داستان یکشنبه شب در مستایا ، داستان یک جنگ ناعادلانه .
رئال مادرید در برابر والنسیا ، حریف سرسخت خود در بازی های خانگی، ایستاده بود.
اما نه فقط در برابر والنسیا ، بلکه در برابر نژاد پرستی ، در برابر توهین ، در برابر یک تیم ۱۲ نفره ، در برابر یک داور . این جدال بابت اتفاقات فصل پیش در همین ورزشگاه به خودی خود بسیار حساس و تاثیر گذار بود اما اتفاقات بازی دیشب چیزی از فصل پیش کم نداشت.
از نظر فنی، قابل انکار نیست که ما شاهد یک بازی ضعیف از رئال بودیم هم نیمه اول و هم نیمه ی دوم . در همان دقایق ابتدایی بازی فاجعه بار خط دفاع مثل همیشه اولین نقص بازی ما بود . رودیگر،کارواخال و مندی هر سه وحشتناک بودند . رئال ۲ گل را با فاصه ی زمانی کم و در اواسط نیمه اول دریافت کرد و هر دو گل تاوان اشتباهات فردی بازیکنان موثر بر دفاع به خصوص کارواخال بود ، صحنه ی گل دوم والنسیا برای هر مادریدیستایی بیش از حد زننده بود .
سپس وینی در دقیقه اخر وقت های اضافه اول ، روزنه ی امید را برای جبران به ما نشان داد.نمایش ضعیف در نیمه ی اول قطعا قابل جبران است اما شما نمیتوانید با ۱۲ نفر مقابله کنید ، نمیتوانید تصمیم داور را تغییر دهید ، نمیتوانید جلوی کسانی که همه قدرتشان را برای توقف شما به کار گرفته اند به راحتی بگیرید .البته که رئال معجزه ی خود را میکند ، بدون توجه به شرایط ،کامبک زدن همه جا و همه وقت برای سفید های مادرید یک وظیفه و تخصص است.
اما........ این فوتبال نیست ، این لالیگاست .
برای جلوگیری از موفقیت رئال ، تکیه بر بازی و مهارت کافی نیست زیرا رئال مادرید همه ی این ها را دارد ، پس ......
بله این بار هم رد پای داوری مشخص است . بعد از دبل کردن وینیسیوس و تساوی ، بازی خشن تر شد ، توهین به وینی ، خطا های بی مورد و البته خطای سهوی شوامنی که متاسفانه منجر به شکستگی شدید برای بازیکن والنسیا شد ، در تک تک این لحظات مادرید به دنبال کامل کردن ماموریت کامبک بود ، مادریدی که حریف والنسیا میشد . اما اگر والنسیا نتواند مانع امتیاز گرفتن ما شود ، خیل مانزانو ، داور بازی با کمال میل این کار را میکند . فاجعه با اعلام پنالتی اشتباه به سود والنسیا شروع میشود ، البته خوشبختانه var با تصمیم درست و واضح پنالتی را رد کرد، توجه کنید که چک کردن این صحنه تقریبا ۲ دقیقه و ۳۱ ثانیه طول کشید . سپس بازی در دقایق پایانی شعله ور میشود ، مسستایا در آتش حمله ی رئال گیر کرد و حالا دوباره داور اینجاست تا ۲ دقیقه کم تر وقت اضافه لحاظ کند ، با احتساب خطاهای نیمه ی دوم و مصدومیت شدید مدافع والنسیا که خود حدودا ۴ الی ۵دقیقه طول کشید و صنه ی چک کردن پنالتی اشتباه با var، حداقل ۹ دقیقه تایم اضافی برای نیمه دوم لازم بود اما داور در دومین اشتباه عمدی خود ۷ دقیقه زمان میگرید تا کار رئال سخت تر شود ، سپس در اخرین دقیقه برای ما یک کرنر گرفت ، هوگو دورو مهاجم والنسیا بعد از بازی اعلام کرد که داور به وضوح به من گفت این اخرین ضربه است ، پس یعنی برای همه واضح بود که باید بعد از زدن ضربه ، اتمام کامل حرکت و مشخص شدن سرنوشت توپ سوت زده شود و در این مورد جای اعتراضی نیست ، اما در مرحله ی سوم از رسوایی ، در یک قدمی دروازه ، در حالی که براهیم توپ را سانتر کرد و در حالی که به وضوح داور رو به صحنه بود و شاهد توپی بود که روی هوا است سوت را میزند و ۱ ثانیه ، فقط۱ ثانیه بعد توپ کجا بود ؟ با ضربه سر بلینگهام درون دروازه ، جالب است که حتی بازیکنان والنسیا هم متوجه نشدند . یک حرکت تاریخی از خیل مانزانو در تاریخ فوتبال ، نه تنها در اسپانیا بلکه در همه نقاط دنیا .من هرگز حتی در بازی های لیگ ایران هم شاهد چنین قضاوت شرم اوری نبودم .
البته که این پایان کار نیست، سپس بلافاصه بعد از گل شدن توپ ، و اعتراض بازیکنان به خصوص بلینگهام ، داور کارت قرمز را به او تقدیم کرد ، یک هدیه ی دیگر . نهایتا بازی با درگیری به پایان رسید و باز هم دوباره سوژه هایی از داوری های پر حاشیه در لالیگا .
ژوزه موریینو میگوید : همه ی تیم ها در دنیا میبازند و فوتبال همین است ، اما وقتی رئال مادرید میبازد همه خوشحال هستند چرا ؟ چون آن ها رئال مادریدند .
درست است که ما نباختیم اما نبردیم ، نه که نتوانیم بلکه نمیخواستند ببریم .چون ما رئال مادریدیم ، هر اشتباهی که به ضرر ماست از نظر دیگران موجه است. و مستایا حالا مظهری از ناعادلانه ترین اتفاقات برای ماست ، از توهین به رنگ پوست تا کمک های اشکار برای باخت.
در نهایتِ همه چیز : " هالا مادرید"
زهرا زمانپور🖋
