amin _6rosoواقعا فیلم عجیبیه. بدون اینکه بخواد یه سری مسائلو توی دیالوگ بیان کنه داره عمیق ترین چیزارو با سینما بیان میکنه
یه سکانسی هست ریش قرمز میره پیش حاک که درمانش کنه. اونجا اکت توشیرو میفونه و ری اکشن های حاکمو ببینید. کاملا حاکم مغلوبه. حاکمو توی نماهایی که از پشتش میگیره برده گوشه قاب و ریش قرمز وسط قابه. داره در مقابل یکی که از خودش مرتبه بالاتری داره سختی و عزت نفس نشون میده
چندتا سکانس بعد وقتی اون دختره داروشو نمیخوره و قاشقو پس میزنه ریش قرمز سر میرسه. یه بار قاشقو پر میکنه دختره پس میزنه. بار دوم . بار سوم و بار چهارم. هربار دختر آروم تر این کارو میکنهو آخراش حتی انگار میترسه که ریش قرمز بزنتش. وقتی مطمئن شد این مثل آدمایی که تا حالا باهاش سرو کار داشته نیست داروشو میخوره و سریع برمیگرده زیره پتوش . این اولین قدم واسه تغییرشه. اینجا ریش قرمزو میشه با صحنه معالجه حاکم مقایسه کرد. در مورد آدمای بالدستش مغرور و سخت و آدمای که مرتبش از خودش پایین تره با مهر و عطوفت رفتار میکنه
باز چندتا سکانس بعدتر دختره رفته بیرون ظرف شکسترو بخره. پرستار جوونو میبینه وظرف میوفته میشکنه. بلافاصله کوروساوا کات میزنه و نمایی از ظرف شکسته و پرستار جوون که خم شده سمت ظرف و پاهای دختره میگیره. دختره دامنشو تو دستاش مشت کرده. ( وای که همین حالا هم مو به تنم سیخ شده) کوروساوا حتی چهره خجالت زده کارکترشم نمیخواد به ما نشون بده. دوست نداره شرمشو ما ببینیم. انقدر که برا کارکترش ارزش قائله. با همون دامن تو دستاش ما میفهمیم حس دختره رو . حتی فاصله دوربینو ببینید. یه نمای مدیوم لانگ داره . میگیر. زیاد نزدیک دختره نمیشه تا ما حدمونو رعایت کنیم
سنمای این بزرگانو با چندتا کلمه و یه سری مفهوم کوچیک نکنید. تصاویرو ببینیدو لذت ببرید.
