مدت ها قبل از اینکه مانوئل نویر روی خط نیمه زمین بدون ترس ایستاده باشد و ادرسون پرتاب دست های دوردست انجام دهد، این فابین بارتز بود که می خواست انقلابی در دروازه بانی ایجاد کند.
به نظر می‌رسد این روزها بیشتر دروازه‌بان‌ها خود را بیرون‌باز می‌دانند - و علاوه بر این، در بازی با پا آنقدر راحت هستند که احتمالاً می‌توانند بخواهند بازی را مدیریت کنند.
اما بارتز در دوران خود کمتر از مهارت های خود در خارج از دروازه استفاده می کرد ، در سال 2001 او این شانس را پیدا کرد که دستکش های خود را درآورد و در یک بازی دوستانه پیش فصل برای منچستریونایتد نشان دهد که چه توانایی هایی دارد.
بارتز یک سال قبل به عنوان یکی از بهترین دروازه بانان جهان به اولدترافورد آمده بود، در زمانی که سر الکس فرگوسن هنوز در جستجوی جایگزینی مناسب برای جایگزینی پیتر اشمایکل بود.
و بارتز نه تنها دارای توانایی عالی ای در مهار شوت ها داشت ، بلکه دارای حرکات زیبای پا و پاس درخشان خود را داشت . چیزی که همیشه مشتاق بود در مورد آن به مردم بگوید.
او گفت: "اینکه من را دروازه بان خطاب کنید کافی نیست زیرا دوست دارم تا آنجا که ممکن است در بازی شرکت کنم." "من یک بازیکن هستم."
بارتز کاملا مطمئن بود که توپ زیر پایش جایش امن است ، او مرتباً برای طعنه زدن به حریف، سر توپ های مختلف ، و دریبل های مختلفی می زد.
فرگوسن گفت: "سایر دروازه بانان باید بدون ریسک بازی کنند." فابین کمی دل و جرات بیشتری داشت. او هیجان مراقبت از توپ را دوست داشت.
به یاد دارم که او مدام به من می گفت که بازیکن بیرونی بهتری است تا دروازه بان. او می توانست گاهی در بازی های صبح جمعه قبل از بازی شنبه، در بازی های کوچک تمرینی بعنوان بازیکن بازی کند. او پاهای خوبی داشت.»
بدست آوردن شانس خود
در طول تور پیش فصل یونایتد در خاور دور در سال 2001، بارتز سرانجام به آرزوی خود رسید و در یک بازی دوستانه مقابل تیم سنگاپور شانس بیشتری به او داده شد.
44000 هوادار حاضر مشتاقانه منتظر دیدن مهاجم جدید یونایتد، رود فن نیستلروی بودند، غافل ازینکه با مهاجم دیگری هم رودرروخواهند شد.
در آن زمان بازی 7-1 به سود یونایتد بود و تنها 10 دقیقه به پایان بازی باقی مانده بود، اما با این وجود دیدن فن نیستلروی با بارتز که روی خط مسابقه ایستاده بودند و لباس شماره 7 دیوید بکهام را در پشت می پوشیدند کاملاً جالب بود. .
بارتز مجبور شد پیراهن‌هایش را عوض کند و به جای آن پیراهن شماره 14 را بپوشد، او قبل از ورود به زمین با تشویق مردم روبرو شد و جای هم تیمی اش را در جناح چپ گرفت.
فابین با وجود برخی از لمس‌های چشمگیر، متأسفانه نتوانست آنقدر تأثیر بگذارد.
دیلی تلگراف خاطرنشان کرد: «در حالی که انتخاب مهاجمان منچستریونایتد برای سر الکس فرگوسن نسبتاً دشوار است و دراین پست ترافیک عجیبی وجود دارد، به نظر می رسد فابین بارتز هم به این جمع اضافه شده.
در واقع، بارتز نتوانست فن نیستلروی را از ترکیب اصلی دور کند و این اولین و آخرین باری بود که او برای منچستریونایتد بعنوان بازیکن به میدان رفت.
فرگوسن خیالش راحت شد که این دروازه بان از شانس خود در جلوی زمین استفاده نکرد.
|
..
او چندین سال است که مرا آزار می‌دهد تا به او اجازه این کار را بدهم. فقط خدا را شکر می کنم که او گلی را به ثمر نرساند زیرا هرگز نمی توانستیم او را به دروازه برگردانیم.
سرالکس فرگوسن ، سال 2001
...
|
بارتز در سال 2004 پس از اینکه عملکردی پایین تر از انتظار داشت ، اولدترافورد را ترک کرد و به فرانسه بازگشت.
شاید بین دروازه بانان هم نسلش ، او در زمین حریف بازی بهتری انجام می داد.
