بازی تیم‌های ایران و سوریه با نتیجه یک بر صفر به سود ملی‌پوشان ایران به پایان رسید تا این تیم در هفته اول مسابقات دور دوم انتخابی جام‌جهانی اولین سه امتیاز خود را به دست آورد.
به گزارش طرفداری، تیم ملی ایران در این دیدار سرمربی خود یعنی دراگان اسکوچیچ را به دلیل ابتلا به ویروس کرونا در اختیار نداشت و وحید هاشمیان نیز به همین دلیل روی نیمکت حضور نداشت تا دیگر دستیار اسکوچیچ تیم را از کنار زمین هدایت کند.
همانطور که پیش بینی می شد تیم ملی با سیستم ۱-۳-۲-۴ وارد میدان شد تا بار دیگر شاهد علاقه اسکوچیچ به استفاده از این سیستم باشیم البته در نیمه دوم تیم ملی با جلو رفتن امیری با سیستم ۱-۴-۱-۴ بازی کرد، ترکیب تیم ملی در این بازی به شرح زیر بود:
- علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل‌زاده، حسین کنعانی‌زادگان، احمد نوراللهی، میلاد سرلک، علیرضا جهانبخش، سامان قدوس، وحید امیری، جعفر سلمانی، علی قلی‌زاده، مهدی طارمی
در تصویر بالا می توانید به وضوح آرایش اولیه تیم ملی را مشاهده کنید.
ورود پست شماره ۶ به دابل پیوت تیم
اولین نکته ای که مثل همیشه باید به آن اشاره کنیم دابل پبوت مورد استفاده از سوی کادرفنی تیم ملی بود. میلاد سرلک و احمد نوراللهی در این بازی به عنوان ترکیب شماره ۶ و ۸، دابل پیوت تیم ملی را تشکیل دادند. اسکوچیچ که در شروع کارش برای چند بازی از زوج نوراللهی و حاج صفی که هیچ کدامشان دارای خصوصیات یک شماره ۶ تمام عیار نبودند استفاده کرد و به رغم نتایج خوبی هم که تیم ملی در آن بازی ها گرفت اما خلا یک مهره تخریبی برای پوشش منطقه چهارده زمین به شدت حس می شد و حالا با توجه به این که حاج صفی مصدوم است، اسکوچیچ بالاخره تصمیم گرفته یک بازیکن پست ۶ به ترکیب خط میانی اش اضافه کند. البته تیم اسکوچیچ در بازی های دور اول مقدماتی تیم ملی در چند بازی در مقاطع زمانی خاصی با همین فرمول بازی می کرد و این برای اولین بار نبود که این اتفاق رخ می داد. تیم ملی در نیمه اول تا زماتی که سرلک در زمین حضور داشت روی چندین صحنه از لحاظ ساختار دفاعی دچار مشکل شد و حتی چیزی هم نمانده بود که دروازه تیم ملی باز شود اما پس از ورود سعید عزت الهی خط هافبک تیم ملی دارای استحکام بهتری شد و علاوه بر این سعید با ارسال پاس های موثر و بلند خوبش تیم ملی را در موقعبت خوبی قرار می داد.
زوج سازی در فلنک ها؛ استراتژی اصلی
یکی از استراتژی های اصلی تیم ملی که روی همان هم به گل رسید، پیش بردن توپ از جناحین و ایجاد برتری عددی در آن منطقه با اضافه شدن فولبک های تیم به وینگرها بود. زوج سازی که اسکوچیچ در بازی های قبلی نشان داده علاقه خاصی به آن دارد و در استراتژی های هجومی اسکوچیچ این قضیه همواره دیده می شود. اگر توجه کنید تیم ملی در این دیدار ابتدا از وحید امیری و جعفر سلمانی استفاده کرد، دو بازیکنی که ذاتا مهره های هجومی ای هم هستند و در همان نیمه اول نیز ما شاهد صحنه هایی بودیم که تیم ملی با همکاری این بازیکنان به همراه وینگر های سمت خودشان یعنی جهانبخش و قلی زاده مدافعان حریف را به دردسر انداخت. البته جعفر سلمانی در این دیدار نمایش بسیار درخشانی نداشت و مجموعا سمت چپ ایران بهتر از سمت راستش در ابن دیدار کار کرد ولی پس از ورود صالح حردانی به زمین جناح راست تیم ملی به نوعی کار افتاد و موقعیت های خوبی روی دروازه سوریه ایجاد کرد.
صالح حردانی که در نیمه دوم به جای سلمانی وارد زمین شد روی صحنه گل حتی جلو تر از قلی زاده حضور داشت و همانطور هم که اشاره کردیم با همکاری حردانی و قلی زاده به عنوان عنوان وینگر و فولبک تیم توپ به طارمی زسید و طارمی هم توپ را به جهانبخش سپرد تا ایران به یک گل سه امتیازی برسد.
همانطور که در تصویر بالا می بینید صالح حردانی به تنهایی لاین دفاعی تیم ملی سوریه را به عقب می برد و بدون اینکه در تله آفساید قرار بگیرد ارسال بلند مدافع تیم را کنترل می‌کند تا توپ به علی قلی زاده برسد و حمله خطرناک تیم ملی شکل بگیرد.
محرومیت سردار چه چیزی را از ایران می گیرد؟
محرومیت سردار آزمون در این دیدار باعث شده بود مهدی طارمی به عنوان تک مهاجم تیم ملی ایران در این بازی به میدان برود و همین قضیه هم سبب شد تا ما شاهد درخشش همیشگی این بازیکن نباشیم. به نوعی در این دیدار مهدی طارمی با از دست دادن زوج اصلی خود در خط حمله تیم ملی از لحاظ قرار گرفتن در موقعیت دچار مشکل شده بود چراکه زمان‌هایی که سردار آزمون در ترکیب حضور داشت مهدی طارمی از کانون توجه مدافعان حریف خارج میشد و به نوعی با فضاسازی و حرکات سردار آزمون که باعث به اشتباه انداختن لاین دفاعی حریف میشد، مهدی طارمی به خوبی در فضای خالی قرار می‌گرفت و صاحب موقعیت میشد اما ما در این دیدار به این دلیل که تمام مهره های هجومی تیم پشت طارمی حضور داشتند، شاهد این قضیه نبودیم.
سامان قدوس که در بازی‌های دور اول مقدماتی جام جهانی در پست هافبک دفاعی برای تیم به میدان می رفت، در این بازی به عنوان مهره پشت مهاجم برای تیم بازی کرد البته صحنه های زیادی هم وجود داشتند که قدوس به عقب می‌آمد و با تشکیل زوج یا مثلث با دو هافبک میانی دیگر تیم ملی سعی در پیش بردن توپ به سمت دروازه سوریه داشت. علی قلی زاده و علیرضا جهانبخش نیز به عنوان وینگر های تیم ملی ایران در این دیدار به میدان رفته بودند و این دو بازیکن وظیفه داشتند با زوج سازی با فول بک های تیم موقعیت ایجاد کنند.
تکلیفی که همچنان مشخص نیست
در مجموع ما در این دیدار شاهد رقابت جذابی از لحاظ تاکتیکی نبودیم و تیم ملی ایران به قول سردار آزمون نتوانست انتظارات را برآورده کند و بازی خوبی را ارائه بدهد. شاید اگر تمرینات تیم ملی زیر نظر مستقیم اسکوچیچ برگزار میشد و یا این سرمربی کنار زمین حضور داشت، اتفاقات بهتری برای تیم ملی می افتاد اما این تیم برای صعود و رسیدن به موفقیت های دیگر نیاز به هماهنگی بیشتری دارد. البته همچنان در جامعه فوتبال ایران بسیاری مخالف حضور اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی هستند و به همین دلیل منتظر یک لغزش یا یک باخت از تیم ملی ایران هستند تا بلافاصله به دنبال تخریب اسکوچیچ باشند.
اسکوچیچ چه مربی خوبی باشد و چه نباشد هم اکنون هدایت تیم ملی ایران را برعهده دارد و توانسته تا به اینجای کار در تمامی دیدارهای خود به پیروزی برسد.
یکی از مشکلات اصلی تیم ملی ایران در این روزها بلاتکلیفی است. انگار خود مسئولان هم خیلی روی حضور اسکوچیچ در تیم ملی اجماع نظر ندارند و همین قضیه باعث می‌شود با اولین لغزش تیم ملی وارد بحران بزرگی شود.
در واقع شاید پیروزی مقابل سوریه یک بحران را به عقب انداخت و شاید هم آغاز سلطه جدید فوتبال ایران بر آسیا باشد، در هر صورت باید امیدوار باشیم این بحران حداقل تا پایان مرحله مقدماتی رخ ندهد. البته این امری بعید است که تیم ملی بی دردسر راهی جام جهانی شود و به همین دلیل باید منتظر روزهای سخت تری برای تیم ملی ایران باشیم چرا که همیشه دعای خوبان عالم و لطف الهی شامل حال تیم مان نمی‌شود و تیم‌های دیگر نیز از این قضایا برخوردار هستند و در این بین تنها چیزی که می‌تواند برنده را از بازنده جدا کند دانش فنی، ایمان به کادر فنی و کیفیت بازیکنان است نه دعای مقربین درگاه الهی که حالا به خوبان عالم تغییر نام داده اند...
