آبیک شهری در شهرستان آبیک شهرستان آبیک استان قزوین ایران است. آبیک شهری صنعتی است که از صنایع معروف آن کارخانه سیمان آبیک و معادن سنگ سبز و زغال‌سنگ است. عملیات اجرایی شهر صنعتی آبیک (کاسپین۲) نیز در سال ۱۳۸۵ خورشیدی آغاز شده‌است. محله‌های تازه‌ساز شهر آبیک عبارت‌اند از شهرک خرم، شهرک قدس، کوی فرهنگیان، محله اداره برق و محله سپاه، شهرک بعثت، کوی سازمانی آمادگاه اصلی و عمومی آبیک (مسکن مهر قدیم و جدید).
آبیک شهری است زلزله‌خیز که در مسیر توسعه آتی مترو کرج - تهران قرار دارد. آزاد‌راه تهران _ تبریز و آبیک به چرمشهر و خط راه‌آهن تهران _ تبریز نیز از کنار آبیک می‌گذرد. آلودگی شدید هوا (۵ برابر استاندارد) در نتیجه فعالیت کارخانه سیمان آبیک از مشکلات این شهرستان است.
رشد جمعیت شهر آبیک از دههٔ ۱۳۵۵ تا ۱۳۶۵ برابر ۶۶۰٪ و از سال ۱۳۶۵ ۱۳۷۵ برابر ۱۹۰٪ اعلام شده‌است. این شهرستان از قطب‌های کشاورزی استان قزوین به‌شمار می‌آید و بالغ بر ۲۴ هزار هکتار کشت محصولات مختلف زراعی از جمله گندم، جو، ذرت (دانه‌ای و علوفه‌ای)، کلزا، یونجه و سایر محصولات دیگر در این شهر به عمل می‌آید. علاوه بر این، یکی از مراکز مهم برای پرورش دام و طیور در استان و حتی کشور به‌شمار می‌رود. کارخانه اکسیژن طاها نیز در سال ۱۳۸۴در این شهر پایه‌گذاری و در نیمه دوم سال ۱۳۸۶به بهره‌برداری رسید.
این شهرستان از لحاظ ورزشی بیشتر در زمینهٔ کشتی موفق می‌باشد. وجود سد انتقالی اب طالقان به این شهرستان در دوران گذشته موجب شده‌است این شهرستان به عنوان یکی از قطب‌های کشاورزی استان قزوین و کشور تبدیل شود. از دیگر قابلیت‌های این شهرستان وجود شهرک صنعتی کاسپین و واحدهای صنعتی ممتاز کشور مستقر در این شهرستان و وجود واحدهای پرورش طیور که موجب شده شهرستان آبیک بیش از ۸ درصد تخم مرغ و گوشت سفید مورد نظر کشور را تأمین کند. شهرستان آبیک در بحث اطلاع‌رسانی نسبت به شهرستان‌های استان قزوین و همجواز در زمینه اطلاع‌رسانی و چاپ توزیع مطلبوعت محلی جایگاهی را به خود اختصاص دهد که وجود فعالیت دفتر خبری صدا و سیما مرکز قزوین از ابتدای سال ۸۴ شمسی با ۴ خبرنگار. گزارشگر و تصویر بردار و فعالیت ۴۵ خبرنگار حرفه‌ای در مطبوعات کشوری از دیگر ویژگی‌های این شهرستان می‌باشد.
اکثریت جمعیت شهرستان آبیک را ترک‌های آذری به همراه اقلیتی از رمانلویی زبان‌های روستای زرگر،تات‌ها و کردها تشکیل میدهند. روستای احمدآباد، محل زندگی و درگذشت دکتر محمد مصدق از توابع آبیک نیست بلکه جزء شهرستان نظرآباد است. اماکن دیدنی پیرامون آبیک عبارت‌اند از مقبرهٔ رئیس‌المجاهدین و امامزاده علی شکرناب. این شهر همچنین دارای چندین دانشگاه و موسسهٔ آموزشی عالی به نام‌های موسسه آموزش عالی بصیر، دانشگاه غیاث الدین جمشید کاشانی، دانشگاه دانش البرز،موسسه آموزش عالی مولانا، موسسه آموزش عالی آبا و پیام نور است. تنها شهر دیگر در شهرستان آبیک، شهر کوچک خاکعلی است.
آبیک از شمال به طالقان و از غرب به ساوجبلاغ و از جنوب به بويین زهرا و نظر آباد و از سمت شرق به قزوین محدود می‌شود. این شهرستان در کنار دو مسیر ترانزیتی مهم کشور یعنی بزرگراه تهران به قزوین و خط راه‌آهن تهران به تبریز قرار دارد. آبیک در مناطق كوهستاني تا 2500 متر ارتفاع و در مناطق دشتي تا 1500 متر از سطح دريا ارتفاع داشته و ارتفاع متوسط آن ۱۰۰۸ متری از سطح دریاست.آبیک سال ۱۳۸۰ خورشیدی از بخش به شهرستان تبدیل شد و در حال حاضر دارای ۲ بخش مرکزی و بشاریات، ۲ شهر آبیک و خاکعلی، ۵ دهستان بشاریات شرقی، بشاریات غربی، زیاران،کوهپایه غربی و کوهپایه شرقی و ۱۶۲ آبادی است. حفاری‌های انجام گرفته توسط باستان شناسان در تپه‌های زاغه در غرب این شهرستان نشان دهنده آن است که از حدود ۷۵۰۰ سال قبل این منطقه مسکون بوده است. درباره وجه تسمیه آبیک نیز اهالی قدیمی این منطقه می‌گویند چون در قدیم آب خوبی در این منطقه وجود داشته و آب آن زبانزد مردم بوده به آب یک (آبیک) مشهور شده است.
از جاذبه های طبیعی آبیک می‌توان به منطقه فشگلدره، روستای زرگر با مردمی دارای زبان رومانلو، منطقه زیبا و ییلاقی زیاران، مسیر رودخانه بهجت‌آباد، روستاهای آتانک، کهوان، حاجی آباد، دارالسرور و روستاهای پلکانی وندر و توداران اشاره کرد. روستای احمدآباد، محل زندگی و درگذشت دکتر محمد مصدق از توابع آبیک است. امامزاده ابراهیم (ع) در روستای ابراهیم آباد، مقبره رئیس المجاهدین در جاده ترانزیت قدیم، امامزاده احمد و محمود روستای قشلاق، امامزاده علی شکرناب(ع)، کافر قلعه، امامزاده سبزه پوش، حمام و آب انبار ابراهیم آباد بخش بشاریات، حمام و آب انبار خاکشان و گرمابه تاریخی زیاران که اغلب ثبت ملی شده‌اند،از دیگر آثار تاریخی و ابنیه شاخص این منطقه است. از آيین‌ها و مراسم سنتی شهرستان نیز می‌توان به آيین مافی صبح روز عاشورا در روستای زیاران و مراسم طشت گذاری که در آغاز ماه محرم برگزار می‌شود اشاره داشت. حمام حمام و مراسم سنتی هالای و دبو دبو نیز بازی‌های مهم بومی و محلی رایج در منطقه هستند. جاجیم بافی، سبد بافی، گلیم بافی و قلاب بافی از دیگر هنرهای سنتی این منطقه است.شهرستان آبیک به دلیل برخورداری از شرایط اقلیمی مناسب، وجود اراضی حاصلخیز قابل کشت و نیز برخورداری از منابع آبی از جمله قطب‌های کشاورزی استان است و سالانه بالغ بر ۲۴ هزار هکتار زمین آن زیر کشت محصولات مختلف زراعی از جمله گندم، جو، ذرت، کلزا و یونجه می‌رود. علاوه بر این، یکی از مراکز مهم برای پرورش دام و طیور در استان و حتی کشور محسوب می‌شود. سرانجام اینکه برخلاف تصور عمومی، شرکت سیمان آبیک بر طبق تقسیمات کشوری در محدوده شهرستان نظر آباد استان البرز و نه حوزه استحفاظی شهرستان آبیک استان قزوین قرار دارد .
جاذبه های آبیک
روستای زرگر آبیک: روستای زرگر استان قزوین شهرستان آبیک بخش بشاریات واقع شده است. روستایی عجیب با زبان لاتین و مردمانی مثل گلادیاتور که مردم عاشق ایران را در خود جای داده است. این روستا هم ایرانی هستند و هم اروپایی، هم فارسی میدانند هم ترکی، چهره شان هم شبیه آریایی‌هاست و هم شبیه گلادیاتورها. مردم این روستا مانند سایر روستاهای دیگر کارشان دامداری و کشاورزی می باشد. اما این روستا یک تفاوت مهم دارند و آن این است که زبان مادری‌شان “رومانو” است. داستان زبان رومانو بیشتر شبیه افسانه است. زرگری‌ها خودشان هم دقیقا نمی‌دانند متعلق به کجای جهان می باشند و چه شد که به ایران آمدند و شدند رومانوی شیعه کشاورز ایرانی، قدیمی‌های روستا یادشان است که در زمان جوانی‌شان پیرمردی در زرگر بوده است که تمام حساب و کتاب‌هایش را به زبان روسی می‌نوشته است، اما بعد از مرگ او نوشتن به زبان روسی از بین رفته است، اما امروزه این مردم همه‌شان به زبان رومانو حرف می‌زنند و به لاتین می‌نویسند. چندین سال قبل بچه‌های تحصیل کرده زرگر چند لغت به زبان رومانو در اینترنت منتشر کردند و از تمام مردم دنیا خواستند که اگر این لغات را می‌شناسند به ایران بیایند. چند ماه بعد سه مسافر از فرانسه و انگلیس به روستای زرگر آمدند و در حالی که شادی‌کنان، ساز و دهل می‌زدند از اینکه همزبان‌هایشان را در ایران پیدا کرده‌اند دست از پا نمی‌شناختند. زرگری‌ها می‌گویند این سه مرد از تجار بزرگ کشورشان بودند که ایتام زیادی را حمایت می‌کردند و اهل کار خیر بودند، اما تعجب می‌کردند از اینکه زرگرهای ایران که زبان رومانو را با زبان فارسی و ترکی آنچنان آمیخته‌اند که اصالت زبان به آن شکل که در اروپا تلفظ می‌شود از بین رفته است. اگر به این روستا رفته باشید در بدو ورود برایت آیرانه سی می‌آورند. آیرانه سی یعنی دوغ آن‌هم دوغی خنک‌شده با تکه‌های یخ که یک قاشق غذاخوری پر، رویش کره است و هر کسی نصیبش نمی‌شود.اگر شما به حرف زدن زرگرها به زبان رومانو گوش فرا دهید، حتی کلمات را هم تشخیص نمی‌دهید چه رسد به معنای آن، اما مردمان این روستا آنچنان با محبت می باشند که سرعت حرف‌زدنشان را کم می‌کنند و شمرده شمرده کلمات را ادا می‌کنند تا غیر رومانو‌ها هم چیزی بفهمند.
روستای زاغه: زاغه آبیک ، روستایی از توابع بخش بشاریات شهرستان آبیک در استان قزوین ایران است. این روستا در دهستان بشاریات شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۸۶۱ نفر (۲۱۷خانوار) بوده است.این روستا در کنار نیروگاه شهید رجایی قزوین واقع شده است که مردم این روستا بومی و از اهالی کرد زبان کشورمان می باشند.این روستا به دلیل دارا بودن از اراضی وسیع و مستعد کشاورزی و همچنین میزان آب فراوان از نظر آب و خاک مستعد کشاورزی مشکلی ندارد.محصول اصلی کشاورزی این روستا ذرت علوفه ای و چغندر قند می باشد.این روستا دارای ۲۵۰ خانوار جمعیت ثابت می باشد که در فصل تابستان به تعداد بیشتری نیز می رسد.از بقاع متبرکه این روستا می توان به امامزاده زکریا اشاره کرد.این روستا دارای خانه قرآنی وابسته به اداره ارشاد قزوین بوده که برگزاری کلاس‌های روخوانی، روان‌خوانی،مفاهیم، حفظ و قرائت، ترتیل،تجوید و در کنار آن برگزاری کلاس آموزش قرائت صحیح نماز و قرآن ویژه بزرگسالان و خردسالان و برگزاری آزمون نهایی کلاس‌های مختلف آموزش قرآن کریم از دیگر فعالیت‌های این خانه قرآن می باشد.
روستای بهجت آباد آبیک: بهجت‌آباد (آبیک)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک در استان قزوین ایران است که ۱۵ کیلومتری شهرستان آبیک واقع گردیده است. این روستا در دهستان کوهپایه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۵۰ نفر (۱۱۰خانوار) بوده‌است.مردم این آبادی به مهمان نوازی شهره بوده و به گویش زیبای تاتی صحبت می کنند.اکثریت مردم این روستا از راه کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند.و تعدادی از جوانان این روستا نیز در مشاغل تولیدی و صنعتی مشغول به فعالیت هستند.از جمله مکان های دیدنی این روستا می توان باغ اقای لطفعلی،پیست موتورسواری،چهارپل،آسیاب دره،کوهای با صفای آن اشاره کرد که در فصل تابستان میزبان گردشگران بسیاری می باشد که از هوای گرم استان به این مناطق پناه می آورند.
روستای طیخور: طیخور، روستایی کوهستانی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک در استان قزوین ایران است که با شهرستان آبیک ۳۰ کلیومتر فاصله دارد. این روستا در دهستان کوهپایه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۲۱۰ نفر (۸۰خانوار) بوده‌است. از روستاهای این منطقه می‌توان به اتانک، کهوان، طیخور، توداران، بهجت آباد، جزمه، صمغ آباد، کهوان و خود زیاران اشاره کرد که معیشت غالب مردم این روستاها از راه دامپروری و کشاورزی است.مردم این روستا به زبان شیرین و زیبای تاتی تکلم می کنند و برای رسیدن به این روستا باید از محور قزوین آبیک استفاده کرد و بعد از رسیدن به ناصرآباد از جاده اصلی خارج و با پشت سر گذاشتن ناصرآباد و بهجت آباد و طی مسافتی حدود ۲۰ کیلومتر به طیخور رسید.این روستا محصور در میان رشته کوههای البرز مرکزی می باشد و دامنه های سرسبز آن همواره در فصل بهار مملو از گیاهان دارویی و غذایی می شود.دورتادور این روستا را باغات گلابی،انگور،گردو آلبالو و گیلاس فراگرفته است.
روستای دار السرور: دارالسرور، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک دهستان کوهپایه شرقی استان قزوین ایران است. این روستا در دهستان کوهپایه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۶۹ نفر (۴۵خانوار) بوده است.این روستا با مرکز استان ۳۰ کیلومتر فاصله داشته و برای رسیدن به این روستا باید از محور قزوین آبیک استفاده کرد.اکثریت مردم این کشاورز بوده و تعداد اندکی از خانوارهای آن به دامداری مشغول می باشند.محصولات عمده کشاورزی این روستا گندم و جو می باشد.و عمده محصولات باغی این روستا گردو بادام نگور و گیلاس می باشد.اسم قدیمی و اصیل این روستا دار کوره بوده که به مرور زمان به دارالسرور تغییر اسم می دهد.گویش این مردم تاتی باشد و دارای آیین ها و رسوم اصیل تاتی ایرانی می باشند.
مقبره رئیس المجاهدین آبیک: مقبره رئیس المجاهدین در ۲۵ کیلومتری جاده قزوین- تهران در شهرستان آبیک واقع شده است. نام اصلی ایشان میرزا حسن شیخ‌الاسلام است و فرزند میرزا مسعود شیخ‌الاسلام قزوینی می‌باشد. میرزا حسن رهبر نهضت آزادی‌خواهان مشروطه در قزوین بود و به دلیل مجاهدات و جانفشانی‌های فراوانی که در براندازی نظام استبدادی از خود نشان داد، به «رئیس‌المجاهدین» ملقب شد. میرزا حسن مردی ظلم‌ستیز و مردم‌دوست بود و به ساختن تأسیسات عام‌المنفعه همت می‌گماشت. وی در سال ۱۳۳۶ هجری قمری از دنیا رفت و در آرامگاهی که برای خود ساخته بود، مدفون شد. ایشان همچنین در این محل یک آب انبار و چند اتاق بنا نمود و موقوفاتی از جمله یک کاروانسرا و مقداری زمین برای آن تعیین نمود تا از محل عایدات آن‌ها وسایل پذیرایی رایگان از رهگذران و مسافران فراهم آید ولی یکی از دامادهای وی کاروانسرا را تخریب و مصالح آن را به یغما برد و اراضی موقوفه نیز به تصرف دیگران درآمد.
امامزاده علی آبیک: امامزاده علی آرامگاه علی بن عون می‌باشد که در روستای شکرناب از توابع شهرستان آبیک قرار دارد. بنای بقعه هشت ضلعی و طول تقریبی هر ضلع ۷/۸۰ متر است. جرزها و طاق‌نماهای خارجی با قوس‌های تیزه‌دار قاب‌سازی شده‌اند. داخل حرم نیز به شکل هشت ضلعی است و روی هر ضلع آن طاق‌نمایی دیده می‌شود. گنبد رگ ترک‌دار آجری بر روی مرقد امامزاده قرار گرفته است. ورودی حرم در شمال بقعه قرار دارد و در کتیبه بالای در ورودی، سال ساخت بنای اصلی حرم (۸۸۴ هجری قمری) و نام سازنده آن (درویش نورالدین) به چشم می‌خورد.
..................................
آرشیو
