزرگتر بالای سرشان است با حضورش خیلی کارها می کند.
کریم باقری است. ببخشید آقا کریم است. به یاد ندارم حتی یک تیتر منفی برایش زده باشم. هوادار رقیب به او فحش داده باشد. زرینچه ای است برای خودش. با این تفاوت که زرنگ تر، باهوش تر، خشن تر و بی تعارف تر. اقامت امریکا انگار زیاد به کارش نمی آید. اصلا امریکا بماند که چه؟ بچه های امروز دور بردارند و به قول معروف غوره نشده مویز که چه عرض شود شاخ شوند؟
دیروز کامنتها پر بود از این جمله؛ «کاش همه در زندگی مان یک کریم داشتیم» به واقع ای کاش هر جای این مملکت پر بود از کریم که با یک سیلی اجازه ندهد هیچ کس غلط زیادی کند. هیچ کس حتی یک درجه دور بی جا بردارد. ای کاش حتی روی نیمکت و صندلی متولیان اقتصادی مملکت یک کریم نشسته بود. یک کریم ضد لوس و ننر بازی.
بازی پرسپولیس مقابل فولاد قطعا نتیجه ای دیگر داشت اگر کریم نبود و آن سیلی را نمی زد و دست در دهانی که اصلا قرار نبود بسته شود نمی انداخت و سرش داد نمیزد: «میزنم توی دهنتا» که اصلا حواسش نبود اول توی دهنی را زده بود و در واقع تهدیدش را قبل واکنش طرف مقابل عملی کرده بود.
روی نیمکتی که سرپرستش فقط دهانش کار می کند کریم آقا جبروتش کار می کند. قدرتی که حاصل سال ها جمع کردن اعتبار است. اگر این پرسپولیس با تفاوت سه امتیاز قهرمان این فصل شود جام را فقط و فقط باید به کریم باقری بدهند. مردی که اگر می خواست نفر اول باشد حالا شاید حتی نفر دوم و سوم هم نبود. اگر او جا خالی می داد نیمکت پرسپولیس پر می شد از تعدادی مو لختِ ریش فشنِ ابرو نازکِ کری خوان ِبخیه نخورده بهانه گیری که چشمان شان فقط دنبال رقم قرارداد و تعداد فالوئر است که مبادا تعداد فحش هایی که همتای رقیب در صفحه اش می دهد و می گیرد از آمار او فزونی یابد.
