رییس کمیته ملی المپیک در خصوص مسائل مختلف صحبت کرد.
به گزارش طرفداری، محمود خسروی وفا یکی از مدیران قدیمی ورزش ایران است؛ از ریاست چهل و چند ساله او بر فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین، تاسیس و اداره کمیته ملی پارالمپیک تا ریاست در کمیته ملی المپیک.
خسروی وفا در خصوص افزایش فشارهای بین‌المللی روی ورزش ایران اظهار داشت:
محتاطانه صحبت می‌کنم اما دروغ نمی‌گویم. ما شرایط‌مان خوب است. طبیعی است که بخشی از این فشارهای بین‌المللی به بحث مدیریت داخلی برمی‌گردد. اتفاقا ما تحت فشار نیستیم. ما خودمان خود را تحت فشار قرار می‌دهیم. یعنی اگر ما در یک چارچوب درست حرکت کنیم خطری متوجه ما نخواهد بود. شما اگر درست رانندگی کنید، با سرعت مطمئنه برانید و به همه قوانین راهنمایی و رانندگی احترام بگذارید آیا شما را جریمه می‌کنند؟ حتما ما یک جاهایی کاستی داشتیم. من درباره فشارهای خصمانه حرف نمی‌زنم. آن فشارها سر جای خودش، اما خودمان هم بد مدیریت می‌کنیم. بد مدیریت می‌کنیم و انتظار داریم خوب نتیجه بدهد.
وی افزود:
سازمان‌های جهانی ورزش نسبت به انتخابات فدراسیون‌های ورزشی در ایران که به‌موقع برگزار نمی‌شود، نقد دارند. آنها اساسا با مدیریت فدراسیون‌های ورزشی به شکل سرپرست مشکل دارند. این موضوع تقصیر آنهاست یا تقصیر ماست؟ با بی‌توجهی به همین مسائل به ظاهر ساده، محدودیت‌هایی را به جان ورزشمان می‌خریم و بعد، کلی هزینه می‌کنیم تا از شر آن خلاص شویم. پس فشارها را ما خوب مدیریت نمی‌کنیم. می‌خواهم بگویم برخی از این فشارها به‌حق به ما تحمیل می‌شود اما جای نگرانی نیست.
رییس کمیته ملی المپیک تصریح کرد:
ما توان غلبه بر همه فشارهای بین‌المللی را هم داریم. فقط کافیست نگرش‌ها را عوض کرد. باید باورها را تقویت کرد. متاسفانه ما در انعکاس نقاط قوت یکدیگر ضعف داریم اما کوچترین نقطه ضعف را سریع بزرگ می‌کنیم. البته از تحرکات عناصر ضد انقلاب در خارج کشور هم نباید به سادگی گذشت. آنها با انتشار اخبار دروغ همیشه سعی می‌کنند مجامع بین‌المللی را تحت تاثیر قرار دهند. برخی تنگ‌نظری‌های داخلی هم هست که باعث می‌شود کدهای غلط از ایران برود. پس باز هم نمی‌توان گفت فشارهای خارجی ناعادلانه بوده. اینجا هم عده‌ای از داخل اطلاعات غلط داده‌اند. ما باید اخبار درست به آنها بدهیم. ما باید اعتماد مجامع بین‌المللی ورزش را به دست بیاوریم. چرا؟ چون عده‌ای همیشه در تلاش هستند تا به این اعتماد خدشه وارد کنند. حالا یا به دلیل همان تنگ نظری‌ها، یا به دلیل نداشتن همان نگاه ملی که در موردش حرف زدم. نگاه ملی که می‌گویم هم شامل همه می‌شود. یعنی قرار نیست از مردم انتظار داشته باشیم بیایند در میدان اما مدیر و مسئول نیاید.
خسروی وفا خاطرنشان کرد:
یک سری دستورالعمل‌ها، تعریف‌ها و پروتکل‌های ساختگی تحمیلی داخلی هم ما را تهدید می‌کند. ما یک جاهایی باید از ساختار نهادهای بین‌المللی ورزش الگوبرداری کنیم. از IOC یا فیفا. من خودم سه ماه پیش سفری داشتم به سوئیس. آنجا در ساختمان کمیته بین‌المللی المپیک زمان نهار همه از کارمند ساده تا رییس از یک سالن غذاخوری استفاده می‌کنند. سالن VIP در کار نیست. معاونان آقای باخ (رییس کمیته بین‌المللی المپیک) با ما آمدند به رستوران، برای ما فیش خریدند، داخل صف ایستادند و همگی رفتیم بین 300، 400 نفر دیگر و غذا خوردیم. پس حتما باید از نکات مثبت خارجی‌ها الگوبرداری کرد. همانطور که باید از تجربه خودمان در این 40 سال استفاده کرد. مگر می‌شود این تجربیات را نادیده گرفت؟
وی با اشاره به عملکرد علیرضا دبیر در فدراسیون کشتی، به جام جم گفت:
همین الان به عملکرد علیرضا دبیر نقد هست اما شما کار آقای دبیر را نگاه کنید؛ جهانی و انقلابی. دارد خوب کار می‌کند. شما کارنامه آقای دبیر را بگذارید کنار کارنامه مدیریتی شصت سال اخیر کشتی. اگر دبیر مخالف من باشد یا من مخالف او باز هم باید منصفانه نقد کرد. دبیر دارد خوب کار می‌کند. هادی ساعی دارد خوب کار می‌کند. به آنها نقد هست؟ حتما نقد هست. به خود من هم نقد هست، حتما بیش از آنها به من نقد هست اما یک جاهایی هم خوب دارد کار می‌شود در این کشور. من نمی‌دانم چرا دیده نمی‌شود. به لحاظ روانشناسی و علوم اجتماعی باید به آن پرداخت که چرا اکثریت دنبال شنیدن اخبار منفی و نقاط ضعف هستند. ما در همین ورزش نقاط قوت زیادی داریم که بتوان به آنها تکیه زد. خود من هیچ وقت فکر نمی‌کردم ما در والیبال بتوانیم یک بازی زیبا از تیم‌ملی شاهد باشیم. زمانی که مرحوم یزدانی‌خرم کارش را در این فدراسیون شروع کرد من به نتیجه کار امید نداشتم اما امروز ثمره همان تلاش‌ها را شاهد هستیم. امروز روح آقای یزدانی‌خرم حتما شاد است از این‌که می‌بیند آن بذری که پاشید به بهترین شکل ممکن ثمر داده است.
رییس کمیته ملی المپیک در خصوص نگرانی‌ها بابت برگزاری نشست هیات اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک و بیانیه IOC درباره حضور ورزشکاران ایرانی در المپیک پاریس، تاکید کرد:
صادقانه به شما می‌گویم جای نگرانی نیست. ما بد عمل کردیم. در اساسنامه‌های ورزشی‌مان منشور کمیته بین‌المللی المپیک را قبول کرده‌ایم. همه روسای قبلی سازمان تربیت بدنی، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک آن منشور را به دفعات قبول کرده‌اند. اما وقتی شما به همان منشور عمل نمی‌کنید انتظار دارید چطور با شما برخورد شود؟ مثال می‌زنم. آنها می‌گویند دولت‌ها نباید در امور فدراسیون‌ها دخالت کنند. پس وقتی به این مسئله توجه نشود تذکر دریافت می‌کنید. آنها نمی‌پذیرند که فدراسیون‌ها با سرپرست اداره شود. آنها نمی‌پذیرند که سرپرست‌ها با معرفی دولت باشند. اینها قابل مدیریت است. سخت نیست. همین کمیته بین‌المللی المپیک الان سالی یک میلیون دلار به ورزش ایران کمک می‌کند و ما اگر بیشتر کار کنیم بیشتر به ما پول می‌دهند. چه کسی می‌گوید که IOC مقابل ما ایستاده است؟ اتفاقا آنها کاملا کنار ما هستند، منتها در راستای همان منشور المپیک، انتظاراتی از ما دارند. شما در راستای قوانین و مقررات آن منشور فعالیت کن، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید. خیلی از مسائل قابل حل است. ما بهانه را دست آنها می‌دهیم بعد می‌رویم گردن کج می‌کنیم. چرا باید اینگونه باشد؟ ما همیشه باید صادقانه پاسخگو باشیم. مطمئن باشید اگر صادق باشیم، اگر دروغ نگوییم، اگر نگاه ملی داشه باشیم، اگر زیرآب یکدیگر را نزنیم باور کنید پیشرفت می‌کنیم. اینطور نیست که فکر کنید همه فشارهای بین‌المللی از سر دشمنی است.
خسروی وفا خاطرنشان کرد:
من نمی‌خواهم کسی را زیر سوال ببرم. من هفت دوره عضو هیات اجرایی بودم و با هفت رییس کار کردم. همه‌شان انصافا زحمت کشیدند. از صالحی امیری گرفته، کیومرث هاشمی، علی‌آبادی، هاشمی‌طبا، مرحوم غفوری‌فرد و مرحوم مصطفی داوودی. همه کار کردند. همه زحمت کشیدند. قطعا در آینده نسبت به عملکرد من هم نقد می‌شود اما آنچه مسلم است همه باید در راستای همان نگاه ملی حرکت کنیم. اگر نگاهم چهار ساله باشد به کشور ظلم کرده‌ام. نگاه من باید 20 ساله باشد و در عین حال در چهار سالی که خودم هستم باید انتظارات جامعه را در حوزه ورزش برآورده کنم. در بحث اعتماد‌سازی هم ما همیشه باید با ورزشکارمان صادق باشیم و بپذیریم که آنها بچه‌های ما هستند. من اگر بپذیرم که به اعتبار همین ورزشکاران شدم رییس کمیته ملی المپیک و نه به اعتبار خودم، قطعا ارتباط بهتری هم می‌توانم با ورزشکار برقرار کنم. زبان همدیگر را بهتر خواهیم فهمید. اگر روزی برسد که نتوانم برای ورزشکار کاری کنم اصلا چرا باید روی این صندلی بنشینم؟
وی افزود:
برای سازمان‌های جهانی هم ورزشکار موضوع اصلی است و دفاع تمام قدی از حق و حقوق ورزشکار دارند. وقتی خط قرمز آنها ورزشکار است، خط قرمز ما هم باید ورزشکار باشد. باید ورزشکار را روی سرمان بگذاریم. چارچوب‌ها و قوانین سر جای خودش. اینها شدنی است. ما باید روابط صمیمانه‌تری با بدنه ورزش داشته باشیم. ما روبه‌روی رسانه نباید بایستیم. آنها نقد می‌کنند و ما باید صادقانه پاسخگو باشیم. ما نمی‌توانیم شکست‌ها را گردن ورزشگاه، تیم پول، دولت و کشور بیندازیم تا خودمان را نجات بدهیم. اتفاقا اگر شکستی هست اول از همه متوجه مسئولان ورزش کشور است و بعد متوجه ورزشکار و مربی. ما باید این مسئله را بپذیریم. ما این تجربه را در پارالمپیک داشتیم. هر زمان که تیم می‌خواست به خارج از کشور برود، می‌گفتم شخصا مدیریت باخت‌ها بر عهده می‌گیرم. پس لازم نیست شما از زمین و زمان ایراد بگیرید اگر نتیجه خوب به دست نیامد. در ضمن ما کشور کم پولی نیستیم. بد هزینه می‌کنیم، بد مدیریت می‌کنیم، بعد می‌گوییم پول نیست.
رییس کمیته ملی المپیک در خصوص بیانیه IOC و احتمال تعلیق ورزش ایران گفت:
بیانیه از نظر من مثبت است. آنها دنبال تعلیق ورزش ایران نیستند. چرا؟ چون ما کارهای مفید زیادی انجام داده‌ایم. ببینید یکی از موارد مطرح شده بحث ورزش بانوان بود که حل شد. سال گذشته بالغ بر 3 هزار ورزشکار خانم از ایران در مسابقات مختلف بین‌المللی شرکت کردند. این را مقایسه کنید با کشورهای همجوار ما؟ اصلا قابل مقایسه نیست. ما اتفاقا در بحث ورزش بانوان خوب کار کردیم اما بد تبلیغات کردیم. چه کسی فکر می‌کرد یک روز خانم‌های ما روی قله اورست بایستد؟ شما به ورزش‌های تیمی نگاه کنید. در فوتبال، در فوتسال، در هندبال، در کبدی. چه کسی می‌گوید ورزش بانوان پیشرفت نداشته؟ شما ببینید در حوزه مدیریتی و در بحث تربیت مربی چه پیشرفت‌هایی در بخش ورزش بانوان حاصل شده است. ورزش بانوان در قبل از انقلاب در مقایسه با شرایط فعلی مثل جوک می‌ماند. نمی‌دانم چرا این آمارها به درستی منعکس نمی‌شود. به خدا همین آمارها اگر به درستی گفته شود موجی از امیدواری در دل مردم ایجاد می‌کند.
خسروی وفا ادامه داد:
موضوع دیگر در بیانیه IOC این است که چرا شما از ورزشکارانتان گارانتی یا همان ضمانت خروج از کشور می‌گیرید؟ این را باید یک راهکار حقوقی برایش پیدا کنیم و شدنی است. مگر وقتی خودمان می‌خواهیم ویزای برخی کشورها را بگیریم از ما سند خانه نمی‌گیرند؟ پس باید سر و شکل دستورالعمل‌هایمان را تغییر بدهیم و راهکار حقوقی دارد. یک سری بحث‌های پیش پا افتاده دیگر هم هست که ما نسبت به آنها بی‌توجه بودیم. یکی از آنها همین لوگوی کمیته ملی المپیک و پارالمپیک است که باید تغییر کند. آنها دستور العمل دارند که حلقه‌های المپیک یا آرم IPC باید در پایین‌ترین قسمت لوگو باشد اما در لوگوهای ما حلقه‌های المپیک تقریبا در وسط است یا آرم IPC در بالا قرار دارد. اینها چیزهای ساده‌ای است و ما هم قول دادیم در سه ماه آینده آن را انجام بدهیم. ببینید ما باید از فرصت‌هایی که IOC در اختیار ما قرار می‌دهد استفاده کنیم. کمیته بین‌المللی المپیک برای همه کشورها فرصت است. شک نکنید سازمان‌های ورزشی هیچ وقت خود را مقابل کشورها قرار نمی‌دهند.
وی در خصوص مهاجرت‌ها و پناهندگی‌های ورزشکاران در سال‌های اخیر گفت:
اول این‌که نباید بزرگنمایی کرد. بحث مهاجرت از پناهندگی جداست اما در کل من معتقدم اگر ورزشکاری جوانی کرد نباید همه درها را به روی او بست. اگر فرزند ما خطایی بکند آیا شب در را به روی او می‌بندیم می‌گوییم تمام؟ نه. برای ورزشکار هم راه را باید بازگشت. حرفش را باید گوش کرد. گاهی انتقاد ورزشکار به سیستم مدیریتی است، گاهی انتقاد او به رفتار مربی است و گاهی هم انتقاد او به بدرفتاری‌ها و بی‌توجهی‌هاست. چرا ما انتظار داریم این مسائل رفع نشود، ورزشکار به همه اصول پایبند باشد. این ظلم به ورزشکار است. ورزشکارها عمدتا از قشر سالم جامعه هستند. سالم که می‌گویم از حیث صاف بودن و صداقت داشتن است. به خیلی از همین ورزشکارانی که مهاجرت کردند قول‌هایی داده شد که هرگز عمل نشد. به قولمان عمل نمی‌کنیم و انتظار داریم فرزندمان کارش را به خوبی انجام دهد و هیچ خطایی هم از او سر نزند! بعد می‌گوییم او فرزند خوبی نبوده! نه، من پدر خوبی نبودم. من مدیر خوبی نبودم. ما مهاجرت داشتیم، اما نباید بزرگنمایی کرد. همین مقدار را هم حتما می‌توان جلویش را گرفت.
رییس کمیته ملی المپیک تصریح کرد:
شغل خوب، پشتوانه خوب، برخورد خوب، پاداش خوب و حل کردن مشکلات ورزشکار؛ توجه به این پارامترها، همگی بازدارنده هستند. در عین حال باید گفت آنطرف مدینه فاضله نیست. آنهایی که رفتند به کجا رسیدند؟ ضمنا مگر خیلی‌ها از کشور مهاجرت نمی‌کنند در صنف‌های مختلف؛ از جامعه رسانه‌ای ما کسی نمی‌رود؟ از پزشکان و پرستاران کسی نمی‌رود؟ از جامعه علمی ما کسی نمی‌رود؟ از معلمان ما کسی نمی‌رود؟ چرا باید مهاجرت را بیش از اندازه بد جلوه داد؟ می‌گویند دهکده جهانی. جهان یک دهکده کوچک شده است. دوستانی که رفتند، هر کدام که لازم باشد اگر برگردند باید برویم به استقبال‌شان. آنها بچه‌های ما هستند. باید یک بستر امن فراهم کنیم برای بازگشت این قهرمانان. به خدا خیلی از آنها الان در بیرون از کشور شرایط خوبی ندارند. نمی‌خواهم شعارهای پوپولیستی بدهم. باید درها را باز کرد به روی فرزندانمان. اگر روزی در عمل خلاف این حرف‌ها را از من دیدید حتما مرا بازخواست کنید. من قول می‌دهم خودم بروم استقبال آنها. من قول می‌دهم خودم شرایط استخدامی آنها را مرتفع کنم.
خسروی وفا خاطرنشان کرد:
ببینید ما سه سال پیش طرح دادیم در این زمینه. در قبال مهاجرت‌ها هم تنها وزارت ورزش مسئول نیست، تنها کمیته ملی المپیک مسئول نیست. تنها فدراسیون‌های ورزشی مسئول نیستند. قطعا نهادها و سازمان‌های دیگر هم باید به کمک بیایند تا دلایل مهاجرت ورزشکاران ریشه یابی شود. اگر به خاطر مدیریت بد، ورزشکاری رفت باید آن مدیر را تغییر داد. البته همه موارد هم ارزش صحبت ندارد. مثلا همان رییس فدراسیونی که پناهنده شد او اصلا ارزش این را ندارد که درباره‌اش حرف زد. کسی که در این مملکت از همه فرصت‌های ممکن برخوردار بوده و به جایگاه خوبی رسیده، وقتی به همه این موقعیت‌ها پشت پا می‌زند، کوچکتر از آن است بخواهیم در موردش حرف بزنیم. من باید پاسخگو باشم و اگر نتوانستم نتیجه بگیرم دلیلش را باید صادقانه به مردم بگویم و صادقانه از مردم عذرخواهی کنم. عذرخواهی صادقانه نه فرار رو به جلو. ما این تجربه را در پارالمپیک آتن داشتیم. ما آنجا نتیجه‌ای که پیش‌بینی می‌کردیم نگرفتیم. رسانه‌ها را جمع کردم و بابت تک تک اشتباهات و دلایل ناکامی صادقانه حرف زدم. بعد گفتم حالا اگر سوالی دارید بپرسید. گفتند ما الان دیگر سوالی نداریم. ما می‌خواستیم یک نفر مسئولیت این شکست‌ها را برعهده بگیرد و به ما توضیح بدهد.
