اختصاصی طرفداری - می خواهید بدانید چرا منچستریونایتد کارش به جایی رسیده که سجده شکر برای سهمیه لیگ اروپا در هفته آخر برگزار می کند؟ جواب در این چند جمله نهفته است. جمله ای که از زبان آقای گری نویل، یکی از اصلی ترین افراد مافیای رسانه ای منچستریونایتد در رسانه های بریتانیا، پس از تحقیر تاریخی رفیق شفیقش در اولدترافورد مقابل لیورپول در پاسخ به این سوال که آیا آنتونیو کونته فرد مناسبی برای جانشینی اوله گونار سولسشر می باشد یا خیر، جاری شد:"خیر به هیچ عنوان نمی خواهم دوباره به گذشته بازگردیم. کونته هیچ گاه مربی یونایتد نمی شود چون او فرد مناسبی برای هدایت این باشگاه نیست. اخراج سولسشر درست نیست. اگر او اخراج هم شود ما به فردی نیاز داریم که بتواند آنچه سولسشر در باشگاه انجام داده (؟!) را به پیش ببرد و آن فرد آنتونیو کونته نخواهد بود." این چکیده تفکر حاکم بر باشگاهی همچون منچستریونایتد طی سه فصل اخیر است. چکیده ای که نتیجه اش همینی می شود، که می بینید.
بله، آن فرد آنتونیو کونته نخواهد بود، چون حضور اَبَر سرمربی ایتالیایی می توانست آنچه سه سال گری نویل و رفقایش در قبال یونایتد انجام داده بودند را طی 24 ساعت در یک کنفرانس مطبوعاتی روی دایره بریزد. بله، آن فرد آنتونیو کونته نخواهد بود، چون حضور اَبَر سرمربی ایتالیایی می توانست از این هم بیشتر هویت فعلی باشگاه و بازیکنانش را آشکار کند. کونته متانت رالف رانگنیک نگون بخت را ندارد که غیر مستقیم سخن بگوید و هویت پوچی که سه سال در یونایتد ساخته شده بود را بیان کند، او طی 24 ساعت همه چیز را عیان می کرد و به دنیا می گفت که این یونایتد چیست، در کجا قرار دارد و چه بر آن گذشته است.
از این حرف ها که عبور کنیم، آنتونیو کونته توانست کاری استثنایی را در تاتنهام انجام دهد. تیمی از هم پاشیده که در خانه خودش مقابل تیم فاجعه سولسشر تحقیر شده بود، حالا توانسته چهارم شود و سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند. این حقیقت وجود آنتونیو کونته است. یک برنده سریالی که بار دیگر نشان داد فوتبال چیست و چگونه می تواند متفاوت بازی شود. او بار دیگر نشان داد که می شود دورریزهای تیمی همچون یوونتوس را طی نیم فصل به دو بازیکن مفید در راستای رسیدن به موفقیت تبدیل کرد. این فلسفه کونته است. شما برای موفقیت با کونته نیازی نیست لزوما ویترینی خرید کنید، می توانید صرفا آنچه او می خواهد را فراهم کنید و خیالتان راحت باشد که به موفقیت خواهید رسید.
آنتونیو کونته که طی دو مقطع با بهانه های پوچ، واهی و خیالی که مرغ پخته را نیز به خنده وا می دارد، توسط یوونتوس و یونایتد انتخاب نشد، حالا طی نیم فصل یک تیم تمام شده و مُرده را زنده کرده و توانسته بالاتر از آرسنال و یونایتد سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند. فوتبال متاسفانه این روزها (و شاید همیشه) توسط هوادارانش همواره با جام ها شناخته می شود و سرمربیانی موفق و نابغه محسوب می شوند که به شکل متوالی موفق به کسب جام ها شوند. البته که کونته به اندازه کافی نیز جام کسب کرده اما به عنوان مثال عملکرد فصل جاری اش در تاتنهام که بدون کسب جام بوده، چگونه سنجیده می شود؟ اینجاست که هواداران فوتبال در وصف عظمت کار کونته ناکام می مانند و باید متر و معیارشان را فراتر ببرند و جدی تر به قضایا نگاه کنند.
آنتونیو کونته یک برنده سریالی است. او زاده شده که برنده شود. کارهایی را در باشگاه هایی انجام داده که پیش از او آخرین مرتبه سال ها قبل تر رخ داده است. لیگ قهرمانان اروپا هیچ گاه نمی تواند متر و معیاری مطلق برای تشخیص نبوغ و توانایی های یک سرمربی باشد. این را فوتبال بارها و بارها نشان داده و برای تشخیص نبوغ و توانایی های یک سرمربی ده ها پارامتر مهم تر و با اهمیت تر از موفقیت در یک تورنمنت حذفی وجود دارد که می توان به آن ها استناد کرد. به نظر شما چند سرمربی می توانستند آنچه کونته در یک نیم فصل در تاتنهام انجام داد، در شرایط و موقعیت مشابه، انجام دهند؟ پاسخ به این سوال می تواند بسیار کلیدی باشد.
آنتونیو کونته تیمی که کیلومترها با موفقیت در فصل جاری فاصله داشت را به یک موفقیت بزرگ رساند. موفقیتی که البته باز هم در متر و معیار جام سنجیده نخواهد شد. داشتن سرمربی همچون او، برای هر تیمی یک موهبت است و داشتن چنین فردی نیز لیاقت می خواهد. آندره آ آنیلی که برای دومین فصل پیاپی یک سهمیه ناپلئونی گرفت، این روزها بیشتر از همیشه باید کلاهش را قاضی کند. فردی که از هواداران یوونتوس کلاه برداری کرد و به دلایل کاملا شخصی و غیر فوتبالی، با بهانه خنده دار «تغییر روش فوتبال» که جرات بیان آن را را هم به شکل مستقیم نداشت، یکی از سرمایه های این باشگاه را از خانه اش دور کرد. کونته حالا پایه ریزی اینتری را انجام داده که توانسته قهرمان سری آ شود و این فصل هم جام حذفی را از آنیلی سلب کند. قهرمانی با اینتر البته آخرین شاهکار کونته نیست، او این فصل توانست تیمی مُرده را در لیگی همچون لیگ برتر انگلیس، صاحب سهمیه لیگ قهرمانانی کند که خوش بین ترین هوادارانش نیز آن را پس از تحقیر خانگی مقابل تیم فاجعه سولسشر، تصور نمی کردند. اما اَبَر سرمربی ایتالیایی به سادگی موفق به انجام آن شد. در روزهای آتی به طور فنی نیز به آنچه کونته در تاتنهام انجام داده خواهم پرداخت اما فعلا، زمان لذت بردن هواداران تاتنهام از داشتن یک فرد کاریزماتیک در شغلش است. فردی که نشان داده در شغل و تخصصش نه یک فرد، بلکه به مثابه یک مکتب و فلسفه است: فلسفه و مکتب دون آنتونیو.
