تیم های انگلیس و ایتالیا امشب از ساعت 23:30 به مصاف هم می روند و پرونده بازی های یورو 2020 با این بازی بسته می شود. این دیدار را به نوعی می توانیم حسن ختام نبرد های تاکتیکی جذابی بدانیم که در رقابت های یورو 2020 برگزار شد. جدال انگلیس و ایتالیا یکی از جدال های همیشه حساس تاریخ فوتبال است از اختلاف هواداران یوونتوس و لیورپول در فاجعه هیسل تا رویکردهای متضاد این دو کشور در جنگ جهانی دوم دلیلی بر اختلافات تاریخی این دو کشور است که ریشه در تاریخ دارد.
از سنت های قدیمی تا استراتژی های مدرن
انگلیسی هایی که روی فوتبال ادعای مالکیت داشتند و دارند همواره در طول تاریخ سبک بازی خاص خودشان را داشتند، سبک بازی ای که شاید ما این روز ها می توانیم در تیم هایی همچون برنلی که به سنت ها وفادار هستند ببینیم. ایرانی ها نیز پس از ورود آلن راجرز به ایران، یکی از پیروان مکتب بازی سنتی انگلیسی بودند. بازی ای موسوم به لانگ بال با استفاده از مهاجمان کلاسیک بلند زن...
این سبک از بازی با این که حتی سبکی منسوخ شده شمرده می شود همچنان طرفدارانی به خصوص در فوتبال ایران دارد.
ایتالیایی ها هم که همواره در طول تاریخ سبک خاصی موسوم به کاتاناچیو داشته اند و با همین سبک دفاعی به افتخارات زیادی رسیده اند.
نکته جالب این بازی این است که هر دو تیم در شرایطی به مصاف هم می روند که از سبک بازی سنتی خود فاصله گرفته اند و با نمایشی مدرن تر و مستحکم تر خودشان را به این مرحله از رقابت های یورو 2020 رسانده اند.
ایتالیا که از آن دفاع فشرده و بازی های کم گل فاصله گرفته و انگلیس هم با گرت ساوتگیت با نوع خاصی از بازی به دنبال کسب یک افتخار ملی سال ها پس از سال 1966 است. انعطافی که هر دو تیم در مقابل این تغییرات به خرج داده اند الهام پذیر است.
مانچو یا ساوتگیت؛ کدام یک معادلات را سریع تر حل می کنند؟
بدون شک ایتالیا امشب با همان سیستم 3-3-4 خود به میدان برود و بعید است به جز یکی دو پست این تیم تغییرات زیادی را در ترکیب تیمش تجربه کند. در تحلیل بازی های مختلف ایران ما بار ها در مورد عبارت ترکیب برنده صحبت کرده ایم و حالا شما هم اگر قصد دارید یک مثال عینی و استاندارد از ترکیب برنده را مشاهده کنید کافی است به ترکیب تیم ملی ایتالیا در این بازی ها نگاهی بیاندازید. بسیاری تصور می کنند استفاده از یک ترکیب موسوم به ترکیب برنده انعطاف تیم را از بین می برد و اجازه ریسک را از سرمربی می گیرد اما به هیچ عنوان این قضیه درست نیست.
ترکیب برنده حکم قالب ثابت و مستحکمی را دارد که تحت آن قالب ثابت تیم می تواند رویکرد های خود برای هر بازی را تغییر دهد برای مثال بازی ایتالیا - اسپانیا را با بازی های قبلی تیم ملی ایتالیا مقایسه کنید. آن وقت متوجه دو بازی با رویکردهای کاملا متفاوت می شوید که هر دو با پیروزی ایتالیایی ها همراه بوده و تحت هیچ شرایطی آتزوری به ترکیب 3-3-4 خود، استراتژی های هجومی اش که مبتنی به سرعت و بازی طولی است و ساختار دفاعی اش دست نزد...
یکی از نقاط قوت تیم ملی انگلیس وینگر های تیم هستند. سه شیرها بسیاری از حملات خود را روی نفوذ وینگر های تیم از flank ها شکل می دهند و با توجه به این که تیم ملی ایتالیا لئوناردو اسپیناتزولا را هم برای فینال در اختیار ندارد بعید نیست انگلیسی ها عمده حملات خود را از جناح چپ تیم ملی ایتالیا شکل دهند. نکته جالب قضیه هم این است که ایتالیایی ها تا اینجای تورنومنت تجربه مواجه با چنین تیم هایی را نداشته اند، ایتالیا مقابل بلژیک با تیمی رو به رو بود که عمده حمالات از سمت دی بروینه و در کانال های مرکزی شکل می گرفت و مقابل اسپانیا نیز ایتالیا با تیمی رو به رو بود که علاقه بسیاری به بازی عرضی داشت و مقابل اتریش هم مقابل تیمی بازی کرد که ضد حمله ای بازی می کرد. با توجه به حضور مستمر فولبک های ایتالیایی در حملات، تدابیر مانچینی برای کنترل وینگرهای پرسرعت انگلیس نیز دیدنی خواهد بود..
نکته جالب دیگر بازی امشب رویکرد انگلیسی ها است. با توجه به این که انگلیسی ها در چنین بازی ای لاین دفاعی خود را عقب نگه می دارند و از آن جایی که گرت ساوتگیت از دکلاین رایس و فیلیپس برای دابل پیوت میانی خود استفاده می کند، ایتالیایی ها کار سختی برای نفوذ به خط دفاعی انگلیس خواهند داشت و بعید است در این دیدار در حالت عادی و زمانی که بازی مساوی است روی ضد حملات به ثمره ای برسند. پس ایتالیا هم باید فکری به حال شرح وظایف فولبک هایش و هم فکری به حال استراتژی های هجومی اش کند و قطعا ما امشب شاهد تغییراتی خواهیم بود.
یکی از شگردهای انگلیسی ها هم این است که ساوتگیت در چنین بازی هایی سعی دارد تا دقیقه 60، 70 بازی را حفظ کند و سپس با تزریق بازیکنانی مثل جک گریلیش به ترکیب به دنبال سورپرایز کردن حریف باشد. در این بازی قطعا توان بازیخوانی حین بازی این دو سرمربی تاثیر بسیار زیادی در نتیجه خواهد داشت...
رویکرد رسانه های دو کشور
در این بین رویکرد رسانه های هر دو کشور هم بسیار جالب است. رسانه های ایتالیایی که از پیشرفت عجیب غریب ایتالیا بعد از سال 2018 شگفت زده شده اند معتقدند تحت هر شرایطی این سرمربی باید به کار خودش ادامه دهد و حتی اگر امشب ایتالیایی ها بازی فینال را واگذار کنند، عملکردشان تا اینجای تورنومنت جای تقدیر دارد اما در سمت، مقابل رسانه های انگلیسی مثل همیشه با آن رویکرد افراط و تفریطی خود فضای عجیبی را به وجود آورده اند و همانطور که برای مثال یک پیروزی 1-0 را بزرگ می کنند، می توانند در صورت شکست سه شیر ها در بازی امشب اتفاقات نه چندان جالبی را رقم بزنند.
رسانه های ایتالیا به معنای واقعی حمایتی درست و به جا از تیم ملی کشورشان داشتند و اتحاد خوبی را هم در سطح جامعه به وجود آورده اند و بد نیست در این بین اعتباری هم به آن ها بدهیم.
امشب برای فوتبال ایران هم این بازی می تواند با توجه به تلاقی دو سبک متفاوت آموزنده باشد. به خصوص که چه ایتالیا ببرد و چه ببازد، تردید نداریم نحوه بازی این تیم در یورو، به زودی فراگیر خواهد شد و کشورهای در حال توسعه در فوتبال سراغ الگوبرداری از ماکت مانچینی می روند. امشب ضعف ها و نقطه قوت های این شیوه را در تقابل با شیوه انگلیسی ها می بینیم و می سنجیم.
