Remember Remember the 5th of november
به خاطر بیاور، به خاطر بیاور 5 نوامبر را
برای سینما دوستان این دیالوگ یکی از ماندگارترین دیالوگ های است که شنیده اند، نه بابت کلمات و معنای آن ها بلکه به خاطر تاریخی که ذکر شده است؛ هرگاه می گویند 5 نوامبر، به قول خود شخصیت V، یک فیلم نه، یک آرمان برای سینما دوستان تداعی می شود.
حالا بیایید به دنیای فوتبال برویم، جایی که شب گذشته بالاخره دستان مسی به یک جام معتبر ملی رسید؛ مسی سال ها انتظار کشید و بالاخره با بازوبند کاپیتانی کشورش و با چشمانی اشک بار جام را به آغوش کشید، سال ها انتظار برای آن که سرانجام فوتبال بدهی اش را با فوق ستاره آرژانتینی تسویه کند، درست همانطور که سال 2016 با رونالدو تسویه کرده بود.
اگر بخواهیم کمی از بحث هواداری فاصله بگیریم، باید این سوال را بپرسیم چند سال طول می کشد دنیای فوتبال فوق ستاره هایی مثل رونالدو و مسی را به چشم خود ببیند؟ رونالدو و مسی طی سال ها حضور در مستطیل سبز همه چیز را به دست آوردند به جز جام های ملی!
خودمانیم هرچقدر از سن رونالدو و مسی بیشتر می گذشت، بیشتر این سوال پیش می آمد آیا تا ابد ویترین افتخارات رونالدو و مسی بدون جام ملی خواهد بود؟ یورو به یورو، کوپا آمریکا به کوپا آمریکا، جام جهانی به جام جهانی عده ای منتظر بودند شاید یکی از این دو بازیکن با معجزه ساق هایشان این بار افتخاری برای یک ملت رقم بزنند.
سال 2016 سرانجام این اتفاق رخ داد؛ کریستیانو رونالدو و تیمش در دور گروهی سوم شدند و با اما و اگر به مرحله حذفی رسیدند، در دور حذفی با چند مساوی و به شکلی عجیب به فینال رسیدند. حالا همه چیز برای CR7 ممکن بود، هرچند یک تراژدی در حال رقم خوردن بود، رونالدو با ضربه دیمیتری پایه روی زمین افتاد، اشک در چشمان رونالدو حلقه زده بود، به بیرون زمین رفت و چند دقیقه بعد دوباره به زمین آمد.
کارگردان تلویزیونی هم بازی را رها کرده و هر چند دقیقه یک بار رونالدو را به تصویر می کشید، با این حال کریس باز هم روی زمین افتاد و این بار دیگر قادر به ادامه بازی نبود. رونالدو از زمین بیرون رفت ولی نگاه بازیکنان به کاپیتانی بود که با اشک زمین را ترک کرد، پرتغال متحد تر از همیشه شد و فرانسه را در خاکش برد، ادر در حالی که فاصله زیادی با دروازه فرانسه داشت، شلیکی به سمت دروازه لوریس فرستاد، شلیکی که از ادر بعید بود، گویی قلب میلیون ها هوادار پرتغال که از خروج رونالدو به درد آمده بود، پشت این ضربه دیدنی بود.
وقتی بازی به پایان رسید، رونالدو فریاد می زد و به سمت های مختلف می دوید؛ انگار فوتبال بالاخره بدهی اش به یکی از ستاره های دنیای فوتبال را تسویه کرد.
در آن سوی میدان داستان متفاوت بود، مسی یک بار با درخشش فوق العاده اش تیم ملی اش را به فینال 2014 جام جهانی رسانده و به یک قدمی جام هم رسیده بود ولی در نهایت با حسرتی که در نگاهش بود از کنار جام طلایی رنگ عبور کرد.
7 سال گذشت، مسی نه در کوپا آمریکای سال های 2015، 2016 و 2019 موفق شد و نه در جام جهانی 2018 به توفیقی دست پیدا کرد. مسی ناامید شده بود، گویا دیگر آن انگیزه در ساق های کاپیتان دیده نمی شد. مسی حتی 5 سال پیش زمانی که در فینال کوپا از شیلی شکست خوردند، آنقدر ناامید شده بود که گفت:
تیم ملی برای من تمام شده است. این چهارمین فینالی بود که شکست خوردیم. قرار نیست من جام ملی بگیرم. فکر می کنم تقدیر این است. در حال حاضر به شدت ناراحتم.
شنیدن این صحبت ها از بازیکنانی که الگوی میلیون ها نفر در جهان است چه حسی به ما القا می کند؟ ناامیدی محض!
شاید مسی درست می گفت، شاید در تقدیر او نوشته نشده بود که جام ملی نبرد اما مگر او و رونالدو تا همین امروزش هم منتظر تقدیرشان ماندند؟ آن ها اجازه ندادند باقی نفرات برایشان تقدیر را بنویسند و با تمام وجود سرنوشت خود را رقم زدند.
مسی این بار هم درخشید، هم بهترین گلزن کوپا شد و هم بهترین بازیکن؛ با این حال این بار در فینال همه چیز فرق می کرد. مسی یک فرصت ایده آل و تک به تک را از دست داد ولی آرژانتینی ها این بار متحد شده و همه برای نه موفقیت تیم ملی بلکه برای رساندن جام به دستان کاپیتانشان هم تلاش کردند.
آرژانتین بامداد امروز برای شکست برزیل در خانه اش مصمم بود، تک گل دیماریا دقیقا سناریو پرتغال و رونالدو را البته به شکل دیگری رقم زد؛ این بار دیماریا مثل طنابی بود که مسی را به آنچه می خواست رساند.
وقتی سوت پایان بازی به صدا درآمد مسی روی زمین برای دقایقی نشست، دستش را روی چشمانش گذاشت و گریه کرد، شاید به مصاحبه 5 سال پیشش فکر می کرد که ناامید شده ولی حالا به جام طلایی کوپا رسیده بود.
فوتبال به خیلی ها بدهکار است، از توپ طلا گرفته تا جام هایی رنگی ولی حداقل در سال های آخر فوتبال رونالدو و مسی، تصمیم گرفت بدهی اش را این دو ستاره پرداخت کند. جالب اینکه کریستیانو رونالدو در 10 جولای 2016 یورو را به دست آورد و مسی در 10 جولای 2016 کوپا را کسب کرد.
شاید بهتر باشد فوتبالی ها هم تا همیشه این تاریخ را یادشان بماند تا هرگاه گفتیم 10 جولای، یاد این دو اتفاق بزرگ بیفتند.
Remember Remember the 10th of July
به خاطر بیاور، به خاطر بیاور 10 جولای را