شهر جیرُفت در ناحیهٔ جنوبی استان کرمان و جنوب کشور ایران قرار گرفته و مرکز شهرستان جیرفت است. جمعیت این شهر بنا بر سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران برابر ۱۳۰٬۴۲۹ نفر است.
وجه تسمیه: واژه‌ی جیرفت از دو جزء «جیر» به معنی پست و پایین و «افت» به معنی افتاده تشکیل شده است که در مجموع به معنی جلگه‌ی پست آبرفتی است. افسانه‌ای نیز در میان عامه‌ی مردم رایج است که جیرفت در گذشته‌های دور «جی» نامیده می‌شده و سدّی بر روی رود هلیل بوده و بر اثر شکسته شدن آن سد، این شهر نابود شده و فقط‌یک نفر توانسته نجات پیدا کند و خود را به کوه‌های بارز برساند، در آنجا از او می‌پرسند: چه خبر؟ در پاسخ گفته است:«جی» رفت؛ یعنی جی نابود شد، از آن زمان، به این نام شهرت یافته است.
جیرفت از دو کلمه جیر به معنی پست و پایین و افت به معنی افتاده تشکیل شده‌است و به‌طور کلی جیرفت به معنای جلگه پست آبرفتی است. در برخی منابع نام شهر را به معنای کنار رود دانسته‌اند و نظر دیگر اینکه جی مخفف جوی آب نام داشته و رفت فعل ماضی از مصدر رفتن و روییدن و پاک کردن است که گفته می‌شود این شهر در گذشته به وسیله سیل مهیبی از بین رفته که پس از آن گفته شده «جی رفت». از جیرفت به عنوان هند کوچک، کالیفرنیای ایران، نگین خاورمیانه، یاد می‌شود؛ که در طول زمان به لقب‌های این شهر درآمدند.
شهر جیرفت در ارتفاع ۷۲۰ متر از سطح دریا و در دره‌ای پهن گسترده شده و از موقعیتی دشتی و کوهستانی برخوردار است. ارتفاع مرکز شهر جیرفت از حداقل ۶۶۱ متر (محلهٔ سرجاز) تا حداکثر ۸۱۹ متر (فرودگاه جیرفت) متغیر است. این شهر از شمال، مشرق و مغرب بین ارتفاعات ساردوئیه، جبال بارز و اسفندقه محصور می‌باشد. کوه‌های جیرفت دنباله رشته کوه زاگرس جنوبی وارتفاعات مرکزی می‌باشند و این بلندی‌ها شامل بحر آسمان در شمال و شمال‌غرب و جبال بارز در شرق و شمال شرقی هستند. قله نشانه با ارتفاع ۳۸۸۶ متر بلندترین قلّه جیرفت و کوه شاه جبال بارز با ارتفاع ۳۷۴۱ متر از مهم‌ترین قلل جیرفت می‌باشد.
جیرفت در فصول مختلف سال تحت تأثیر وزش بادهای محلی، منطقه‌ای و برون منطقه‌ای قرار می‌گیرد که این بادها آب و هوای آن را دستخوش تغییرات می‌کنند. بادهای غربی و جنوب غربی که در فصل پاییز، زمستان و بهار با انتقال رطوبت از دریای سرخ، مدیترانه، خلیج فارس و اقیانوس هند و برخورد با جبهه هوای سرد و خشک شمالی سبب ایجاد ابر و بارندگی می‌شوند. بادهای شمال، شرق و شمال شرق متأثر از سیبری و قطب شمال در فصل سرد باعث رخنهٔ جبهه هوای سرد و خشک به مناطق جنوبی و متعاقباً کاهش محسوس دما در منطقه می‌شوند. باد شمال در طول فصل تابستان از سمت کوهستان‌های شمالی به سمت دشت جیرفت می‌وزد و موجب خشکی هوا و وزش باد داغ می‌شود که بین مردم بومی به «باد لوار» مشهور است. بادهای موسمی در فصل تابستان باعث انتقال رطوبت آب‌های جنوب به جیرفت شده و مسبب هوای شرجی و رگبارهای تابستانه هستند. بادهای خشک جنوب غربی_شمال شرقی در طول فصل بهار سبب وزش باد و گاهی طوفان و گرد و خاک می‌شوند.
شهر جیرفت به واسطه ۳ رود شور - ملنتی و هلیل احاطه شده‌است. در این بین هلیل رود به طول ۴۰۰ کیلومتر تنها رود دائمی استان کرمان، از کوهستان‌های شهرستان بافت، رابر و ساردوئیه سرچشمه گرفته از مرکز شهر جیرفت می‌گذرد و برای بخش کشاورزی بسیار حائز اهمّیت است که طی سال‌های اخیر با آینده‌نگری‌های غلط و پیش‌بینی انتقال آب سررشته‌های آن در شرف نابودی قرار دارد.
شهر جیرفت به علت قرار گرفتن در عرض‌های جنوبی کشور و واقع شدن در ارتفاع نه چندان بالا، دارای تابستان‌های گرم و نسبتاً مرطوب و زمستان‌هایی معتدل و کوتاه است؛ به شکلی که روزهای با دمای صفر درجه یا کمتر در طول فصل سرد از یک هفته تجاوز نمی‌کند و کمتر اتفاق می‌افتد. سردترین روزهای سال در جیرفت در ماه ژانویه (دی‌ماه و اوایل بهمن‌ماه) اتفاق می‌افتد و برودت هوا گاهی تا ۴ درجه سانتیگراد زیر صفر تنزل پیدا کرده و سبب خسارت به بخش کشاورزی می‌شود. این در حالی است که شدت گرما در ماه ژوئن (اواخر خرداد و تیرماه) به اوج خود میرسد و بیشینه دما به ۴۸+ درجه سانتیگراد میرسد. شهر جیرفت به علت قرارگیری در دامنه جنوبی رشته کوه جبال بارز از کویر لوت جدا شده و میزان بارش در این منطقه به‌خصوص در مناطق کوهپایه ای و مرتفع، قابل ملاحظه است.
میزان بارندگی شهرستان جیرفت به‌طور میانگین بیش از ۲۲۰ میلیمتر در سال می‌باشد و این رقم در مناطق کوهستانی اطراف به بیش از ۴۰۰ میلیمتر میرسد. طبق یک آمار بلند مدت منطقه خرمشاهی دلفارد با میانگین سالانه ۴۲۶٫۲ میلیمتر بیشترین بارندگی استان کرمان را به خود اختصاص داده‌است. در مجموع تعداد روزهای بارانی جیرفت بیش از ۲۸ روز در سال است. در این بین، بهمن‌ماه با ۱۰ روز بیشترین روزهای بارانی را دارد. پرباران‌ترین ماه سال در جیرفت دی‌ماه با میانگین ۷۰ میلیمتر و کمترین میزان در تیرماه با ۱ میلیمتر است. در طول بعضی از سال‌ها و در طی فصل تابستان با نفوذ بادهای موسمی اقیانوس هند به عرض‌های شمالی تر، جیرفت شاهد رخداد رگبارهای سنگین باران است. شکلی از این بارش‌ها در عصرگاه روز ۱۶ مردادماه ۱۳۹۲به همراه طوفانی با سرعت ۱۰۰ کیلومتر برساعت جیرفت را درنوردید و در مدت زمان بسیار کوتاه بیش از ۴۱ میلیمتر باران بارید و سبب خسارت به زیرساخت‌های شهر جیرفت شد.
گرچه اغلب سال‌ها جیرفت شاهد ریزش تگرگ و سرماریزه و در مناطق اطراف شاهد برف سنگین می‌باشد اما ریزش برف در شهر جیرفت رخدادی کم‌سابقه تلقی می‌شود و مستلزم نفوذ جریان‌های بسیار سرد قطبی و تابع شرایط خاص هواشناسی می‌باشد.
آخرین بارش برف در شهر جیرفت در زمستان ۱۳۵۱خورشیدی رخ داد. هنوز هم از آن سال به عنوان سال برفی یاد می‌شود آن بارش برف از آغاز شب یازدهم دی ماه پس از بارانی بی وقفه شروع به باریدن کرد و تا قبل از ظهر روز بعد ادامه داشت. در مجموع ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر برف به زمین نشست و سبب شکسته شدن شاخه‌های درختان شد.شهر جیرفت در دوران قاجار نیز برفی به مراتب سنگین تر را به خود دیده‌است.
در مطبوعات قاجار و خاطرات به جای مانده از دوران ناصرالدین شاه که خاطره نویسی در آن جایگاه ویژه ای داشت به برف سنگین دوران حکمرانی محمدحسن خان سردار بر ایالت وسیع کرمان و بلوچستان اشاره شده‌است. محمدحسن خان اعتمادالسلطنه در مرآت البلدان چنین نوشته‌است: "درسال ۱۲۶۹ قمری مصادف با ۱۸۵۲ میلادی ... در جیرفت از بلوکات کرمان تگرگی بارید که هر دانه آن حدود ۵سیر(۳۷۵ گرم) وزن داشت بر اثر این تگرگ چند گله گوسفند در صحرا هلاک و بعضی از مردم ناقص‌العضو شدند و چندین رأس گاو هم کشته شدند. ایشان در دو صفحه بعد نیز می‌نویسد: "... زمستان در کرمان بسیار سخت شد، به طوری که در بلوک جیرفت که هرگز برف نمی‌بارید، ۳ شبانه‌روز برف بارید و شدت سرما به حدی رسید که بسیاری از مردم و اموالشان از بین رفتند. در روزنامه وقایع اتفاقیه به همان تاریخ و در جلد سوم کتاب ناسخ‌التواریخ نیز به این برف و به دنبال آن شیوع وبایی کشنده اشاره شده‌است.
سد جیرفت پنجمین سد بتونی ایران است که در حدود ۴۰ کیلومتری شمال غربی شهر جیرفت در محلی معروف به «تنگ نراب» بروی هلیل رود احداث شده‌است. ارتفاع این سد ۱۳۴ متر، طول تاج آن ۲۵۰ متر و گنجایش کل مخزن آن ۴۳۰ میلیون متر مکعب است و با شش دریچه قدرت تخلیه ۶۴۰۰ مترمکعب آب را در هر ثانیه و توانایی تولید سی هزار کیلووات برق را دارد. دریاچه سد جیرفت به مساحت تقریبی ۱۲۰۰۰۰ مترمربع حدود ۱۴۲۰۰ هکتار از زمین‌های شهرستان جیرفت را آبیاری می‌کند. کار ساخت سد جیرفت در سال ۱۳۵۴ خورشیدی در حکومت پهلوی آغاز شد و پس از انقلاب ۱۴ سال به درازا انجامید و نهایتاً در سال ۱۳۷۱ خورشیدی خاتمه یافت. پس از اتمام ساخت سد جیرفت، ۴ سال زمان برای آب‌گیری آن در نظر گرفته شد اما در زمستان ۷۱ با سیل عظیمی با دوره بازگشت ۸۰۰ سال به میزان ۵۰۳۵ مترمکعب بر ثانیه مواجه شد و بدون آنکه آسیبی به آن وارد شود، بخش بسیار زیادی از آب را ذخیره و حدود نیمی از آن را به اراضی پایین دست و هامون جازموریان رها کرد.
مدت‌ها چنین اندیشه می‌شد که کهن‌ترین تمدن جهان در سومر عراق پای گرفته‌است اما کشف یک زیگورات (معبد) با قدمت بیش از پنج هزار سال، آثار سنگی بسیار و همچنین کتیبه‌های آجری به خطی ناشناخته از منطقه جیرفت ایران باعث شد باستان شناسان دربارهٔ دانسته‌ها و ادعاهای پیشین خود تجدید نظر کنند. در حمله اسکندر به ایران طبق گفته اریستوبولوس، اسکندر در گذر از هند به فارس، از این منطقه گذر کرده‌است و در جیرفت با نئارکوس در یاسلار خود دیدار داشته و از آبادانی شهر، منطقه و کاخ‌ها و نیایشگاه‌های آن نام می‌برد. جیرفت در زمان خلافت عمر (دومین خلیفه پس از پیامبر)، خلیفه دوم (سال ۲۳ هجری قمری) به دست اعراب (به فرماندهی سهیل‌بن عَدی) فتح شد. جیرفت در این زمان مرکزِ ولایت کرمان به‌شمار می‌رفت. بار دیگر در زمان خلافت عثمان، خلیفه سوم (۲۳–۳۵ هجری قمری) مجاشع بن مسعود سُلَمی آن را گشود.
در سده اول، ولایت کرمان، به ویژه شهر جیرفت، از عمده‌ترین مراکز خوارج به‌شمار می‌رفت و مُهَلّب بن ابی‌صُفره اَزْدی، در سال ۷۷ هجری قمری در آنجا با خوارج جنگید که منجر به شکست و رانده شدن آنان از جیرفت شد. در سال ۱۳۰ هجری قمری، جیرفت نبردگاه عامر بن ضُباره با شَیبان بن عبدالعزیز یشکُری، به سبب مخالفت شیبان با مروان بن‌محمد، آخرین خلیفه اموی، بود که به شکست شیبان انجامید. تا قرن سوم هجری جیرفت محل نزاع و کشمکش مخالفین علیه حکومت مرکزی بود؛ تا اینکه؛ یعقوب لیث صفاری و برادرش عمر، پس از سرکوبی اهالی جیرفت و قوم کوفچ، آنجا را تسخیر کرد. مقارن حکومت صفاریان، بر آبادانی جیرفت افزوده شد. شاید بتوان بیشترین اهمیت جیرفت را در این دوره و حتی پس از آن، قرار گرفتن شهر در محل اتصال دو راه اصلی دانست: یکی راه هندوستان از طریق جالق و دیگری راه خلیج‌فارس، از طریق بندرعباس. در این زمان کالاهای تجار از قُمادینِ جیرفت به دیگر نقاط کشور صادر می‌شد.
جیرفت در سده چهارم، مجمع تجار، بزرگ‌تر از اصطخرِ فارس و بسیار آباد بود. دژی با چهار دروازه به نام‌های شاپور، بم، سیرجان و مصلی داشت و دارای مسجد جامع، بازار، حمام‌های پاکیزه، میوه‌های سردسیری و گرمسیری چون خرما و جوز و ترنج، و معادن بسیار، به ویژه نقره، بود و در جوی‌های آن زر یافت می‌شد. جغرافی‌نویسان این دوره، از دیورود (هلیل‌رود) در جیرفت، که قدرت گرداندن شصت آسیاب را داشت مطالبی آورده‌اند. کوره جیرفت دارای شهرهای بسیار بود و شهری به نام هرمزملک، (نباید آن را با هرمز کنونی یکی دانست) متعلق به دوره ساسانی، در راه جیرفت ـ بم قرار داشت. پس از عمر و لیث بعد از مدتی سامانیان جیرفت را در تصرف داشتند.
در سال ۳۲۴ هجری قمری، جیرفت که همچنان مرکز ولایت کرمان محسوب می‌شد، بدست معزالدوله دیلمی افتاد. در سال ۳۶۰ هجری قمری عضدالدوله دیلمی آنجا را تصرف کرد. در زمان تسلط آل بویه بر جیرفت این شهر مرکزیت سیاسی زمستانی را مانند دوران سلجوقی داشته‌است. مرگ عضدالدوله و ضعف آل بویه تا قرن پنجم هجری زمینه را برای تهاجم بیگانگان به جیرفت فراهم کرد. در سال ۳۹۰ هجری قمری ابونصربن عزالدوله بختیار (از امرای دیالمه) و سپس بهاءالدوله (فرزند عضدالدوله) و سال بعد طاهربن احمد صفاری (حاکم سیستان) جیرفت را تسخیر کردند. در اواسط سده پنجم، به سبب ضعف امرای دیلمی، بیشتر نواحی کرمان و از جمله جیرفت را اقوام کوفچ غارت می‌کردند. در سال ۴۴۳ هجری قمری شخصی به نام ملک قارود پسر چغری بیگ سلجوقی به جیرفت حمله کرده و با مقاومت کوچ نشینان کوفچ روبرو شده و کوفچیان سخت در مقابل او مقاومت کردند. این‌ها مردمانی بودند که به واسطه پناهگاه‌های سخت به کسی باج نمی‌دادند ولی در نهایت ملک قارود با حیله آن‌ها را شکست داد. ملک قارود پس از قلع و قمع طوایف قفص (کوچ) و استیلای بر عمان و سواحل خلیج فارس و ایجاد امنیت در جیرفت، پایتخت قشلاقی خود را در سه ماه زمستان تا اردیبهشت‌ماه به مدت چهار تا پنج ماه در جیرفت انتخاب کرد؛ زیرا این منطقه بسیار آباد و حاصلخیز بوده‌است.
در دوره حکومت سلجوقیان، به‌ویژه در دوره محمدبن ارسلانشاه بر آبادانی جیرفت افزوده شد و به دستور وی کاروان سراها، مساجد و مدارس بسیاری در جیرفت احداث شد. در همین دوره، برای نخستین بار از شهرکی به‌نام قُمادین یاد شده که آن را محله‌ای خارج از شهر و مسکن عمده تجار خارجی دانسته‌اند. قمادین مخزن نفایس چین، ختا، هندوستان، حبشه، زنگبار، روم، مصر، ارمینیه، آذربایجان، ماوراءالنهر، عراق، خراسان و فارس بود. جیرفت تا اوایل نیمه دوم سده ششم، شهری نیکو بود و ام‌القرای کرمان محسوب می‌شد. بعد از ارسلانشاه و جانشینان او، دوران فترت و سستی حکومت سلجوقیان شروع شد. در سال ۵۶۲ هجری قمری به سبب شایع شدن بیماری و مرگ، طغرل شاه بن محمد و ترکان و غلامان شهر را غارت کردند. طغرل شاه بیشتر دوران سلطنت را به دلیل علاقه به جیرفت در این شهر گذرانده بود. در بیستم فروردین سال ۵۶۵ هجری قمری در همین شهر وفات یافت.
بعد از مرگ طغرل شاه در اثر رقابت و جنگ‌های فرزندان وی جیرفت رو به ویرانی نهاد؛ چنان‌که در سال ۵۶۶ هجری قمری، بهرام‌شاه، قمادینِ جیرفت را غارت و شهر و روستاهای آن را ویران کرد. این اختلافات و جنگ‌های خانگی باعث شد غزها در نبردی سپاه کرمان را در باغین شکست دادند و متوجه جیرفت شدند. در سال ۵۷۵ هجری قمری آن‌ها بدون برخورد با هیچ مانعی جیرفت را به تصرف درآوردند و با حمله‌ای وحشیانه جیرفت را به کلی نابود کردند؛ چنان‌که محمدبن ابراهیم در تاریخ سلجوقیان و غزها (ص ۱۳۷–۱۲۹) نوشته‌است: «و بیچاره اهل جیرفت، غافل و بیخبر ناگاه به سرایشان فرود آمدند و صد هزار نفس را به انواع تعذیب و شکنجه هلاک کردند و سر در ولایت نهادند و هر کجا ناحیتی معمور بود یا خطه‌ای مسکون دیدند، آثار آن مطموس و مدروس گردانیدند.»
پس از آن جیرفت مدتی، در دوره ملک دینارغز در آرامش نسبی به سر برد. در آن دوره، دارالملک کرمان بود و به دلیل آب و هوای مطبوع لقب جَنَّه اَرْبَعَةِ اَشهُر (بهشت چهار ماه) داشت. در سال ۶۰۰ هجری قمری، امیرقطب‌الدین مبارز، از ملوک شبانکاره، دور جیرفت حصار کشید و قدرت دفاعی شهر را بالا برد. در سال ۶۱۹ هجری قمری، منطقه به دست قراختاییان افتاد.
شهر جیرفت بر اثر حمله مغولها، در سال ۶۲۱ هجری قمری به کلی ویران شد. جیرفت قبل از حمله مغول یکی از شهرهای آباد و ثروتمند جهان اسلام بود. در اواسط قرن هفتم، که مارکوپولو از جیرفت دیدن کرده، از ویرانی آن به دست تاتارها (مغول) گزارش داده و نام شهر جیرفت (یا شاید قمادین) را «کاماندو» و ناحیه مجاور آن را «رئوبارل» (رودبار) ضبط کرده‌است. به گفته وی (همان‌جا)، برخی از شهرهای ناحیه، از ترس حمله دزدانِ قبیله قراوناس (ظاهراً ساکن مکران)، با دیوارهای بلند گلی محصور شده بودند. از حوادث مهم دوره صفوی، حمله بلوچ‌ها به جیرفت و غارت آنجا بوده‌است که بسیاری از آن‌ها پس از جنگ در این منطقه ساکن شده‌اند و اکنون در جمعیت این شهرستان ادغام شده و در کنار طوایف دیگر این شهرستان زندگی می‌کنند.
در دوران زند جیرفت بدون حادثه مهم و قابل توجهی زمان را پشت سر گذاشت در دوران قاجار جیرفت مجدداً رو به آبادانی گذاشته‌است. با انقراض حکومت قاجار و روی کار آمدن رضاخان و دوران فترت، حد فاصل قاجار و پهلوی در جیرفت ناامنی و غارت اموال مردم شروع شد و بر اثر کمی باران و آب این منطقه طی سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۲ دچار خشکسالی و قحطی شدیدی گردید.
حمل و نقل شهری جیرفت شامل تاکسیرانی و اتوبوسرانی است. تا سال ۹۱ اتوبوسرانی جیرفت ۳۱ دستگاه اتوبوس در اختیار داشته‌است اما در حال حاضر حمل و نقل شهری اغلب با تاکسی انجام می‌شود و اتوبوسرانی به‌طور محدود فعالیت دارد.اکنون تاکسی‌های اینترنتی همچون «ماکسیم» و «مپسی» در جیرفت در حال ارائه خدمت هستند. در حال حاضر فرودگاه جیرفت طی هرهفته دو پرواز رفت و برگشت به فرودگاه مهرآباد تهران دارد. در سال ۲۰۱۶ میلادی ۲۰۲ نشست و برخاست هواپیما در فرودگاه جیرفت انجام شد و ۱۰٬۶۴۰ نفر مسافر و ۸۶٬۸۵۹ کیلوگرم بار از طریق آن جابجا شدند.
شهر جیرفت از جمله شهرهایی می‌باشد که از توزیع مناسب فضای سبز برخوردار نمی‌باشد. بر اساس دادهای میدانی شهر جیرفت تنها ۸ پارک دارد. از این تعداد، ۴ پارک دارای کارکرد محله‌ای، ۳ پارک دارای کارکرد ناحیه‌ای و ۱ پارک دارای کارکرد شهری می‌باشد.
جاذبه های جیرفت
محوطه باستان‌شناسی کنارصندل: محوطه‌ی باستان‌شناسی کنارصندل در فاصله ۳۰ کیلومتری جنوب شهر جیرفت واقع شده است. بر پایه کاوش‌های باستان‌شناختی، این منطقه در طول هزاره سوم از شکوفایی و رونق بسیار زیادی برخوردار بوده است، چنان که در محدوده این شهرستان بقایای یکی از نخستین شهرهای ساخته شده به دست بشر با تمام ویژگی‌های یک شهر شناسایی شده است. طبق کاوش‌ها احتمال می‌رود که این شهر حدود ۸۰۰ متر از محل کنار صندل جنوبی در جهت شرق تا بستر کنونی هلیل‌رود و یک هزار و ۴۰۰ متر به سمت شمال تا کنار صندل شمالی کشیده شده بود، همچنین وجود قطعات سفال نشان می‌دهد که شهر دست کم ۸۰۰ متر به سمت غرب، یعنی تا ساحل بستر باستانی هلیل رود و دست کم ۵۰۰ متر در جهت جنوب امتداد داشته است. مدت‌ها چنین اندیشه می‌شد که کهن‌ترین تمدن جهان در سومر عراق پای گرفته است، اما کشف زیگوراتی با قدمت بیش از پنج هزار سال، آثار سنگی بسیار و همچنین کتیبه‌های آجری به خطی ناشناخته از این منطقه باعث شد باستان‌شناسان درباره دانسته‌ها و ادعاهای پیشین خود تجدید نظر کنند که البته این موضوع توسط یوسف مجیدزاده باستان‌شناس عنوان شد، اما هنوز اثبات نشده است.
مسجد شهر قدیم جیرفت (دقیانوس): مسجد شهر قدیم جیرفت (دقیانوس) یک هزار و ۲۰۰ سال قدمت دارد و یکی از کهن‌ترین مساجد جهان اسلام است و در ایران نیز جز نخستین مساجد محسوب می‌شود. به نظر میرسد که مسجد شهر دقیانوس در دوران صفاری، در قرن سوم و به فرمان «عمرولیث» احداث شده است. مساحت مسجد بالغ بر ۶ هزار متر مربع بوده است و یکی از شاهکارهای معماری ایرانی به شمار می‌رود.
موزه باستان شناسی جیرفت: در موزه باستان‌شناسی جیرفت در استان کرمان نزدیک به ۵۰۰ شی و ظروف با کنده‌کاری‌ها و نقوش پیچیده و پر رمز و رازی از انسان، جانوران و موجودات افسانه‌ای و هیولاها نگه‌داری می‌شود که نشان‌دهنده فرهنگ غنی و تاریخی جیرفت است. همچنین می‌توان در این موزه سفال‌هایی با قدمتی بالغ بر اواخر هزاره‌ی چهارم و سوم پیش از میلاد در دو نوع ساده و نقش‌دار که از یافته‌های شهداد، تپه یحیی در استان کرمان و شهر سوخته در سیستان است، آثاری همچون اشیای کوچک ساخته شده از سنگ لاجورد، ظروف سنگی متعلق به دوران هزاره‌ی سوم پیش از میلاد و ... را مشاهده کرد. این موزه میزبان تعدادی از آثار تاریخی و باستانی کشف شده از بین هزار قلم شی بازیافتی است که به همت باستان‌شناسان به یکی از مجموعه‌های هنری و تاریخی ارزشمند ایران تبدیل شده است.
مقبره میرحیدر (گورخانه): مقبره میرحیدر (گورخانه) بنایی تاریخی متعلق به دوران صفویه است که گنبد دو پوشه و ایوان‌های رفیع در دو طبقه دارد. طرح این مقبره از داخل بنا به‌صورت یک چهارضلعی است که سازندگان آن را در بخش بالایی به‌صورت هشت‌ضلعی و هشت طاق‌نما، تبدیل کرده‌اند. گنبد مدور نیز به‌صورت یک‌پوش روی آن قرار گرفته است. این گورخانه بنایی آجری و تزیینات گچبری زیبایی دارد. داخل مقبره چند سنگ قبر مرمر نیز دیده می‌شود.
چشمه‌های آب گرم: جیرفت دارای چشمه‌های آب گرم بسیاری است. آبگرم دیمند و گویکان در فاصله ۱۰۰ کیلومتری شمال شرقی شهر جیرفت واقع شده که داغ‌ترین آبگرم استان است. چشمه آبگرم «در گُرج» در ۲۰ کیلومتری شرق شهر جیرفت قرار دارد که از نوع چشمه‌های گسلی است و دمایی در حدود ۳۴ درجه سانتیگراد دارد. چشمه آبگرم مُغو در ۴۵ کیلومتری غرب شهر جیرفت واقع شده است که مورد استفاده بیماران پوستی و کسانی که از دردهای استخوان و مفصل رنج می‌برند، قرار می‌گیرد. چشمه آبگرم انجیر سیاه نیز در ۳۵ کیلومتری شمال جیرفت در روستایی به همین نام واقع شده است. از نظر شیمیایی، آب این چشمه از نوع سولفاته است که به‌صورت دایمی جریان دارد. آبگرم محمد آباد مسکون در ۵۰ کیلومتری شمال شهر جیرفت قرار دارد که به‌صورت زهکشی از دامنه‌های آتشفشانی منطقه خارج و علاوه بر بهره برداری درمانی از آن، مورد استفاده بخش کشاورزی منطقه نیز است.
غار شعیب: غار شعیب در حوالی غار معدن مرمریت واقع شده است و یکی از جاهای دیدنی جیرفت محسوب می شود. به اعتقاد اهالی منطقه این غار همان غار اصحاب کهف است. برخی نیز معتقدند که شعیب نام عارفی بوده که در این حوالی زندگی می‌کرده و برای عبادت به این غار رفت و آمد داشته است. دهانه ورودی غار به سمت شمال است که به‌صورت نشسته باید از آن عبور کرد. در انتهای غار دهانه دیگری وجود دارد که شبیه یک اطاق است و در آن قندیل‌هایی وجود دارند که چندان بلند نیستند. درون غار تعدادی خفاش دم‌دار و بسیار نادر زندگی می‌کنند. این غار چندان پیچیده و طولانی نیست.
قلعه سموران: قلعه سموران در ۶۰ کیلومتری شرق شهر جیرفت بر بلندای کوهی قرار دارد. این قلعه از سنگ‌های مرمر متمایل به قرمز احداث شده و طول بالای قلعه یک کیلومتر و عرض متوسط آن حدود ۱۵۰ متر است. به دلیل اینکه این قلعه بر بلندای کوه و پرتگاه بنا شده تقریبا از نفوذ دشمنان در امان بوده است. در ضلع جنوبی آن ۱۲ برج دیده بانی قرار دارد. در ارتفاع ۲۰۰ متری بالای قلعه، دیوار سنگی دیگری با ملات آهک وجود دارد که دور تا دور آن کشیده شده است. در بالای قلعه دو حوض قرار دارد که محل ذخیره آب باران بوده است. قدمت این قلعه را به دوران پیش از اسلام می‌دانند که در سال‌های اولیه پس از اسلام مورد بازسازی قرار گرفته است. قلعه سموران به علت استحکام و موقعیت طبیعی شباهت زیادی به قلعه‌های اسماعیلیه دارد و شاید مدت‌ها مورد استفاده پیروان اسماعیلیه قرار گرفته بوده، زیرا گروه‌هایی از فرقه اسماعیلیه در جبال بارز زندگی می‌کردند.
آرامگاه سالار رضا: آرامگاه سالار رضا در ورستایی با همین نام در شهرستان جیرفت واقع شده است که قدمت آن به دوران صفویه میرسد. این بنای تاریخی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آبشارها: در این منطقه چندین آبشار قرار دارد که مورد توجه طبیعت دوستان است. آبشارسرنکوه با ارتفاعی بیش از ۱۵۰ متر در انتهای دره درین، یکی از بلندترین آبشارهای ایران به شمار می‌رود. آبشار «دره گلم دخترکش» در فاصله ۴۷ کیلومتری شمال جیرفت از چهار حوضچه یا گُلم تشکیل شده که گُلم دوم برزگتر از بقیه است و ارتفاع آبشار هم در آن به حدود ۱۰ متر میرسد.
دریاچه سد جیرفت: دریاچه سد جیرفت در ۴۰ کیلومتری شمال غربی شهرستان جیرفت از بزرگ‌ترین و پرحجم‌ترین دریاچه‌های استان کرمان به شمار می‌رود. سد جیرفت بزرگ‌ترین سد مخزنی استان کرمان است که بر روی رودخانه هلیل رود در دامنه کوه‌های زاگرس به منظور ذخیره آب و تولید برق درسال ۱۳۷۰ احداث شده است. این سد با ذخیره‌سازی حدود ۴۰۰ میلیون متر مکعب آب شیرین در آن، اهمیت و ارزش والایی را در استان کرمان دارا است.
..................................
آرشیو
