استقلال در شرایطی نیم فصل را پایان رساند که مثل سال های گذشته درگیر مسائلی غیرفوتبالی شد و جایگاه خوبش را با چند نمایش بد از دست داد.
به گزارش طرفداری، در سال های اخیر آن قدر عبارت وزیر پرسپولیسی یا وزیر استقلالی به گوش مان خورده که شاید هیچ علاقه ای برای ورود به این قضیه نخ نما شده نداشته باشیم اما این روز ها اوضاع آن قدر در قسمت آبی پایتخت نابسامان شده که اگر عینک هواداری یکی از این دو تیم را برداریم و از بیرون به وضعیت این دو تیم توجه کنیم شاید تصور کنیم هیچ شخصی روی هیات مدیره استقلال و تصمیماتی که در این باشگاه گرفته می شود نظارتی نمی کند.
هواداران استقلال حق دارند مدعی شوند وزیر ورزش به عنوان فردی که مسئولیت دو باشگاه تهرانی را بر عهده دارد اعتنایی به استقلال ندارد و این باشگاه را به حال خود رها کرده است. در اردوی تیم رقیب استقلال شرایط به گونه ای بوده که با یک اعتراض و چند مصاحبه یحیی گل محمدی، هیات مدیره به کلی تغییر کرد و حداقل مشکلات هیات مدیره این باشگاه تا حد زیادی برطرف شد. کمی آن طرف تر در استقلال نه هوادار، نه کادر فنی و نه بازیکنان از تصمیمات هیات مدیره استقلال راضی نیستند ولی شخصی به این اوضاع رسیدگی نمی کند یا شاید اراده ای برای رسیدگی به این مشکلات وجود ندارد. اعضای حاضر در هیات مدیره استقلال نباید تنها به واسطه تمکن مالی یا حضور در احزاب سیاسی مختلف وارد این باشگاه شوند. بیراه نیست اگر بگوییم همین انتصابات استقلال را به این اوضاع رسانده است.
هیات مدیره استقلال نه پول بازیکنان را می دهد و نه موضع خودش را در مورد کادر فنی مشخص می کند و شرایط به گونه ای است که انگار منتظرند یکی برای آن ها تصمیم گیری کند. اگر قرار است اعضای هیات مدیره استقلال ماشین امضا باشند پس بگذارید حداقل پیشکسوتان و استخوان خرد کرده های این تیم وارد هیات مدیره استقلال شوند که حداقل هوادار، بازیکن و سرمربی تیم بداند دقیقا با چه کسی رو به رو است.
هیات مدیره استقلال هیچ کاری را در زمان خودش انجام نمی دهد. استراماچونی می رود تازه به فکر بازگرداندنش می افتد، میلیچ ایران را ترک می کند، بازیکنان فعلی تیم را به حال خود رها می کنند و تازه به این فکر می افتند که باید پول میلیچ را بدهند تا به ایران برگردد خب مشخص است در چنین شرایطی بازیکن ایرانی هم تصور می کند اگر اعتصاب کند و در خانه بنشیند می تواند مدیریت را مجاب کند تا مطالباتش را پرداخت کند.
اعضای هیات مدیره فعلی استقلال دقیقا چه هنری دارند که هنوز روی این باشگاه مدیریت می کنند؟ جدا از این که صدرنشینی از دست رفته، در مسیر خصوصی سازی، استقلال از پرسپولیس عقب افتاده، در بحث درآمدزایی غیر از همان پول های وب و کمک های نسبت داده شده به نامداری، خبری از منابع مالی پایدار نیست، پنجره نقل و انتقالات باشگاه هم که بسته شده و در چنین شرایطی چرا کسی نیست که به وضعیت استقلال رسیدگی کند؟
همین اتفاقات است که هواداران استقلال را شاکی تر و عصبی تر می کند. انگار باید منتظر باشند تا شاید به لطف خدا دری به تخته بخورد و این تیم چند هفته ای به صدر جدول برسد و این مشکلات را فراموش کنند.
وضعیت سرمربی استقلال هنوز مشخص نیست، بازیکنان استقلال به دلیل دریافت نکردن مطالبات شان تهدید به اعتصاب کرده اند و این تیم هم دیگر صدرنشین نیست. شاید اگر روزی برسد که استقلال وارد منطقه سقوط شود، فکری به حال این تیم کنند.
