طرفداری | سپاهان در دو بازی رفت و برگشت برابر الهلال، دو نیمه متفاوت را تجربه کرد.
مزد پرس، ساختن بیشتر موقعیت روی دروازه حریف و کاستن قدرت مانور تیم مقابل است. تاکتیکی که فشار بالایی به بازیکنان خودی می آورد و به طبع در دقایقی از بازی، بازده آنها کاهش پیدا می کند.
سپاهان در دو بازی رفت و برگشت برابر الهلال از تاکتیک مشابهی استفاده کرد و آن هم پرس در زمین حریف بود. پرسی که که از زمین حریف شروع می شد و تا میانه میدان ادامه داشت. خط دفاعی سپاهان نیز برای توپ سوم، بالاتر و در برخی مواقع در زمین الهلال حضور داشتند تا حملات این تیم در همان منطقه از زمین خنثی و بازپسگیری توپ به نحو احسن انجام شود اما نکته ای که سپاهان را در هر دو بازی آزار داد، خطاهای بی مورد، اشتباهات فردی و نبود یک هافبک دفاعی شش دانگ برای توپ های سوم بود.
کافی است نیم نگاهی به بازی ایران و ژاپن داشته باشیم. در نیمه دوم تاکتیک ایران به پرس از بالا و گرفتن توپ های سوم در زمین حریف ختم شد، کاری که از سوی سعید عزت اللهی و سامان قدوس به درستی انجام شد تا ژاپن در نیمه دوم موقعیتی روی دروازه ایران نداشته باشد اما در بازی سپاهان با الهلال شاهد این موضوع نبودیم، هنگامی که پرس انجام می شد یا توپ از دست می رفت، کانو یا سلمان فرج به موقع در جای درست حضور داشتند و اجازه کار را به محمد کریمی و امید نورافکن نمی دادند؛ همین موضوع باعث طراحی حملات الهلال می شد، اتفاقی که در این نوع سبک بازی به هیچ وجه نباید رخ دهد.
فضای پشت رامین و زکی پوری که نبود
رامین رضاییان به دستور ژوزه مورایس به عنوان یک وینگ بک در ترکیب سپاهان حضور دارد و تمرکز او روی کارهای هجومی است. موضوعی که باعث شد رامین رضاییان در بازی رفت گلزنی کند و در بازی برگشت پاس گل بدهد. فشار حملات سپاهان بیشتر از سمت رامین رضاییان بود و میلاد زکی پور در موقع دفاع، کنار دو مدافع میانی سپاهان قرار می گرفت تا خط دفاعی سه نفره تشکیل شود، هافبک های سپاهان نیز در مرکز زمین تجمع داشتند و همین موضوع باعث شده بود فضای پشت رامین رضاییان به خوبی پوشش داده نشود، اتفاقی که در لیگ برتر به ندرت رخ می داد اما در بازی با الهلال مراتب زیادی شاهد آن بودیم.
عقب نشینی زکی‌پور نیز باعث شده بود تا سپاهان عملا در سمت راست زمین حریف حرفی برای گفتن نداشته باشد و زکی پور فقط در برخی موارد از سمت چپ نفوذ می کرد.
ژوزه جان؛ تعویض کن!
قطعا سپاهان در هر دو بازی برابر الهلال، PPDA پایینی را ثبت کرده است که این نشان می دهد شاگردان مورایس در امر پرس موفق بوده اند اما نکته ای که در ذوق می زد، کاهش توان بدنی بازیکنان سپاهان از دقیقه ۶۰ به بعد بود، نکته ای که در هر دو بازی به سپاهان آسیب زد.
به طبع اگر ژوزه مورایس تصمیم می گرفت تعویض های خود را زودتر انجام بدهد، فشار پرس سپاهان مانند نیمه اول ادامه پیدا می کرد و کار برای الهلال سخت می شد.
بحران دفاع وسط
برایان دابو هافبک دفاعی است و به اجبار در بازی برگشت در قلب خط دفاعی به میدان رفت، نکته ای که مقصر شماره یک آن محمد دانشگر است که در بازی اول اخراج شد و حالا هم با اخراج سیاوش یزدانی، برای رفیق شفیق خود استوری منتشر می کند و می نویسد با سبک بازیت حال کردم!
۱۰ نفره شدن سپاهان در هر دو بازی کمر این تیم را شکست، در هر دو بازی هم این مدافعان میانی بودند که از زمین مسابقه اخراج شدند. اشتباهات فردی نیز در بازی دوم مانند بازی اول به چشم می آمد، در صحنه اخراج سیاوش یزدانی، آریا یوسفی یک پاس اشتباه داد و مالکوم توپ را برداشت و به سمت دروازه سپاهان حمله کرد اما سیاوش یزدانی که ظاهرا ساده ترین قوانین دفاع کردن را هم نمی داند، ترجیح داد مالکوم را قیچی کند تا داور هم او را از زمین مسابقه اخراج کند. بدون دفاع وسط تخصصی، ۱۰ نفره برابر ستارگان الهلال، خودتان باقی ماجرا را می دانید...
