اتفاقی که پیشبینی میشد در نهایت رخ داد و ژاپن مقابل چشمان بازیکنان، مربیان و تماشاگران ایرانی، جام قهرمانی والیبال آسیا را بالای سر برد.
طرفداری| وقتی میزبانی مسابقات والیبال قهرمانی آسیا 2023 به ایران رسید و قرار شد رقابتها در شهر والیبالی ارومیه برگزار شود، بسیاری امیدوار بودند شاگردان بهروز عطایی جام قهرمانی را بالای سر ببرند و سومین قهرمانی متوالی در قاره کهن را جشن بگیرند.
ایران در دو دوره اخیر قهرمان شده بود و سال 2021 هم با هدایت بهروز عطایی بر بام آسیا ایستاد اما شرایط نسبت به دو سال گذشته تفاوت زیادی داشت. ایران روندی نزولی را در پیش گرفت و در لیگ ملتهای 2023 نیز عملکرد ضعیفی به نمایش گذاشت؛ تا جایی که در پایان رتبه نازل چهاردهم میان 16 تیم را به خود اختصاص داد. در همین رقابتها ژاپن خوش درخشید و با کسب 10 پیروزی از 12 بازی مقام سوم و مدال برنز را تصاحب کرد؛ این در حالی بود که ایران برعکس عمل کرد و 10 باخت و تنها دو پیروزی داشت.
ژاپن مقابل تیمهای ایران، صربستان، بلغارستان، فرانسه، کانادا، کوبا، آرژانتین، چین و هلند به پیروزی رسید و حتی برزیل قدرتمند را سه بر دو شکست داد. ساموراییها تنها به لهستان قهرمان رقابتها و ایتالیا باختند. نکته مهم؛ انتخاب مربی خارجی از سوی مسئولان فدراسیون ژاپن برای ارتقای سطح بود. «فیلیپ بلین» سرمربی نامدار فرانسوی مدالهای نقره و برنز قهرمانی اروپا، برنز قهرمانی جهان و نقره لیگ ملتها را داشت و مامور شد تحولی در تیم ملی والیبال ژاپن ایجاد کند و به بهترین شکل نیز این کار را انجام داد.
توپگیریها، دریافتها، پاسها و آبشارهای ژاپنیها به قدری تغییر و رشد کرد که در لیگ ملتها نیز نمود کاملا مشهودی داشت. «بلین» همچنین با تمرکز روی مسائل روانی، روحیه بازیکنان خود را نیز به سطحی رساند که جو وحشتناک سالنی مانند «غدیر» ارومیه نیز تاثیری روی آنها نگذارد؛ نکتهای که در بازی امشب نیز نمایان بود و آنها به راحتی و در سه ست پیاپی، ایران میزبان و مدافع عنوان قهرمانی را مغلوب کردند.
بیشتر بخوانید:
والیبال قهرمانی آسیا| ایران 0 - 3 ژاپن؛ شمشیر سامورایی در قلب یوز / دلمان برای مربی خارجی تنگ شد!
بهروز عطایی بدون تردید بهترین مربی حال حاضر ایران است و افتخارات فراوانی از جمله قهرمانی در همین مسابقات را نیز با تیم ملی والیبال کشورمان کسب کرده اما به نظر میرسد زمان تغییر فرا رسیده و نیاز به مربی تراز اول خارجی است تا انقلابی دیگر ایجاد کند؛ انقلابی شبیه به آنچه «خولیو ولاسکو» آرژانتینی برپا کرد و نسلی طلایی ساخت. تیم ملی ایران هنوز به ستارگان پا به سن گذاشتهای مانند سید محمد موسوی وابسته است و جای خالی سعید معروف به چشم میآید. هرچند بازیکنان جوانی مانند پوریا حسین خانزاده، مبین نصری و محمد ولی زاده به ترکیب اضافه شده و عملکرد خوبی داشتهاند ولی شرایط همچنان نگرانکننده است.
البته پیشتر «ولادیمیر آلکنو» روسی و یکی از پرافتخارترین مربیان جهان به ایران آمد و به نظر میرسید روند مناسبی را در پیش گرفته اما شایعات از اختلاف بازیکنان قدیمیتر با او حکایت داشت و اگر بنا به انتخاب مربی خارجی باشد، ظاهرا ضرورت مبارزه با بازیکنسالاری نیز احساس میشود.
جالب اینجاست که چندی پیش زمزمههایی مبنی بر حضور «استفان آنتیگا» سرمربی مشهور فرانسوی در ایران شنیده شد؛ تاکتیسینی که مدالهای رنگارنگ قارهای و جهانی را در کارنامه داشت اما بخش حیرتانگیز ماجرا، پیشنهاد دستیاری بهروز عطایی به این مربی بود!
محمدرضا داورزنی رییس فدراسیون والیبال که عملکرد موفقی بهجای گذاشته از حالا باید به فکر حضور آبرومندانه در المپیک 2024 پاریس باشد؛ اتفاقی که با کادر فنی فعلی بعید به نظر میرسد.
شاید بهترین وقت برای رفتن بهروز عطایی همین الان باشد، قبل از آن که حتی موافقان او هم تبدیل به مخالفش شوند...