فریدون قنبری که دیروز به دلیل عفونت ناشی از یک بیماری داخلی دار فانی را وداع گفت، یکی از قدر نادیده ترین کشتی گیران تاریخ ورزش ایران است. کشتی گیری که به اندازه شایستگی هایش به موفقیت نرسید.
به گزارش طرفداری، فریدون قنبری جوان پر شر و شوری بود. این را تمام دوستان و همدوره هایش شهادت می دهند اما حضور در جهانی 2003 می توانست مسیر زندگی او را عوض کند. آن سال فریدون در اوج آمادگی بود و در آخرین روزهای آماده سازی تیم ملی کشتی آزاد برای همه مسجل شده بود او قطعا دست پر از نیویورک برمی گردد. چند روز مانده به اعزام، با یک سناریوی از پیش تعیین شده میان او و جلال لطیفی که هم اتاقی و حریف تمرینی اش بود، زیر دوش درگیری راه انداختند و بلافاصله هم قنبری را به این دلیل که با ضربه مشت طحال حریف تمرینی اش را پاره کرده از اردو کنار گذاشتند. از قبل به یک عکاس هم گفته بودند ساعت 11 که پایان تمرین نوبت صبح ملی پوشان بود خودش را به حوالی مجموعه ورزشی آزادی برساند تا پس از درگیری، از لطیفی عکس بگیرد و کتک کاری قنبری مستند شود!
فقط خدا با خدایی بود | یادی از زنده یاد بهمنش
فریدون قنبری که نفر اول انتخابی بود و با غلبه بر پژمان درستکار و مجید خدایی نماینده ایران در جهانی 2003 نیویورک شد، با همین درگیری که از قبل طراحی شده بود از دور کنار رفت و قرار شد برنده کشتی پژمان درستکار و مجید خدایی به رقابتهای جهانی برود. مجید خدایی خودش را از مشهد به تهران رساند، پرواز او ظهر به زمین نشست و عصر در کشتی انتخابی و در حضور چهره های نامداری که حامی پژمان درستکار بودند، حریفش را برد و زنده یاد عطا بهمنش که آن روزگار برای ایران ورزشی هر از گاهی دست به قلم می برد و می نوشت، تیتر زد؛ فقط خدا با خدایی بود!
فریدون قنبری بعد از این صحنه سازی دوباره به کشتی برگشت و چند صباحی هم کشتی گرفت اما کیست که نداند مدال 2003 نیویورک می توانست زندگی او را تغییر بدهد.
فریدون زندگی پر تلاطمی داشت، او به خاطر روحیه تهاجمی اش بارها به دردسر افتاد. یک دعوا با دو برادر بر سر خرید و فروش ماشین، یک ماه او را پشت میله های زندان انداخت و وقتی هم آزاد شد، همان دو برادر به گفته خودش یک خشاب گلوله را به سمت او و ماشینش خالی کردند و فریدون را تا دم مرگ بردند. او به خاطر یک دعوای دیگر یک سال در زندان بود اما پس از آن تلاش کرد به دور از حواشی زندگی کند و به عنوان مربی به کشتی برگردد.
فریدون قنبری بر اثر بیماری درگذشت اما تردیدی نیست اگر آن ماجرای دعوای اردوی سال 2003 نبود، مسیر زندگی ورزشی او عوض می شد.
گفتگوی جنجالی فریدون قنبری با مهدی شیروانی
زنده یاد قنبری، شانزدهم آذر ماه سال 1396 در سالروز همان حادثه تلخ تیراندازی به او در کرمانشاه، به دعوت مهدی شیروانی، کشتی نویس باتجربه خبرورزشی به این روزنامه رفت و بعد از مدتها سکوت، ناگفته های زندگی ورزشی و خصوصی اش را به زبان آورد. مهدی هژبری سردبیر وقت خبرورزشی، در شماره بعدی «خبرورزشی+» که به ورزش های منهای فوتبال اختصاص داشت، تیتر زد؛ «فریدون قنبری: من هیولا نیستم»
در همان گفتگو فریدون قنبری درباره داستان سال 2003 گفت:
برای مسابقات جهانی 2003 نيويورک انتخاب شده و عضو تيم ملی اعزامی بودم. با جلال لطيفی رفيق و هم اتاق بوديم. يک روز بعد از تمرين تيم ملی، زير دوش يك جروبحث معمولی با لطيفی پيش آمد و انگار همه چيز از قبل برنامه ريزی شده بود. محسن فرح وشی مربی تيم ملی بلافاصله به حراست زنگ زد و يك اتفاق معمولی را چنان حراستی و رسانه ای كرد تا مرا از تيم ملی خط بزند. گفتند چاقوكشی كرده و طحال لطيفی را پاره كردم. كدام چاقوكشی؟! كدام پارگی طحال؟! اينها دروغ محض است. از خود لطيفی سؤال كنيد. در اردوی تيم های ملی اتفاقات بدتر هم پيش آمده، قهرمان جهان و المپيك درگير شدند، حتی كشتی گير و سرمربی دعوا كردند ولی هيچ کدام را خط نزدند اما بلايی سر من آوردند كه سرنوشتم عوض شد. من همه مدال آوران آن مسابقات را قبلاً شكست داده بودم و اگر در آن مسابقات كشتی می گرفتم با مدال جهانی برمی گشتم. واقعاً متأسفم كه در آن اتفاق تحت تأثير قرار گرفتم و عصبی شدم. با يك درگيری مرا از تيم ملی خط زدند تا مدال جهاني نگيرم. مون جائه (كره جنوبی) ميندياشويلی (گرجستان) را قبلاً برده بودم كه در جهانی نيويورك مدال گرفتند. تاراس دانكو (اوكراين) و خوئل رومرو (كوبا) را نيز شكست دادم، همه اينها قهرمان جهان و المپيك شدند اما مرا خط زدند تا به مدال جهانی نرسم. آنهايی كه اين بلا را سرم آوردند هرگز نمي بخشم.
