وزارت ورزش و جوانان تمرکز خود در رشته‌های راکتی را فقط بر یک رشته قرار داده است.
به گزارش طرفداری؛ در روزهایی که بالغ بر ۱۰ فدراسیون ورزشی در شرایط بلاتکلیفی ناشی از دوران سرپرستی و موعد پیشاانتخاباتی به‌سر می‌برند و بی‌رئیس بودن برخی از آن‌ها به ماه‌های ۲ رقمی هم رسیده، یکی از همین فدراسیون‌ها در اکثر ابعاد عمل‌کردی به غایت منفعل و نامناسب از خود تاکنون برجای گذاشته است.
فدراسیون بدمینتون که این روزها موعد انتخاباتی‌اش هم فرارسیده و رئیس آن با رأی اعضای مجمع پیش از انتخابات کمیته ملی المپیک به علت شرایط حساس آن انتخابات به عنوان سرپرست در سمت خود ابقا شده، یکی از همان فدراسیون‌هایی است که روزهایی به شدت بحرانی و وضعیتی نامعلوم را سپری می‌کند.
این فدراسیون برخلاف بسیاری دیگر از رشته‌های راکتی مانند تنیس‌روی‌میز، اسکواش و حتی تنیس که طی سال‌های گذشته موفقیت‌هایی در سطح قاره و جهان داشته‌اند، طی ۳ دوره ریاست محمدرضا پوریا بر بدمینتون ایران دستاورد خاصی نداشته و فقط فعل درجا زدن و عقب‌گرد را انجام داده است.
سهمیه المپیک ۲۰۲۰ توکیو هم که برای ثریا آقایی در بدمینتون به دست آمد، ناشی از مسابقات انتخابی و گزینشی نبوده و این فدراسیون عملاً در دوره‌های اخیر هیچ‌گونه دستاورد و افتخاری را به تالار ورزش کشور نیفزوده که هیچ، با درجا زدن حالا از تمام رشته‌های راکتی دیگر نیز با فاصله بسیاری عقب افتاده است.
سرپرست فعلی این فدراسیون به علت ۳ دوره ریاست متوالی بر بدمینتون، طبق آئین‌نامه انتخاباتی دیگر مجاز به رقابت نیست اما پوریا ثبت‌نام را انجام داده و قصد شرکت در انتخابات ریاست بدمینتون را خواهد داشت؛ موضوعی که انگار اصلاً برای وزارت ورزش و جوانان به عنوان نهاد ناظر بر فدراسیون‌ها مهم نیست.
تمرکز و حواس مسئولان وزارت ورزش و جوانان در حوزه ورزش‌های راکتی این روزها انگار بر رشته پدل رسوخ کرده و طبق آخرین تصمیم آن هم پیش از انتخابات حساس فدراسیون اسکواش، این رشته مدال‌آور و نوپا را به طرز عجیبی به فدراسیون تنیس انتقال داده‌اند.
رشته پدل که تحت مدیریت فدراسیون اسکواش از زیر صفر به بالاترین حد ممکن در ورزش ایران رسید و به مقام نایب‌قهرمانی و پنجمی در مسبقات جهانی اخیر هم دست یافته، به محض ورود به فضای درآمدزایی و مدیریت مستقل خودگردان، از سوی وزارت ورزش و جوانان به یک‌باره به یک فدراسیون راکتی دیگر منتقل شده است.
جالب این جاست که در روزهای ورود این رشته نوپا و محبوب به ایران، فدراسیون تنیس اصلاً علاقه‌ای به زعامت این رشته نداشته و حالا هم که پدل برای بار دیگر مانند کودک سرراهی به تنیس واگذار شده، این فدراسیون با مشکلات بسیار عدیده‌ای نظیر عدم وجود کورت تنیس حتی برای ملی‌پوشانش مواجه است.
با توجه به هزینه‌های بالای رشته پدل چه در بحث ورزش قهرمانی و چه در بحث اعزام بین‌المللی، تمام درآمدزایی‌های همگانی پدل ناگزیر خرجِ مسائل مربوط به همین رشته خواهد شد و اگر این تصمیم وزارت برای درآمدزایی بیش‌تر فدراسیون تنیس بوده، به‌نظر راه به جایی نخواهد داشت چرا که چاله این درآمدها از قبل‌تر کنده شده است.
این رشته علی‌رغم این که درآمدزایی دارد و سودآوری‌اش بالاست، اما به همان میزان برای پروسه آماده‌سازی اردویی و اعزام‌ها مخارج سنگینی دارد؛ چرا که در رشته‌های میکس و انفرادی برای هر تورنمنت حداقل بین ۸ تا ۱۰ پدلیست باید اعزام شوند و در این حین هزینه‌های نفرات اعزامی اعم از بازیکن، کادرفنی و کادر اجرایی بسیار بیش‌تر از اعزام‌های تنیس و اسکواش هم هست.
با عبور از سال‌های سرمایه‌گذاری و هزینه‌کرد برای توفیق در این رشته محبوب، باز هم یک کار غیرکارشناسی در وزارت ورزش و جوانان صورت گرفته و تصمیم نهایی بر این شده تا رشته‌ای که در ساختار فدراسیون اسکواش به موفقیت جهانی، درآمدزایی و سازمان‌دهی خودگردان و مشخصی از باب درآمدزایی رسیده، یک شبه و بدون منطق خاصی به فدراسیون تنیس هبه شود.
به طور حتم این مسئله هم مورد بحث خواهد بود که چرا پیش از انتخابات فدراسیون اسکواش این رشته پول‌ساز و محبوب از فدراسیون گرفته شده و به تنیس اهدا شده. قطعاً این تصمیم جای شائبه‌های زیادی را باز خواهد گذاشت که شاید بخشی از آن‌ها در انتخابات امروز برملا شوند.
