بعد از برتری در بازی دربی تهران که اتفاقاً با یک بازی خوب برای پرسپولیس به دست آمده بود، تصور می شد که شاگردان حمید درخشان دوران تازه و مثبتی را تجربه خواهند کرد، اما بعد از آن بازی و سپس پس از برتری مقابل گل گهر سیرجان در یک چهارم نهایی جام حذفی، شرایط به شکل عجیبی بر علیه قرمزهای پایتخت رقم خورد و مشکلاتی مانند محرومیت و مصدومیت چند بازیکن تاثیر گذار این تیم، در کنار اشتباهات فردی و بچه گانه دیگر بازیکنان، پرسپولیس را به همان نقطه صفر پیش از دربی بازگردادند.
اما در دیدار مقابل ذوب آهن، پرسپولیس چگونه بازی را واگذار کرد؟ تیمی که ابتدا با یک گل از حریف خود پیش افتاده بود، در عرض کمتر از پانزده دقیقه نه تنها برتری خود در نتیجه را از دست داد، بلکه با اخراج مدافع کاستاریکایی خود، حدود 20 دقیقه با یک یار کمتر در زمین بازی کرد تا با توجه به خستگی باقی مانده از سه بازی پرفشار قبلی در ساقهای بازیکنان، در انتها با گل دقیقه 92 مدافع برزیلی حریف، در مقابل چشمان بهت زده هواداران خود شکست بخورد و رویایی قهرمانی در جام حذفی برای پرسپولیسی ها بر باد برود.
تقریباً قاطعانه می توان گفت که پرسپولیس تا پیش از دریافت گل نخست، تیم برتر میدان بود و شاگردان یحیی گل محمدی به غیر از یکی دو شوت از راه دور، حتی یک موقعیت هم نتوانسته بودند بر روی دروازه سوشا مکانی ایجاد کنند، اما در صحنه گل اول ذوب آهن، یک سری از اشتباهات زنجیره ای در یک سوم دفاعی سرخپوشان رخ داد که باعث شد حریف با انگیزه آنها به شکلی ساده مجدداً به بازی برگردد و بعد هم با اخراج مایکل اومانیا و برتری عددی در زمین، کنترل بازی را در دست بگیرد تا در انتها هم پیروز میدان حساس بازی نیمه نهایی شود.
سلسله اشتباهات بچه گانه
این لحظه به ثمر رسیدن گل نخست ذوب آهن است، با یک نگاه ساده به عکس می توان به عمق فاجعه پی برد، اشتباهات پی در پی سرخپوشان که در این صحنه برتری عددی نیز به حریف خود دارند، باعث شد تا ایمان تبریزی با سوشا مکانی تک به تک شود و دروازه پرسپولیس را باز کند، اشتباهات سرخپوشان را می توان در این عکس به وضوح دید، جاگیری های غلط مدافعین (پر کردن آفساید توسط نورمحمدی)، نگاه های به توپ و نادیده گرفتن تک مهاجم حریف (شامل کلیه بازیکنان مدافع می شود)، فشار نیاوردن به فرد صاحب توپ(مهدی رجب زاده) از سوی هافبک های تدافی یعنی مهرداد کفشگری و احمد نورالهی که اولی فقط نظاره گر است و دومی به عنوان تنها فرد متوجه مهاجم ذوب آهن به دنبال ایمان تبریزی می دود، و از همه مهم تر جاگیری مبتدیانه محمدرضا خانزاده که در این عکس کاملاً مشخص است.
فاصله زیاد خانزاده با اومانیا باعث باز شدن درهای دفاعی پرسپولیس شد و از طرف دیگر فشار نیاوردن هافبک تدافعی موجب شد تا یک بازیکن باتجربه و باهوش مثل رجب زاده با یک پاس ساده در عمق، تبریزی را صاحب موقعیت تک به تک کند تا این بازیکن گل مساوی ذوب را بزند. خانزاده و کفشگری مقصران اصلی به ثمر رسیدن این گل بودند، اگر این دو بازیکن وظایف اولیه خودشان را که از دست بر قضا جزو ساده ترین اصول فوتبالی هم هست رعایت می کردند، این گل ساده اما تکنیکی به ثمر نمی رسید. خانزاده به عنوان یک مدافع راست باید به یار کناری خود در دفاع وسط نزدیک می شد و موجب فشردگی خط دفاعی تیمش می شد تا راه نفوذ مهاجم حریف بسته و محدود شود و از طرف دیگر مهرداد کفشگری به عنوان یار تخریبی خط میانی و بازیکن یارکوب و پوشش دهنده فضای جلوی خط دفاع، نباید فضا را در اختیار رجب زاده قرار می داد تا این بازیکن فرصت فکر کردن و پیدا کردن یار خودی را داشته باشد.
البته نباید از نقش رضا نورمحمدی نیز در به ثمر رسیدن این گل بگذریم، مدافع شماره 20 پرسپولیس که در این بازی نیز مانند دیدار مقابل نفت رهبر خط دفاعی تیمش بود، در حالی که هیچ آگاهی محیطی نسبت به مدافع پشتی خود ندارد و نگاهش مانند دیگر بازیکنان تنها به توپ است، نه تنها نتوانست خط دفاعی تیمش را برای آفسایدگیری در این صحنه رهبری کند، بلکه با نحوه غلط ایستادن خود و با جاگیری اشتباه موجب شده است که منطقه آفساید توسط او و دیگر مدافع پرسپولیس یعنی حمید علی عسگر پر شود تا همین اشتباه موجب شود ایمان تبریزی پاس استادانه مهدی رجب زاده را در شرایطی کاملاً سالم دریافت کند و دروازه پرسپولیس را باز کند. با نگاه کردن به این صحنه و اشتباهات متوالی مدافعین پرسپولیس در این بازی و البته بازی مقابل نفت، می توان به خوبی نتیجه گرفت که وجود محسن بنگر برای خط دفاعی پرسپولیس بسیار ضرروی است، هرچند که آمار گلهای خورده پرسپولیس در این فصل به طور کلی خوب نبوده است، اما نمی توان از نقش هدایت کننده مدافع شماره 6 سرخپوشان نیز به راحتی گذشت، به طور کلی محسن بنگر نه تنها از نظر توانایی های فنی از رضا نورمحمدی شرایط بهتری دارد، بلکه درک بهتری هم به بازی مایکا اومانیا یار کناری و زوج خود در خط دفاعی دارد و این مسئله در بازی مقابل استقلال نیز به خوبی مشخص بود و از همین رو می توان قاطعانه گفت که زوج بنگر- امانیا به مراتب بسیار موثرتر از زوج نورمحمدی- اومانیا و یا حتی بنگر- نورمحمدی عمل می کند.
تعویض های اشتباه درخشان عامل بازدارنده پرسپولیس
حمید درخشان در بازی دربی با وارد کردن مهدی طارمی به زمین، توانست ورق بازی را به نفع پرسپولیس برگرداند و در انتها نیز فاتح شهرآورد شود، اما سرمربی پرسپولیس در بازی مقابل ذوب آهن در تعویض های خود دچار اشتباه شد و نتوانست از بیرون زمین کمکی به تیمش بکند.
بعد از مصدومیت مهدی طارمی و خروج اجباری ستاره پرسپولیس از زمین، در حالی که همه منتظر ورود محمد عباس زاده به زمین بازی بودند، درخشان تصمیم گرفت مهدی دغاغله نا آماده که در بازی قبلی هم عملکرد خوبی را نداشت وارد زمین کند تا با یک تغییر در مهره چینی خود، رضا خالقی فر را به نوک خط حمله و دغاغله را به سمت چپ خط میانی منتقل کند، تغییری که در عمل هیچ کمکی به پرسپولیس برای خروج از بحران نکرد، این اتفاق در حالی رقم خورد که تا پیش از آن رضا خالقی فر در پیستون چپ عملکرد و دوندگی خیلی خوبی داشت و نه تنها بارها دفاع حریف را در آن منطقه تحت فشار گذاشته بود، بلکه به عنوان یک یار کمکی در صحنه های مختلف به محمد نوری برای برتری داشتن در میانه میدان کمک کرده بود و بعد از منتقل شدنش به خط حمله، رسماً از جریان بازی خارج شد و توازن خط میانی به ضرر سرخپوشان بهم خورد.
از طرف دیگر حمید درخشان در هنگام تغییر در خط دفاعی تیمش نیز دچار اشتباه شد، بعد از اخراج اومانیا خلا یک مدافع وسط در خط تدافعی پرسپولیس به چشم می خورد که از همین رو درخشان تصمیم گرفت با آوردن یک مدافع راست به نام جعفرپور به بازی و بردن محمدرضا خانزاده به دفاع وسط، این فضا را پوشش بدهد، تعویضی که باز هم غلط بود، درخشان در شرایطی جعفرپور را به زمین فرستاد که نه تنها پیش از بازی در کنفرانس خبری صراحتاً اعلام کرده بود از نحوه بازی این بازیکن رضایت ندارد و او نتوانسته است توجه کادر فنی را جلب کند و عملکرد جعفرپور در دقایق حضورش در زمین و دفع توپ ناشیانه او که منجر به شروع جریان گل دوم ذوب آهن شد نیز این مسئله را به خوبی نشان داد، بلکه میثم حسینی را به عنوان یک مدافع چپ بر روی نیمکت داشت و می توانست با وارد کردن او به بازی علی عسگر را نیز به پست تقریباً تخصصی خود در دفاع راست ببرد تا در هر دو سمت خط دفاعی تیمش دو مدافع تخصصی داشته باشد.
در هر صورت رویای جام حذفی برای پرسپولیس و هوادارانش با شکست مقابل ذوب آهن به پایان رسید تا با توجه به شرایط نامناسب این تیم در لیگ برتر، بتوان گفت که این تیم عملاً شانس بسیار اندکی برای کسب سهمیه فصل آینده لیگ قهرمانان آسیا دارد، حالا باید منتظر ماند و دید که در تعطیلات طولانی مدت نیم فصل مدیران و کادر فنی پرسپولیس چه تدابیری را برای برون رفت این تیم محبوب از شرایطی فعلی اتخاذ خواهند کرد و آیا می توانند با تقویت کردن پرسپولیس وضعیت این تیم را برای نیم فصل دوم بهبود ببخشند یا خیر. باید منتظر ماند و دید...
