سلام دوستان من mehdi abbaszadeh ام. چند سال پیش وقتی هنوز دانشجو بودم و هنوز این قدر درگیر زندگی نشده بودم بیشتر فوتبال میدیدم و بیشتر در این مورد مینوشتم.
یه سری مطلب هم برای یه سایتی که در زمینه فوتبال تاسیس شده بود نوشته بودم. اما اون سایت ادامه حیات پیدا نکرد و سایت با کل محتواهاش پاک شد. امروز که داشتم هاردم رو خالی میکردم چشمم به این محتواها افتاد و گفتم حداقل برای ارشیو هم که شده این جا بزارمشون. مطمئنن اگه استقبال بشه از نوشته های این سبکی دوباره کار نوشتن رو شروع میکنم.
در این مقاله به بررسی سیستم 2-5-3 می پردازیم؛ سیستمی که در دهه های 80 و 90 میلادی محبوب شد اما در فوتبال مدرن متروک ماند تا اینکه سر و کله آن در یوونتوس و تیم ملی ایتالیا – در یورو 2016 – پیدا شد.
الف) چیدمان:
در این ترکیب یک دروازه بان، سه مدافع وسط مرکزی، پنج هافبک (بال های چپ و راست و سه هافبک مرکزی) و دو مهاجم قرار دارند.
ب) تاریخچه:
ابداع این سیستم را به کارلوس بیلاردو آرژانتینی نسبت می دهند که به وسیله آن قهرمان جام جهانی 1986 شد. او به این نتیجه رسید که 2-5-3 بهترین ترکیبی است که می تواند مارادونا را در آن قرار داده و او با آن ترکیب تطبیق پیدا کند. بال های چپ و راست در ترکیب وی اجازه پیشروی در زمین حریف را داشتند و در نقش حامی مارادونا ظاهر می شدند تا وی بتواند به بهترین صورت ممکن انجام وظیفه کند.
بیلاردو از این سیستم برای اولین بار در تور اروپایی تیم ملی آرژانتین (سال 1984) استفاده کرد و نتیجه آن کسب 3 پیروزی مقابل سوییس، بلژیک و آلمان غربی بود. قبل از آن آرژانتین در 15 مسابقه فقط 3 پیروزی کسب کرده بود و همین امر باعث انتقاد خبرنگاران از بیلاردو شده بود. پس از تور اروپایی، بیلاردو از ترکیب ها و چینش های مختلفی استفاده کرد تا اینکه دوباره در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 1986، در مقابل انگلیس، به سیستم 2-5-3 روی آورد؛ بازی ای که دو گل معروف "دست خدا و "گل قرن" در آن توسط مارادونا به ثبت رسید. بعد از آن آرژانتین با شکست بلژیک و آلمان غربی، عنوان قهرمانی را بدست آورد.
ج) 2-5-3؛ محبوب و مد روز! :
جاناتان ویلسون در کتاب "Inverting the pyramid" بیان می کند که تغییرات تاکتیکی در فوتبال از مد پیروی می کنند. همین اتفاق برای سیستم 2-5-3 نیز رخ داد
و پس از بیلاردو، تعدادی از تیم های ملی و باشگاهی از این ترکیب استفاده کردند.
قرار دادن یک هافبک مرکزی در نقش "لیبرو" بین 2 مدافع وسط که وظیفه یارگیری با بازیکنان حریف را داشتند، 2 مدافع کناری در طرفین زمین با مجوز پیشروی و شرکت در حملات و 3 هافبک مرکزی که پشت 2 مهاجم بازی می کردند، سیستم 2-5-3 پس از جام جهانی 1986 را نشان می دهد.
در فینال جام جهانی 1990 هر دو تیم آلمان غربی و آرژانتین با سیستم 2-5-3 وارد زمین شدند و در نهایت این آلمان بود که جام را بالای سر برد. 6 سال بعد با همین سیستم، آلمان، فاتح مسابقات قهرمانی اروپا شد. برزیل نیز در جام جهانی 2002 با همین ترکیب به میدان رفت و برای پنجمین بار قهرمان جهان شد هرچند که مصدومیت امرسون باعث استفاده برزیل از این ترکیب شد.
