Behzad S.hمربی ایرانی ذاتا محتاط و حتی بعضا ترسو هست جدا از سبک بازیهای غالبا یک هیچ و کم گلشون، دنبال خرید کم ریسک و حتی گران و موقتی میرن اما جسارت جوونگرایی ندارن. درحالیکه درایران استعداد زیاده ،جدا از چن ستاره ملیپوش، فاصله فنی بازیکنان لیگی باهمدیگه بسیار کمه.همین مغانلو پارسال کسی نمیشناخت، یا پهلوان سرلک نمونه های خوبی ان. یا حسین پور و عبدی و شریفی هروقت بازی میکردن بدنبودن اما باز ابشک پیر و اسدی پولکی و ابراهیمی گمنام را بهشون ترجیح میدن!
شاید هم منطقی باشه بخاطر لرزان بودن صندلیشونه اما کالدرون اگه ب عبدی میدان نمی‌داد الان همین مهاجم هم نداشتیم.برانکو حتی امثال همتی متوسط را در بالاترین سطح آسیا بازی میداد، بدون افت کیفیت تیم.تازه همه می‌دونن برانکو اهل جوونگرایی آنچنانی نبود. پرسپولیس یک شخصیت برنده تیم محور داره که خیلیا درش موفق وشکوفا میشن اما نگرانی مون اینه با افزایش بازیکنان پیر و معمولی درتیم و رفتن اسکلت قوی ،باتجربه و با شخصیت دفاعی و میانی شون،بتدریج دچار تحلیل فنی و حتی شخصیتی بشن که متاسفانه روند همینو نشون میده.این یک تحلیل و سراشیبی فنی در اسکواد تیم هست ک داره از نفرات متوسط پر میشه. ازین نظر قهرمانی پارسال همون‌طور ک بارها گفتم حیاتی بود چون احتمالا پایان ی دوره درخشان هست.البته همه چیزای خوب هم یه روزی ب پایان میرسن، طبعا قرار نیست پرسپولیس هم همیشه قهرمان بشه انچه جای نگرانی داره شکست درمستطیل سبز نیست بلکه انحراف از مسیر درست پروژه هست که در بیرون زمین درعملکرد مدیران و انتخاب بازیکنان و مربیان رخ میده.ازین روی هست که پرسپولیس داره نزول میکنه.البته خوش شانس هس که رقیبانش هم اش دهن سوزی نبودن.اما امسال سپاهان و استقلال قویتر هستن و بیشتر میتونن دررقابت لیگ وحذفی موی دماغ پرسپولیس بشن.
