در سال 2014، وقتی یوونتوس در خانه به مصاف المپیاکوس یونان رفت و توانست بازی 1-2 باخته را به پیروزی 3-2 تبدیل کند، ماسیمیلیانو الگری که به تازگی هدایت بیانکونری را برعهده گرفته بود، پس از اتمام بازی در یک توییت به ایتالیایی نوشت: «آخیش!»
طرفداری | با پیروزی در آن مسابقه بود که یوونتوس توانست خیالش بابت صعود به مرحله بعدی مسابقات راحت شود و مکس الگری که به‌تازگی جانشین آنتونیو کونته شده بود، توانست بیانکونری را به شکلی غیرمنتظره به فینال لیگ قهرمانان اروپای فصل 15-2014 برساند. در چهارشنبه 16 مارس 2022 خبری از «آخیش» و خیال آسوده نبود و فقط صداهای اعتراض و خشم به گوش می‌رسید. یوونتوس برای سومین سال متوالی در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا حذف شد.
شرایطی که رقم خورد، کاملا آشنا به نظر می‌رسید؛ حذف به دست تیم‌هایی که اصلا مدعی قهرمانی رقابت‌ها به حساب نمی‌آمدند. در بازی هفته گذشته مقابل ویارئال، بازی سال گذشته مقابل پورتو و بازی دو سال پیش مقابل لیون، یوونتوس به عنوان تیم صدرنشین به نظر می‌رسید دست بالاتر را داشته باشد اما آن‌ها هر بار خودشان به عنوان بدترین دشمن خود ظاهر شدند. یوونتوس هرسال بلااستثنا در تورین پنالتی داد و ممفیس دیپای، سرجیو اولیویرا و جرارد مورنو با گل کردن پنالتی‌هایشان، شیرازه یوونتوس را از هم گسستند.
مشکلات یوونتوس
نتایج اخیر نشان می‌دهد حذف یوونتوس، خیلی هم غافل‌گیرکننده نبود. اگرچه یووه در آستانه بازی برگشت مقابل ویارئال اعتماد به نفس خوب و البته به‌جایی داشت. یوونتوس در 21 بازی 90 دقیقه‌ای اخیرش از جمله بازی رفت مقابل ویارئال در اسپانیا، هیچ شکستی را متحمل نشده بود. در این بین آن‌ها نمایش‌هایی حماسی و احساسی داشتند که مهم‌ترین آن‌ها، کامبک 4-3 در المپیکو مقابل آاس رم بود. البته یووه برخی بازی‌ها را هم شانسی برد که می‌توان به پیروزی 1-0 در خانه فیورنتینا در کوپا ایتالیا اشاره کرد که کوادرادو توپ را سانتر کرد و دفاع حریف، گل به خودی زد. مقابل آتالانتا هم یوونتوس در ثانیه‌های پایانی با ضربه سر دنیلو از روی کرنر توانست یک امتیاز بگیرد. لاتزیو، تنها تیمی از شش تیم بالای جدول سری آ است که یوونتوس توانسته موفق به شکستش شود. بیانکونری آمار xG یعنی گل‌های مورد انتظار به شدت پایینی دارد و آن‌ها از این حیث، یازدهمین تیم از بیست تیم سری آ هستند. میانگین تولید xG یوونتوس در هر بازی، رقم پایین 1.18 است. این یعنی یوونتوس طبق موقعیت‌هایی که خلق می‌کند، به طور میانگین باید 1.18 گل به ثمر برساند.
دوشان ولاهوویچ هم نمی‌تواند به تنهایی مشکلات یوونتوس را حل کند؛ اگرچه خیلی‌ها فکر می‌کردند که خرید اضطراری و گران‌قیمت او می‌تواند به تنهایی حلال مشکلات بیانکونری باشد. ولاهوویچ در اولین بازی‌اش با پیراهن یوونتوس مقابل هلاس ورونا گل زد و تنها 32 ثانیه پس از اولین بازی‌اش در لیگ قهرمانان، دروازه ویارئال را گشود. اما این مهاجم صرب تا دقیقه 83 آن بازی، شوتی به سوی دروازه حریف نزد. البته در این بین نمی‌توان ولاهوویچ را مقصر دانست چون نرخ پاس‌های صحیح منتهی به ولاهوویچ در آن بازی، 30.3% بود. این مهاجم 22 ساله در 10 باری که برای تورینی‌ها به میدان رفته، در 6 مسابقه نتوانسته گلی به ثبت برساند.
بدشانسی
در بازی برگشت با ویارئال، اوضاع وارونه شد. یوونتوس در نیمه اول خلاف همیشه موقعیت‌های زیادی برای گلزنی خلق کرد اما آن‌ها بدشانس بودند که نتوانستند هیچ‌یک از موقعیت‌ها را گل کنند. در یک صحنه، کوادرادو و آلوارو موراتا نتوانستند هماهنگ عمل کنند و ولاهوویچ هم در یک صحنه با استوپینیان برخورد شدیدی داشت. شوت ولاهوویچ یک بار تیر دروازه ویارئال را لرزاند و خرونیمو رولی نیز ضربه سر او از فاصله نزدیک را مهار کرد. سرنوشت یوونتوس در این بازی، درست مثل بازی با پورتو با «اما، اگر و کاش» جلو رفت. فدریکو کیه زا هم فصل گذشته همه کار کرد و در نهایت تیر دروازه مانع از گلزنی یوونتوس شد. از دست دادن متعدد موقعیت‌ها، این حس را القا می‌کرد که یوونتوس قرار است بالاخره بابت این فرصت‌سوزی‌ها تنبیه شود و همین‌طور هم شد.
دوشان ولاهوویچ تمام تلاشش برای گلزنی یا گل‌سازی مقابل ویارئال را انجام داد اما موفق نشد
الگری از چیزی که می‌ترسید، سرش آمد
الگری پیش از بازی درباره تعادل یوونتوس صحبت کرد و از بلوغ ذهنی تیم در مقایسه با اول فصل گفت. در اول فصل، الگری پس از دو سال دوری از فوتبال به نیمکت یووه برگشته بود، کریستیانو رونالدو از تیم رفته بود و وویچک شزنی، اشتباهات متعددی مرتکب می‌شد. ترکیب تمام این نقص‌ها باعث شد در اواسط سپتامبر، یووه در نزدیکی منطقه سقوط باشد. در دفاع از الگری باید اشاره کرد فروپاشی یوونتوس در ده دقیقه پایانی بازی با ویارئال، مثل یک خاطره قدیمی و دور به نظر می‌رسید چرا که طی این مدت، یووه همیشه انسجام تیمی قابل قبولی داشت.
الگری اتفاقی که دو هفته پیش برای پاری سن ژرمن مقابل رئال مادرید افتاد را به بازیکنانش گوش‌زد کرده بود و گفته بود بازیکنانش باید از شکست 3-0 پاری سن ژرمن مقابل رئال مادرید درس بگیرند. الگری گفته بود صعود در لیگ قهرمانان اروپا به نحوه مدیریت یک اتفاق غیرمنتظره در بازی بستگی دارد. یوونتوس مقابل ویارئال، خلاف صحبت‌های سرمربی‌اش عمل کرد. سه گلی که پاری سن ژرمن از رئال مادرید دریافت کرد، طی یک بازه زمانی کوتاه اتفاق افتاد و در آلیانز هم همین‌گونه شد. یوونتوسی‌ها پس از گل شدن پنالتی جرارد مورنو در دقیقه 78 طوری بازی کردند که انگار ناقوس مرگ به صدا درآمده است و گویی انگار قانون گل زده در خانه حریف، هم‌چنان وجود دارد! دنیله روگانی بلافاصله تعویض شد؛ این تعویض به خاطر تنبیه او بابت پنالتی دادن نبود بلکه یووه باید ریسک می‌کرد تا بتواند بازی را دنبال کند.
ورود دیبالا به جای روگانی، نخستین تعویض الگری بود. این در حالی بود که اونای امری پیش‌تر ساموئل چوکووئزه، فرانسیس کوکلن و جرارد مورنو را وارد بازی کرده بود. آیا الگری می‌توانست تعویض‌های بهتر و زودهنگام‌تری انجام دهد؟ پائولو دیبالا در حالی پس از یک ماه دوباره در ترکیب یووه قرار گرفت که فقط دو جلسه تمرینی انجام داده بود و وقتی به جای روگانی به زمین آمد، نمی‌توانست مثل همیشه به راحتی حرکت کند. الگری به این دلیل دیر تعویض کرد که نمی‌خواست تیمش را گیج یا وحشت‌زده کند. یوونتوس اگرچه همان‌گونه الگری ترسش را داشت، شکست خورد. این باخت، خیلی بدتر از باخت به ساسولو در تورین بود؛ جایی که یووه آخرین شکست خانگی‌اش در این فصل را متحمل شده بود.
از بازی برگشت یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان فصل 18-2017 مقابل تاتنهام، پائولو دیبالا در مراحل حذفی این مسابقات هیچ مشارکتی در گل‌های یوونتوس نداشته است!
پائولو دیبالا از 23 بازی ممکن برای یوونتوس در مراحل حذفی لیگ قهرمانان، 6 بازی را به علت مصدومیت و محرومیت از دست داده و فقط 5 گل زده است
این حذف تلخ، پایان فصلِ یوونتوس نیست
الگری در مصاحبه پس از بازی مدعی شد ناکامی دانستن حذف از لیگ قهرمانان اروپا یک فریب روشن‌فکرانه است. او هم‌چنین گفت عملکرد یوونتوس مقابل ویارئال یکی از بهترین عملکردهای اروپایی این فصل آن‌ها بوده است. شاید ویارئال، بایرن مونیخ پپ گواردیولا یعنی همان تیمی که یوونتوس الگری را در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا حذف کرد، نباشد اما آن‌ها به هرحال فصل گذشته فاتح لیگ اروپا شدند و از نظر الگری، تجربه اروپایی بیش‌تری نسبت به ترکیب اصلی یوونتوس داشتند. یوونتوسی که لئوناردو بونوچی و جورجو کیه لینی را در اختیار نداشت. آن‌ها هم‌چنین فقدان کیه زا و مک کنی را هم حس می‌کردند اما با این حال یوونتوس بازهم قدرت کافی برای صعود به مرحله بعدی را داشت و شکست خورد. به هرحال ویارئال هم تیمی نیست که بتواند در یک ژانویه، 75 میلیون یورو برای خرید بازیکن هزینه کند و یا بازیکنی با کلاس بازی پائولو دیبالا به خدمت گیرد.
حالا یوونتوس تمرکز خود را روی لیگی خواهد گذاشت که در ماه نوامبر، هفت امتیاز از تیم چهارم جدول عقب بود اما در حال حاضر، هفت امتیاز بیش از تیم پنجم جدول دارد. یک شب، نباید چهار ماه خوب و دل‌گرم کننده را از بین ببرد به خصوص که شزنی توانسته خودش را بازیابی کند و دلیخت هم با وجود پنالتی دادن مقابل ویارئال توانسته خودش را به عنوان یک رهبر ثابت کند. یووه در حال حاضر، بهترین رکورد امتیازی سری آ در سال 2022 را دارد و به نظر نمی‌رسد سالرنیتانای انتهای جدولی بتواند این رکورد یووه را خراب کند.
با این حال هم‌چنان سوالات مهمی باقی است. آیا این آخرین باری بود که موراتا و دیبالا در لیگ قهرمانان اروپا برای یوونتوس بازی کردند؟ باشگاه باید تصمیم بگیرد که آیا آن‌ها آینده‌ای در تیم دارند و یا مسیرشان از یک‌دیگر جدا می‌شود. یوونتوس دوست دارد هم‌چون شعار خودش یعنی «Live Ahead» زندگی جریان داشته باشد اما در لیگ قهرمانان اروپا، هرساله حس «دژاوو» و حذف‌های مشابه و همیشگی حکم‌فرماست.
به قلم جیمز هورنکسل از اتلتیک
