شواهد و قرائن نشان می دهد که فوتبال ایران با سرعتی سرسام آور به سمت ورشکستگی پیش می رود.
به گزارش طرفداری، روز قبل بود که در رسانه طرفداری از نقل و انتقالات سرد لیگ برتر فوتبال ایران خبر داده و نوشتیم با وجودی که نزدیک به سه هفته از روز فینال جام حذفی و پایان فصل فوتبال ایران می گذرد اما هنوز بسیاری از تیم های لیگ برتری نقل و انتقالات خود را آغاز نکرده اند و به شکل رسمی تنها باشگاه نساجی است که به بازار ورود کرده و موفق به جذب چند بازیکن شده است.
به هرحال نباید از این واقعیت گذشت که سوت و کور بودن نقل و انتقالات یک نشانه است. بازیکن همچنان از فصل قبل طلب دارند و تا زمانی که مطالباتش را دریافت نکند برای تمدید قرارداد چراغ سبز نشان نمی دهند. در این میان اگرچه باید حق را به بازیکن داد، اما این اتفاق باعث می شود تا باشگاه ها فشار زیادی متحمل شوند. مرور واقع بینانه گردش مالی در باشگاه های ایران این واقعیت را نشان می دهد که منهای برخی تیم های صنعتی که برای دراختیار داشتن پول و بودجه هیچ مشکلی ندارند، باشگاه هایی مثل پیکان، ملوان، هوادار و ذوب آهن به اندازه جیب شان خرج می کنند و تکلیف باشگاه های دولتی مثل پرسپولیس و استقلال هم مشخص است که به جز منبع محدود مالی دریافتی از اسپانسرها مجبور هستند با وام های بانکی و قرض و بدهی امو جاری باشگاه و بدهی های قبلی را پوشش دهند.
وضعیتی که قطعا نمی تواند خیلی دوام داشته باشد. باشگاه های دولتی هرگز نمی توانند با مدیریت وام و قرض و قوله به باشگاه داری ادامه دهند و این گونه است که توازن مالی بین تیم های صنعتی و دیگر تیم ها از بین می رود.
به هر روی در فوتبالی که برخلاف فوتبال روز دنیا، عملا خبری از حق پخش و درآمد فروش لباس و کپی رایت نیست و اسپانسرها نیز با توجه به زیان دهی باشگاه ها جرات پا پیش گذاشتن ندارند، طبیعی است که تا مدت زیادی نمی توان به حیات آن دلخوش کرد. به راستی تا چه زمانی می توان بیشتر از دخل، هزینه و خرج کرد؟ مدیریت وام و قرض تا چه زمانی ادامه داشته و باشگاه های صنعتی تا چه زمانی قرار است یک طرفه هزینه کنند؟
